C.A.O.G. – Sociopath
Kaotoxin, 2014
Laatst nog op Het Journaal een reportage gezien over hoe de taalgrens in muziekland nog een waar ijzeren gordijn is. Vlaamse artiesten zijn volstrekt onbekend in Wallonië en vice versa. In metalland is dat veel minder het geval, maar wie Déhà is, wist ik toch niet. Twee van zijn andere bands Maladie en We All Die (Laughing) rinkelen ergens een belletje, de hele rits andere totaal niet. Ook dit Coalition Of Abnormal Grinders niet. Geen echte coalitie trouwens, Déhà doet alles op deze debuut-ep.
Vergelijk het met vijftien keer een waxstrip van je anus laten trekken. Vijftien korte, maar enorm persistente zenuwimpulsen, in dit geval niet van pijn maar van striemende gitaargesels, knetterende keelgaten en waanzinnig drumerupties. En toch zit er van alles verstopt in die ectoplasmatische grindvlagen. Te beginnen met de sound, die redelijk ongepolijst is, maar op een andere manier dan je gewend bent van grindcore. Alleszins zuiver genoeg om enkele klasseflitsen weg te schieten, zoals de dissonante twintremelo van IV, de ziedende rijtgrooves van III, de arpeggiobinnenkomer van VIII of de tot kappende thrash versnelde hardcore van de Hatebreed-cover. Vocaal liggen er meestal drie hyperkinetische lagen over elkaar. De dominante stijl is het soort ‘huh’-geluid dat je uitstoot precies op het moment dat je maag zich omkeert bij het braken. Daaronder wat hysterisch gekraai en een korstige scream. Na een flinke tien minuten zit het erop. Un album s’il vous plaît!
Tracklisting
- I
- II
- III
- IV
- V
- VI
- VII
- VIII
- IX
- X
- XI
- XII
- XIII
- XIV
- Defeatist (Hatebreed-cover)
Line-up:
- Déha – Alles
Links: