Het is not done om in de ik-persoon te schrijven in een review, maar kust mijn kloten: als verknochte industrial metallist ben ik echt heel blij dat dit debuut bestaat. Eindelijk nog een Belgische band die dat genre aanpakt en het niet verknoeit. Doganov hadden we al, nu komt daar Charcoalcity bij.
Werkpunten zijn er nog wel. Eigenlijk komen die allemaal hier op neer: meer variatie alstublieft! Meer dan één gitaarriff per nummer. En grabbel in die gitaarriff gerust wat meer noten. De ritmische slagpin zit er bij wijlen knal op – Gasoline, Leave of There Is No God barsten van het potentieel – maar de riffs mankeren net wat extra snaarkalibratie. Hetzelfde voor de refreinen, daar mag ook wat maar gitaarpunch in.
Diezelfde refreinen zijn dan weer wel echte meezingers. De schurende, hoge zanguithalen volgen vaak een gelijkaardig stramien dat past en werkt. De duistere synthscheppingen, machinale electropulsen en donkere bassen zetten er een sfeer van hulpeloos- en slaafsheid onder, die zo de maatschappijkritische lyrics mooi ondersteunen. Al mag Deezee ook wat de elektronica betreft nog meer durven arrangeren, het is al goed, het kan nog beter.
Als laatste opbouwende punt van kritiek zijn er nog enkele vlakke vullers, zoals de openings- en de titeltrack. Die staan nu wat als vreemde depressieve eendjes in de bijt van opzwepende ritmiek. Enfin, nog één keer: als debuut van een Belgisch industrial metalproject zijn deze 12 shades of grey al heel wat. De volgende mag op alle gebied meer schaalgrootte hebben.
Score:
75/100
Label:
Deezee Records, 2017
Tracklisting:
- Darkness Rules
- Feed Me
- Gasoline
- Democracy
- Leave
- Greyscale
- You Can’t Take My Soul
- There Is No God
- Catkiller
- Face The Truth
- Killing Is A Virtue
- Selfcontrol
Line-up:
- Peter ‘Deezee’ De Zutter – Zang, instrumenten, programmering
- Timo ‘T-mo’ De Vreese – Livebasgitaar
- Anthony ‘n-thony’ Hooft – Livedrums en -programmering
Links: