Ogre – The Last Neanderthal
Minotauro Records, 2014
Recht uit The States krijgen we de vierde langspeler van Ogre toegestuurd. De band was me nog onbekend, maar wat me meteen opvalt is dat de titel van deze plaat goed gekozen is. Hardrock en doom, maar op een bedje van Black Sabbath gebracht. Niet dat het trio van Ogre dan de laatste neanderthaler vormt die dit genre aanreikt, maar misschien is het wel één van de laatsten die het met dit gevoel weet te brengen.
Kan je Black Sabbath of Ozzie niet aan, dan moet je dit ook geen kans geven. Zoveel mag duidelijk zijn. Je hoeft niet lang te zoeken om te weten waar zanger Ed de mosterd vandaan heeft. Muzikaal is Ogre echter geen afkooksel van de doom-legende, al doen de slepende fases en logge doomproporties met die typische zanglijn er op heel wat momenten aardig aan denken. Deze neanderthalers staan echter met één been ook in het straatje van de betere hardrock. Blits soleerwerk met wat stof op de sound of akoestische passages met wat psychedelische reikwijdte (White Plume Mountain) voorzien deze plaat van wat goed afgewerkte extraatjes voor die luisteraars die de traditionele doom lichtjes beu zijn.
Een prima werkje dus, The Last Neanderthal. Materiaal dat past bij de traditionele doom-neanderthalers maar waar de progressieve rock-homo sapiens sapiens zich ook wel weet in te vinden.
Tracklisting:
- Shadow Earth
- Nine Princes In Amber
- Bad Trip
- Son of Sisyphus
- Soulless Woman
- Warpath
- White Plume Mountain
- The Hermit
Line-up:
- Ed Cunningham – Zang, Bas
- Will Broadbent – Drum, Percussie
- Ross Markonish – Gitaar, Synth
Links: