Scavenger – Beyond The Bells

Eindelijk! Dat is volgens mij het woord dat door de hoofden van de Scavenger-leden gegaan zal zijn toen deze maand het elf nummers tellende Beyond The Bells in de winkelrekken lag. En dat is het juiste woord, want het is een project van jaren geworden. Ik chat af en toe wel eens met zangeres Tine Lucifera dus had ik al vaak over de plannen gehoord, gedwarsboomd door corona, problemen met LP-persingen enzoverder. Maar goed, op die manier had de band dus extra tijd om te finetunen.

Maar nu is Beyond The Bells er dus wel. Negen nieuwe nummers, plus (op de cd-versie) een geremasterde versie van de twee nummers die op de Backslider single uit 2020 stonden. Daarmee ken je al twee derde van de Scavenger-biografie. Want ook al is de band dit jaar exact 40 jaar oud, toch was er voordien (in 1985) nog maar één album (Battlefields) uitgebracht, bij het toenmalige roemruchte Mausoleum Records. Een klassieker in het melodieuze speedmetalgenre, een beetje underground gebleven. Met daar bovenop de pech dat Mausoleum Records kort daarna verdween, en onder andere Scavenger mee naar de afgrond sleurde.

En toch … als het borrelt, dan borrelt het. De band had op die korte tijd toch een flinke reputatie opgebouwd. En in 2018 spatten ze met de energie van een uitbarstende IJslandse vulkaan terug naar de oppervlakte. Van de originele line-up bleef niet veel meer over, maar de nieuwe kreeg de steun van de nog overblijvende ex-leden.
Evident is het waarschijnlijk niet, dat je als band verder gaat met een zangeres in plaats van een zanger. Maar Tine staat haar mannetje en wordt geruggensteund door ervaren rotten die kwaliteit en spelplezier combineren.

Dat het nieuwe album heel degelijk ging worden, had ik eind december vorig jaar al in de smiezen toen ze hun nieuwe nummers voorstelden in JH Asgaard in Gentbrugge. Een nummer dat onmiddellijk de aandacht trok was Black Witchery. En ja hoor, dat blijkt dan nu de eerste single en tegelijk de èchte opener van het album te zijn (ik laat het korte, dreiging opbouwende, naar Judas Priest verwijzende intronummer The Warning Bell even terzijde). Black Witchery is een staalkaart voor de rest van het album: snedige maar melodieuze heavy metal die zowel flirt met NWOBHM als met speedmetal, voorzien van verstaanbare zang, gitaarsolo’s à volonté en de nodige spitsvondigheden in intro’s en de compositie om er het nodige extra cachet aan te geven. Het geheel klinkt hedendaags maar verwijst ook zonder verpinken naar datzelfde genre anno jaren 80, en boegbeelden als het Belgische Acid en Warlock. Dat de bandfoto’s analoog zijn, zegt misschien ook iets over de voorliefde voor die jaren.

Dat ik Acid vermeld, hoeft niet te verbazen. Scavenger durfde vroeger nogal eens een Acid-cover in zijn liveset op te nemen, en bovendien zijn Tine van Scavenger en Kate van Acid (nu Kate’s Acid) bevriend. De zangstijl van Tine refereert ook regelmatig aan die van Kate. Het algemene geluid is niet massief en donderend maar eerder compact en hoog zoals wel vaker in dit genre. Voor mij mocht het net wat massiever klinken en meer basgetuned, maar dat is persoonlijke smaak.

Wat zeker opvalt doorheen het album is de meerstemmigheid, alsof er meerdere zangeressen tegelijk zijn. Maar dat is niet het geval, verzekert Tine mij als ik dat navraag. Elke verschillende noot heeft ze zelf ingezongen, elk schreeuwtje, elk laagje om – zoals ze het zelf zegt – er vocaal het maximale uit te halen. Live zal het natuurlijk een stuk rauwer klinken.

Snel en snedig dus, en dat is een kader dat de band als gegoten zit. Watchout combineert dat met een heel meezingbaar refrein. Soms neemt het heavy genre de bovenhand (Defiler en het opzwepende Nosferatu bijvoorbeeld), op Streetfighter en Crystal Light krijg je veel ruimte voor het melodieuze, net als in Hellfire dat veruit het traagste en rustigste nummer van het album is, met zelfs wat synthesizerondersteuning op de verre achtergrond. Slave To The Master start akoestisch als de betere Scorpions-ballad maar legt er na minuut één een flinke laag bovenop. Een heel herkenbaar nummer maar dat komt volgens mij omdat de strofe qua zang heel sterk verwijst naar Night Crawler van Judas Priest. Sterk qua opbouw! De twee bonustracks Backslider en Red Hot kende ik al aangezien ik de eerder vermelde Backslider single in 2020 in huis had gehaald. Als ik de nieuwe nummers daarmee vergelijk, heeft Scavenger op die tijd nog veel progressie gemaakt, of hadden de mannen achter de knoppen hele goede ideeën voor Beyond The Bells.

De conclusie kan dan alleen maar zijn: het lange wachten was de moeite waard, en Scavenger levert met Beyond The Bells een album af dat in zijn genre een plaats in de jaarlijstjes verdient. Puik werk van Tine en haar mannen. Al blijf ik me nog altijd afvragen hoe zo’n klein hypervriendelijk meisje als zij zo’n razende strot kan opzetten. Hoog tijd dat Scavenger nog eens een plaatsje krijgt op de podia van Graspop of Alcatraz!

Foto’s: Serge Vermeersch (JH Asgaard – december 2023)

Score:

85/100

Label:

No Remorse Records, 2024

Tracklisting:

1. The Warning Bell
2. Black Witchery
3. Watchout!
4. Streetfighter
5. Defiler
6. Hellfire
7. Slave to the Master
8. Nosferatu
9. Crystal Light
10. Backslider *
11. Red Hot *

* CD-only remastered bonus tracks from the “Backslider” single

Line-up:

• Tine Lucifera – Vocalen
• Tim N. – Gitaar, vocalen
• Kevin D. – Gitaar
• Vincent DL. – Bas
• Gabriel DS. – Drums

Links:

• Scavenger Facebook
• No Remorse Records
• No Remorse Records Facebook