Dankzij een enthousiaste collega raakte ik in 2006 in contact met deze band, met name het album Rest Inside The Flames. Geen slechte mainstreamplaat, die enkele fijne nummers bevatte. Een soort van nu metal die op een degelijke manier opgepunkt werd, met een hardcoresausje er overheen. Dat was meer dan tien jaar geleden. Wat is er vandaag de dag aan de orde?
Wel, Lanterns laat horen dat we inderdaad tien jaar verder zijn. De jeugdig(er) viriliteit van de nu metal wordt vervangen door meer grooves, de metal door core. Je mag er dus vanuit gaan dat dit album klinkt als rockerige metalcore. De band gaat er nog steeds voor, en kan nog steeds gebruik maken van de degelijke screams en even degelijke cleane zang van frontman Brock Lindow, maar de muziek maakt niet meer dezelfde impact als die dat deed in 2006. Bekijk anders even de videoclip mee. Als je het geluid afzet, dan zie je een band aan het werk die een stuk steviger en venijniger wil klinken dan wanneer je het geluid weer aanzet. Nu, ik heb even de vorige twee albums erbij genomen en ter verdediging van de band moet ik toch zeggen dat die nog een stuk minder intens dan klinken dan dit Lanterns, dus ik vermoed dat de fans hier wel gedeeltelijk tevreden mee zullen zijn. Aan de andere kant: echte hits à la Also Am I of de überhit van deze band (Slit Wrist Theory), zul je op Lanterns niet vinden. Daarom een tussen-de-twee-score voor een plaat waarbij je hinkt op twee gedachten.
Score:
74/100
Label:
Spinefarm Records, 2017
Tracklisting:
- Death Eater
- Wars To Walk Away From
- Better To Burn
- Damaged Under Sun
- Sea and Smoke
- Where Revenge Ends
- Sleepsick
- Bandage For Promise
- Laying Hands
- Below the Graves
- Old Gold
- Dark Corners
Line-up:
- Brock Lindow – Vocalen
- Steve Holt – Gitaar
- Mick Whitney – Bas
- Kyle Baltus – Drums
Links: