Butcher Babies – Take It Like a Man
Century Media, 2015
Gisteren was het internationale Butcher Babies-dag. De dames uit L.A. en hun muzikale achterban lieten immers de opvolger van hun debuut Goliath los op de wereld. Toen was het ook al duidelijk dat het bij deze band niet om de doorsnee female fronted metal gaat, al maken de twee dames de band natuurlijk wel tot wat ze is. Na wat gerommel vorig jaar over de Metal Queen-wedstrijd komt de naam van dit album meteen ook wat dubbel binnen. Dames die muziek met ballen brengen, maar naar mijn gevoel zich ook op dezelfde hoogte willen plaatsen als andere bands.
Dat lukt op basis van de vocale inbreng van deze dames wel en soms zeker ook op muzikaal en inhoudelijk vlak. Take It Like a Man is een plaat geworden die een enorm stevige en moderne productie heeft, waardoor de neo-thrashgrooves en nu metal met uitbundige vocalen je ook bij je nekvel grijpen, maar net zo goed kunnen deze twee dames zich van hun gevoeligere kant laten zien met hun clean vocals.
Niet enkel de dames maken hier een relatief goed product van, maar het moet wel gezegd worden dat de gedreven grooves en aanhoudende vocale agressie soms wat eentonig kunnen worden op de minder catchy nummers. Je krijgt op die manier het gevoel dat er wel behoorlijk wat fillers op deze plaat staan die lekker rollen en waarbij er ook genoeg en afwisselende vocale interactie tussen deze twee dames is, maar waarbij heel wat nummers zich nauwelijks onderscheiden van de rest. De nummers die zich wel onderscheiden, lijken ook wel bekend te zijn bij Butcher Babies en Century Media. Opener Monster’s Ball blijft zeker hangen, al dan niet op positieve wijze, met het Amerikaanse metalsfeertje, de moderne thematiek en de toegankelijke agressie. Never Go Back is zeker ook een hoogtepunt van deze nieuwkomer, met flink wat afwisseling in de zang en een enorm catchy refrein. Op deze track laten de zangeressen horen dat ze ook clean erg mooie stukken kunnen aanbrengen, maar op dat vlak spant hun rustpunt Thrown Away absoluut de kroon. Niet dat het écht emotioneel of diep gaat, maar deze zang maakt het nummer wel tot een fijn rustpunt. Tot slot misschien nog een extra vermelding voor het heerlijk brutale The Butcher waar de grooves wat logger en dieper aanvoelen en er heel wat agressie in het geheel kruipt.
Natuurlijk moet dit type commerciële groove/nu metal je ding zijn en het is ook volkomen te begrijpen dat dit bij velen een band blijft die je live gaat uitchecken om andere redenen dan de muziek. Daarmee doel ik niet meteen op het pittige en gewaagde voorkomen van beide frontdames, maar eveneens op de agressie die hier nonstop op je af komt en ongetwijfeld ook live voor flink wat opschudding zorgt. Deze plaat bezit nog heel wat eenheidsworst, met uitzondering van bovengenoemde uitschieters, maar je weet wel dat deze band je met dit geluid uit je sokken zal blazen. Butcher Babies pakt dus anno 2015 eigenlijk uit met de verpakking en durft inhoudelijk soms wel wat interesse op te wekken, maar naar mijn gevoel nog niet voldoende. Toch begrijp ik het succes van deze formule.
Tracklisting:
- Monsters Ball
- Igniter
- The Cleansing
- The Butcher
- Gravemaker
- Thrown Away
- Never Go Back
- Marquee
- Blood Soaked Hero
- Dead Man Walking
- For The Fight
- Blonde Girls All Look The Same
Line-up:
- Heidi Shepherd – Zang
- Carla Harvey – Zang
- Jason Klein – Bas
- Henry Flury – Gitaar
- Chrissy Warner – Drums
Links: