HammerFall – Avenge The Fallen

Het moet meer dan twintig jaar geleden zijn, maar sommige momenten vergeet je niet. De lokale bikerkroeg lanceerde jaarlijks een drankgelag met wat optredens van lokale bands en met nadien een metalfuif tot in de vroege uurtjes. Het deed wat met een tiener, om alle bikers naast mekaar te zien meeschallen met heavymetaltracks en hun broederschap te tonen met een biertje of tien. Meteen na een Battle Hymn van Manowar hoorde ik Blood Bound van het Zweedse Hammerfall. Het paste perfect in het rijtje en ik verdiepte me in de eerste platen van de band.

Het waren andere tijden, maar de band is na al die jaren in essentie niet veranderd. Wel op geluidtechnisch niveau uiteraard, maar door alle heruitgaves van het oude materiaal zou je het haast niet gewaarworden. Deze maand laten de Zweden langspeler dertien los op de wereld, onder de naam Avenge The Fallen en deze vijftigers zijn duidelijk nog even gemotiveerd om stuk voor stuk sterke nummers te schrijven, of dat vertellen ze toch in het bijgevoegde promovel. De tracks zijn voor het merendeel geschreven tijdens de tour met Helloween vorig jaar.

Op geluidstechnisch vlak is dit uiteraard van hoogstaand niveau met een heerlijk volle sound waarbij de zang van Joacim Cans mooi in de mix staat. Krachtig en helder, maar ik ben minder enthousiast over de stelling dat dit een plaat vol toppers zou zijn. Zeker, nummers als opener Avenge The Fallen of het scheurende The End Justifies – wat mij betreft de beste track op de plaat – tonen dat de heren nog lang de instrumenten niet weggegooid hebben, maar op rustigere tracks klinkt het wat mij betreft wat flauw en zouteloos. Ook op tekstueel vlak lijkt het wel vaker wat meliger te worden. Zou een balad als Hope Springs Eternal echt die oude bikerharten op de metalfuif harder doen slaan, vraag ik me dan af. Dan liever toch een track met meer zwier, zoals het voorgenoemde The End Justifies, maar ook Rise of Evil, hoewel het na de start wat afzwakt op die track. Een speciale vermelding is ook afsluiter Time Immemorial waard met zijn episch Stratovarius-getinte aanvang en met een glorieuze epiek in de gitaarpartijen.

Ik vraag me af of het bikercafé nog bestaat, maar moest ik dit plaatje aanzetten dan zou het gezelschap zich ongetwijfeld amuseren in de latere uurtjes. Vooral de nummers met meer ziel en kracht zullen het goed doen, maar toch blijft alles relatief als je het bekijkt binnen de ganse scene: de nummers van Avenge The Fallen zijn prima luistervoer, maar breken nergens potten of pinten. Een mooi blijk van leven van een band die nog steeds bestaansrecht heeft en met nummers waar je zeker van kan genieten. Misschien is daarmee ook alles gezegd over HammerFall. Laat deze heren dus maar verder schrijven in hun epische heldenwereld. We weten al langer wat op ons af zal komen.

Score:

72/100

Label:

Nuclear Blast, 2024

Tracklisting:

  1. Avenge The Fallen
  2. The End Justifies
  3. Freedom
  4. Hail To The King
  5. Hero To All
  6. Hope Springs Eternal
  7. Burn It Down
  8. Capture The Dream
  9. Rise Of Evil
  10. Time Immemorial

Line-up:

  • Joacim Cans – Zang
  • Oscar Dronjak – Gitaar
  • Pontus Norgren – Gitaar
  • Fredrik Larsson – Bas
  • David Wallin – Drums

Links: