Stel dat Alanis Morissette smaak zou ontwikkelen en frontvrouw van een strak klinkende, door grunge geïnspireerde gothic metalband zou worden, hoe zou dat dan klinken? Zo ongeveer als 69 Chambers stel ik me daarbij voor.
Deze Zwitserse band was tot het verschijnen van Machine, het derde album van de band, nog niet op mijn radar verschenen. Toch zijn niet alle muzikanten onbekenden. De band werd opgericht door Nina Vetterli-Treml, zangeres en bassist van de band. De band wordt verder gecompleteerd door drummer Diego Rapacchietti en Tommy Vetterli op gitaar. Bij laatstgenoemde gaat bij sommige oudere thrashliefhebbers wellicht een lampje branden aangezien hij onder het pseudoniem Tommy T. Baron ook in Coroner speelt, waar inmiddels ook Diego Rapacchietti de drumkruk bezet.
Qua stijl heeft 69 Chambers echter niets met Coroner te maken. Zangeres Nina is de belangrijkste songwriter van de band en haar lage melodieuze zanglijnen en bij vlagen erg sterke refreinen staan centraal in alle nummers. Haar nummers worden omlijst door stevige zware gitaarriffs en solide bas- en drumwerk, waarbij de band vele muzikale stijlen omarmt, zoals djent (in Métamorphose), gothic rock (Decleration) en een vleugje thrash (Chemical Poetry). Daarbij weet de band wel eenheid in het geluid te bewaren.
De nummers volgen over het algemeen redelijk dezelfde nummeropbouw en Nina zingt in een redelijk beperkt bereik. Dat is dan ook de achilleshiel van dit album. Want, hoe goed de muziek van de band ook klinkt, op een gegeven moment gaan de nummers op elkaar lijken en weet de band de aandacht met moeite vast te houden. Maar goed, bij een album van Alanis Morissette zou ik allang zijn afgehaakt.
Score:
70/100
Label:
Massacre, 2018
Tracklisting:
- Deceleration
- F.Y.L.
- Machine
- Little Bird of Death
- Who Am I
- Happiness
- Métamorphose
- Loaded Gun
- Chemical Poetry
- Quantum Wave
- Serpent of Hypocrisy
Line-up:
- Nina Vetterli-Treml – Zang, Basgitaar
- Tommy Vetterli – Gitaar
- Diego Rapacchietti – Drums
Links: