Op hun zesde langspeler Nell’ Ora Blu nemen de heren van Uncle Acid & the Deadbeats ons mee terug naar het zwoele tijdperk van de Italiaanse Giallo. Een film (en muziek) genre waarin misdaad en horror op een artistieke manier in beeld werden gebracht.
Geheel in stijl zijn zowel de albumtitel als de nummertitels allemaal in het Italiaans. Het album opent met Il Sole Sogre Sempre, wat een trage opzet biedt voor de rest van het album. We horen logge en zwaarmoedige synthesizerklanken die worden begeleid door wat groovy baswerk. Het zet goed de mysterieuze en spookachtige toon die het filmgenre zo rijk is. Ook doet het wat denken aan de muzikale giallo grootheden van Goblin. Deze raadselachtige glijderigheid wordt voortgezet op Guistiza Di Strada – Favore Fino Alla Morte. De sfeervolle, gesproken intro lijkte een sample te zijn uit een obscure Italiaanse film. Maar niets is minder waar. De gesproken stukken die op het album te horen zijn, zijn namelijk speciaal voor dit album geschreven en opgenomen. Nell’ Ora Blu is dus eigenlijk de soundtrack van een film die niet bestaat. Wat wel opvalt, is dat de zang van Kevin Starrs slechts sporadisch wordt ingezet. De synthesiser en basgitaar voeren vooral de boventoon.
Hiermee wordt er flink afgeweken van het eerdere werk van Uncle Acid & the Deadbeats, waar er vaak nog wat stoner- en doomelementen te bespeuren waren. Op La Vipera horen we dat de heren ook inspiratie hebben geput uit Spaghetti Westerns en het werk van Ennio Morricone. Een heerlijk zanderige gitaarsound die stapvoets wordt meegedragen op wat stoffig percussiewerk, hobbelt vlotjes uit de speakers. De toon is gezet. Op Vendetta maakt de gitaar wederom plaats voor wat meer omineus synthesiserspel. Alsof de jaren tachtig herleven. Uncle Acid & the Deadbeats blijft verrassen, want op Il Tesoro De Sardegna en Il Gato Morto worden we zelfs verblijd met een zwoele saxofoonsolo. Dit laatste nummer is overigens de langste track van het album, die aftikt op bijna negen minuten. Maar eigenlijk zou je het hele album beter kunnen zien als één lang nummer.
Op het nummer Nell’ Ora Blu is het soms alsof we naar de subtiele jazzklanken van Bohren & Der Club of Gore aan het luisteren zijn. En van het nummer Pomereggio Di Novembre Nel Parco – Occhi Che Osservano krijg je spontaan zin om ‘s nachts in je beige trenchcoat tegen een lantaarnpaal te leunen en in de schemering een peuk op te steken terwijl je je misdaden overpeinst. Plots slaat de paranoia toe: ‘Watching eyes are everywhere’, klinkt het. Dit gevoel van onbehagen wordt Op Il Retorno Del Chiammante Silenzioso voortgezet door een drum die klinkt als een kloppend hart die wordt nagejaagd door ijlige synthakkoorden en een bedwelmende gitaarsolo. Ook het slotstuk van Nell’ Ora Blu zit vol met sfeervolle elementen die de luisteraar meenemen naar vervlogen giallo hoogtijdagen.
Wat een kleine gemiste kans is, is dat de zeldzame keren dat er gezongen wordt, de teksten allemaal in het Engels zijn. Dit staat een beetje in contrast met de Italiaanse opzet van de rest van het album. Van de andere kant zouden we moeilijk kunnen verwachten dat Kevin Starrs alleen voor dit album vloeiend Italiaans zou hebben geleerd. Verder is er eigenlijk niks slechts aan dit album. Het betuigt van een flinke dosis lef om af te wijken van wat de luisteraars van je verwachten en om iets totaal anders te gaan doen. We zagen dit al eerder bij deathmetalband Blood Incantation die met Timewave Zero een ambient plaat uitbracht. Het zal niet voor iedereen zijn weggelegd, maar voor mij is Nell’ Ora Blu zeker jaarlijstjesmateriaal!
Score:
90/100
Label:
Rise Above Records, 2024
Tracklisting:
- Il sole sorge sempre
- Giustizia di strada – Lavora fino alla morte
- La vipera
- Vendetta (Tema)
- La bara resterà chiusa
- Cocktail Party
- Il tesoro di Sardegna
- Nell’ ora blu
- Il chiamante silenzioso
- Tortura al telefono
- Pomeriggio di novembre nel parco – Occhi che osservano
- Il retorno del chiamante silenzioso
- Solo la morte to ammanetta
- Il gatto morto
- Guidando veloce verso la campagna
- L’omicidio
- Resti umani
- Sorge anche il sole
- Ritorno all’oscurità
Line-up:
- Kevin Starrs (Uncle Acid) – Vocalen, gitaar, orgel
- Vaughn Stokes – (achtergrond) Vocalen, gitaar
- Justin Smith – Basgitaar
- Jon “The Charn” Rice – Drums
- Edwige Fenech – Stemacteur
- Franco Nero – Stemacteur
Links: