Wolfhorde – Towards the Gates of North
Inverse Records, 2016
Iedereen die in Finland van metal houdt, zit in een band. Kan gewoon niet ander. Kan, niet, ander. Dit zijn er nog eens drie, van Wolfhorde. Beste naam ooit, niet. Ze bestaan al sinds 2000 en brachten wat spul uit, maar nooit een langspeler. Tot nu. Nu zijn ze er met een volwaardig folkmetalalbum.
Folk metal, met ruwe randjes, in een geheel dat doet denken aan Turisas (om maar niet meteen weer Finntrololol te noemen). De frontman heeft een beperkte rokerige deathrashstrot, en past niet helemaal in het plaatje. Misschien omdat hij zich eveneens moet concentreren op het drummen. De gitarist/mondharpist/keyboardist heeft daarentegen wél een meerwaarde/muzikaliteit/metalkwaliteit in huis, en zorgt voor enkele lekkere deuntjes. Ook de bassist doet aardig mee trouwens. Alleen ja, het is allemaal erg matig, en ook qua panache is het te mild om mij aan te kunnen zetten tot beweging, net als de laatste paar Korpiklaani-platen. Het is gewoon te weinig om echt te inspireren en te braaf/niet speels genoeg om goed te zijn,
veel meer valt er echt niet over te vertellen. Jammer maar helaas. Beste nummer: Boundless Agony, met een fijne Children of Bodom-onderstroom.
Tracklist
- Vegvísir
- Fimbulvetr
- Taivaankappaleiden kato
- Death Long-Due
- The Retribution
- Unyielding
- Boundless Agony
- Lycomania
- The Gates of North
Line-up:
- Nuoskajalka – Bas
- Hukkapätkä – Keel, Drums, Percussie
- Werihukka – Gitaar, Keyboards
Links: