A Whisper in the Noise – To Forget
Exile on Mainstream Records, 2012
A Whisper in the Noise is een Amerikaanse groep die in het art rock-genre te plaatsen is, mogelijk ook het postrockgenre. Waar echter bands als Muse regelmatig bewust de rock-kant van hun genre opzoeken, bands als God is an Astronaut worden gekenmerkt door een over het algemeen stevige percussie en bijvoorbeeld een iLiKETRAINS gebruikt maakt van bijna metal-achtige climaxen, is er op To Forget werkelijk geen kleinste beetje metal en ook amper rock te vinden. Dergelijke albums die toch hun weg vinden naar deze website zijn vreemd genoeg juist vaak albums die voorzien zijn van een kwaliteit waar menig metalband een flinke punt aan kan zuigen (zie ook het vergelijkbare Blueneck).
Dit keer komt de betreffende muziek in de vorm van een soort ambient met een minimale rol voor minimale percussie. Veel melancholiek pianospel en breekbare zang. Qua sfeer en instrumentatie lijkt To Forget bijzonder veel op het wat minder bekende The Gentleman Losers, op momenten ook op sommige filmmuziek, in het bijzonder op de scores van James Newton Howard (A Whisper In the Noises cover van Bob Dylans The Times They are-a-changing komt tevens voor in de score van Lady in the Water, gecomponeerd door Newton Howard). Sommige nummers zijn dan ook volledig instrumentaal (en klinken bijna Philip Glass-achtig), en de zang eist ook nergens meer aandacht op dan de instrumenten. Alles staat in dienst van de warme sfeer die als een rode draad door het album loopt. In een nummer als All My doet A Whisper in the Noise ook heel erg denken aan het akoestische werk van Thrice (Come All You Weary etc.). Maar de uitgesponnen strijkers en galmende pianotonen geven het zonder problemen een eigen karakter.
Geen metal dus, en ook geen rock. Maar toch denk ik dat veel Zware Metalen-lezers hier goed mee overweg zullen kunnen, in het bijzonder de postrockliefhebbers. A Whisper in the Noise blinkt namelijk niet alleen uit in het neerzetten van een unieke sfeer, maar ook in het schrijven van songs die blijven hangen, en die je elke keer dat je de plaat opzet weer tegemoetkomen als oude bekenden. Daarnaast is de band ook nog eens een behoorlijke mate van originaliteit toe te schrijven. Vooral de percussie, die in zijn rol als puur begeleidend instrument toch steeds weer afwijkt van de genrenorm (voor zover die bestaat natuurlijk). Al met al maakt dit een uniek album, dat de potentie heeft hoog te eindigen in de jaarlijstjes van zowel metal- als rock- als soundtrackliefhebbers.
Tracklisting:
- To Forget
- Black Shroud
- A Sea Estranging Us
- All My
- Sad, Sad Song
- Every Blade of Grass
- Maya’s Song
- Your Hand
- Of This Sorrow
Line-up:
- West Thordson
- Steve Yasgar
- Matt Irwin
- Hannah Murray
- Chris Quinn
- Sonja Larson
- Nicholas Conner
- Rachel Drehmann
- Andrew Broste
- Chris Rocha
- Theodora Wynhoff
Links: