“Some music was meant to stay underground” las ik ooit ergens. In het geval van het Amerikaanse Nowhere is de spreuk “some music was not meant to be made” van toepassing. Patrick Robinson, de bezieler van dit ding, is al sinds 2010 met het maken van dit soort van black metal en ik hoop dat hij er binnenkort mee ophoudt. Mensen hebben namelijk beters te doen dat dit te beluisteren.
Het begint in feite al bij de hoes. De meest originele hoes van de laatste dertig jaar. Toch? Lol. Ook de muziek getuigt van het hetzelfde inspiratieloze gehalte. Zelden heb ik zo’n saaie en zaaddodend simpele black gehoord als op The Lifted Veil. Compleet ontdaan van muzikaal talent worden hier gitaarlijntjes in de ether gegooid, samen met een computerdrum die zonder enige vorm van organisch of ritmisch gevoel een onderstroom voorziet die nergens op lijkt. Doe daarbij nog eens een dosis muco of allergie aan slaapkamerstofmijt (kiest maar) in de screams – die dan nog eens compleet los staan van al de rest van het ‘muzikale’ gebeuren en je hebt een album waarmee je meteen de zin van het bestaan van het menselijk ras kunt weerleggen. Pure en onversneden overbodigheid, met dank aan het internet.
Score:
26/100
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklisting:
- The Lifted Veil
- Plague upon the World
- In League with the Black
- Premonition
- I, Theist
- Divine Sea ov Torment
- When the Real Gods Come
- A Pound ov Flesh
- March Toward Oblivion
- Summoning
Line-up:
- Patrick Robinson – Alle instrumenten, Zang
Links: