Tomb of Finland – Below the Green
Mighty Music, 2015
Tomb of Finland komt, heel toepasselijk, uit het koude Finland. En koud is ook de muziek, een mix van melodieuze blackmetal, death en doom. Het is niet van de frostbitten soort zoals we die gewend zijn van Immortal (en stiekem toch de soort die ik prefereer), maar meer een dramatisch facet van de kou. De melodieuze blackmetal is van het folky soort en het is juist in die folkriffs dat de koude atmosfeer het best boven komt drijven.
De grote Dan Swanö heeft dit album geproduceerd en hoewel dat allemaal leuk en aardig is, is het nu niet bepaald een bijzonder album. Begrijp me niet verkeerd, het is best aardig, maar ik heb het gevoel het allemaal eerder te hebben gehoord. U kent het wel: melodieuze blackmetal met wat folky riffs, veel dubbele basdrum en vocalen die vaak in duet een hoge schreeuw en een lage brul ten gehore brengen. Top het af met een algehele moderne sound (ook zeker door de vocalen) en het eindresultaat is een vrij doorsnee album.
Toegegeven: de band weet wel de koude atmosfeer te zetten die zij zo graag willen oproepen (als ik de vage schrijfsels op Facebook mag geloven in ieder geval). Naast de folky riffs zijn ook de synths, die overigens een prominente rol spelen, hier verantwoordelijk voor. De melodieuze blackmetal riffs zelf zijn vrij doorsnee, maar worden prima ingezet als ondersteuning van de rest van de muziek. Het hogere werk dat vaak tussendoor komt, redt voor mij samen met de folkriffs het album, dat anders aan extreme clichés ten onder zou zijn gegaan.
Hoewel ik genres heel erg fijn vind voor de beeldvorming, is het voor mij geen vereiste dat bands hun muziek perfect omschrijven. Ja, ik weet dat ik weleens kan mierenneuken op genre, maar ik ben nog steeds het meest in mijn nopjes met albums die ik niet helemaal kan plaatsen. Toch ben ik voorstander van het bijvoeglijk naamwoord ‘melodieus’, want ik ben van mening dat er een verschil is tussen blackmetal en melodieuze blackmetal. Dat verschil is cruciaal: andijvie en spinazie zijn ook beiden groen, maar verder zeer verschillend. Bij deze muziek uit zich dat in de atmosfeer en ik heb nu eenmaal de neiging om ontzettend kritisch te zijn tegenover de atmosfeer die melodieuze blackmetal vaak ademt.
Dus: we hebben Tomb of Finland die melodieuze blackmetal met elementen van death en doom vermengt. Een flinke dosis folk en een moderne sound erbij en ik denk dat een aardig beeld gevormd is. De band brengt het er redelijk vanaf, maar er had meer tijd in de metalriffs kunnen worden gestoken. De folkriffs zijn prima uitgevoerd, dus daar ligt het probleem niet. Hier weet de band prima hooks te verwerken en toch een krachtige atmosfeer te zetten. Ik heb het slechter gehoord, maar ook zeker beter.
Tracklisting:
- Death of the Sun
- In the Heart of Winter
- The Autumn Rain
- Life & Slavery
- Sunfader
- Damnation
- Dead Forever
- Kaira
Line-up:
- Jasse Von Hast – Gitaren
- Janne Manninen – Drums
- Olli Suvanto – Vocalen
- Mikko Hannuksela – Gitaar
Links: