Terwijl het jaar 2023 zijn slokakkoord speelde, pakte Skiltron nog even zijn oorlogsdoedelzak uit de kast om ten strijde te trekken. De heren zijn inmiddels gehard in de strijd, want met Bruadarach presenteren zij hun zesde langspeler. Skiltron is overigens een Argentijnse band die in Finland woont maar Keltische power metal maakt. Het hart van de doedelzak klopt dus niet alleen in Schotland.
De intro van het album draagt de titel Triumph and Devotion. Een titel die zowel op de muur van een sportschool als op een Manowar albumhoes zou kunnen staan. We horen de welbekende doedelzak die wordt begeleid door wat secuur drum- en gitaarwerk. Op As We Fight gaat goed de pas er in. De Gitaren gieren je als pijlen om de oren en de oorlogszuchtige kreten van Paolo Ribaldini boezemen iedere strijder kracht in. Als de doedelzak het zwaard is, dan is de drum het schild. En als we samen strijden, dan verpletteren we iedere tegenstander. Toch moet je soms in je eentje de strijd aangaan. Hoe dat dan moet, horen we op This Battle is My Own. Het trommelvel van vastberadenheid en doorzettingsvermogen van de eenzame strijder is soms dun gespannen. Maar ook in de eenzaamste nacht echoot daarin de hartslag van de naderende overwinning. Gelukkig zijn er altijd nog de lijfliederen van Skiltron om kracht uit te putten.
Op Where The Heart Is horen we wederom een uptempo powermetalbarrage. De zang lijkt echter net niet op de muziek aan te sluiten, waardoor het nummer flink wat aan kracht inboet. Als we kijken naar de titel van het nummer, kunnen we zeggen dat het hart van Skiltron in ieder geval niet in deze opname zat. Gelukkig zet de doedelzak op Proud to Defend en Turadh de sfeer-trebuchet weer op scherp. In plaats van stenen, werpt dit artilleriegeschut echter alleen maar kaas. Want, als we eerlijk zijn is de kazigheid van Bruadarach aanzienlijk. Gelukkig zijn wij niet vies van wat zuivel. Na Slayer’s regen van bloed, is een kaasregen welkome afwisseling. Een filosoof zei ooit dat het doel van het leven is, om te worden wie je bent. Skiltron heeft dit gelukkig al bereikt. “I Am What I Am”, zeggen ze. Een waarheid waar we niet aan kunnen tornen. Net als het folky intermezzo waar we zo halverwege het nummer op getrakteerd worden.
Het nummer Rob Roy gaat over de Schotse volksheld, wiens ouders kennelijk zijn verslagen door onze eigen Koning Willem III van Oranje. Het nummer gaat overigens niet over dit stukje geschiedenis, maar hoewel Skiltron voornamelijk over overwinningen zingt, leek het met goed om ook een klein verlies én een kruimeltje vaderlandse historie in deze recensie mee te nemen. Het nummer zelf valt precies in lijn met de rest van het album: powermetal gitaarlijnen, snelle drums, doedelzakken en een cleane (en ietwat onzuivere) zang. Dit zet zich ook voort op Haste Ye Back. Het album sluit af met Saor Alba, wat een ietwat melancholische nummer met akoestische gitaren en, u verwacht het niet, een doedelzak is.
Skiltron trekt op Bruadarach voor de zesde maal ten strijde. Liefhebbers van powermetal en doedelzakken zullen zich met liefde en toewijding bij hun Argentijnse strijdmakkers voegen. Luisteraars met een voorkeur voor een ander klankarsenaal zullen de poorten van hun vesting hier niet voor openen.
Score:
75/100
Label:
Trollzorn, 2023
Tracklisting:
- Triumph & Devotion
- As We Fight
- This Battle Is My Own
- Where The Heart Is
- Proud To Defend
- Turadh
- I Am What I Am
- A Treasure Beyond Imagination
- Rob Roy
- Haste Ye Back
- Saor Alba
Line-up:
- Paolo Ribaldini – Vocalen
- Emilio Souto – Gitaar, bouzouki, synth programmering en achtergrondvocalen
- Ignacio Lopez – Basgitaar
- Pierre Delaporte – Doedelzak en Tin-Whistle
- Joonas Nislin- Drums en percussie
Links: