Grote klasse van Igorrr, Amenra en Der Weg Einer Freiheit in 013

Igorrr, Amenra en Der Weg Einer Freiheit samen op één podium op dezelfde dag? Marko Bok moest er bij zijn! Samen met Hangman’s Chair touren de bands tot half april door heel Europa en zullen daarbij ongetwijfeld een spoor van blije gezichten achterlaten. De aftrap van de feestreeks was op 9 maart in een redelijk gevuld 013, waarbij Lonneke Prins zich meldde als fotograaf.

Een vergeten ov-kaart en een gemiste aansluiting zorgen ervoor dat ik precies op tijd ben om Hangman’s Chair te missen. Zonde, want hoewel het niet mijn smaak is, vind ik hun muziek best leuk. Het is niet anders. De rij bij de merchandisestand is lang en aan het einde van de avond is er weinig meer te verkrijgen. Een goed teken.

Der Weg Einer Freiheit mag daarna het podium betreden en de heren doen dat voor een al behoorlijk gevulde zaal. Het Duitse kwartet is deze tour een voorprogramma, maar is dat stadium eigenlijk al voorbij. De muziek is diepgeworteld in de black metal, maar verwacht geen blastbeats en corpse paint bij de heren, die meer de progressieve kant van het spectrum verkennen. Dat betekent uitgesponnen nummers en daarom krijgen we ook maar vijf tracks te horen in de drie kwartier speeltijd. Ik herken Am Rande Der Dunkelheit en afsluiter Aufbruch, maar ook de resterende drie nummers bevallen me absoluut. Krijg je de kans om dit gezelschap in een tent te zien op een festival, ga dan kijken, dit is veel meer dan een voorprogramma. Dit is klasse!

En dan moet ik nu iets bekennen: Amenra ken ik eigenlijk alleen van naam. Ik vond het vooraf vooral een band die tussen Der Weg Einer Freiheit en Igorrr inzat. Ik had liever Igorrr eerst gehad, dan kon ik, bij wijze van spreken, een trein eerder naar huis pakken. Maar hé, iedereen maakt fouten. Amenra was fantastisch. Het volkomen negeren van het publiek, zanger Colin H. van Eeckhout die vrijwel het gehele optreden met de rug naar het publiek staat… het past op één of andere manier bij de band en voelt ook totaal niet arrogant aan. Ik hoorde mijn buurman in de zaal zeggen dat je Amenra moet voelen en ik vind dat normaal gesproken een beetje zweverig gedoe. Maar als je dan ziet dat die beste man met oprechte tranen in de ogen de gehele ‘spoken word’ van Evenmens meespreekt, kan ik het ergens wel begrijpen. Overigens voelde ik Amenra wel degelijk, want de bas en drums stonden op standje vibrator in de mix. De Belgen schotelden een taalkundig verantwoorde set voor, want naast het Nederlands was er ook plek voor een Frans-, Duits- en Engelstalig nummer. Amenra live was niets minder dan een zeer positieve verrassing.

De afsluiting van deze avond is voor Igorrr. Meesterbrein Gautier Serre en drummer Sylvain Bouvier vormen de ruggengraat van de band, waar sinds dik een jaar zangeres Marthe Alexandre en brulboei JB Le Bail aan zijn toegevoegd. Hoe leg je aan iemand uit die Igorrr niet kent wat voor muziek ze maken? Zou het helpen als ik zeg dat er een kip als artiest in de line-up staat? Een echte kip dus, hij heette Patrick (RIP). Ik ga een poging doen: Metal, barok, triphop, accordeons, samples, blastbeats, operazang, oosterse melodieën, nintendo-core en een blokfluit. Kijk maar wat je er mee doet.

Goed, het optreden zelf, godsamme wat waren de heren en dame in vorm! De eerste dag van een tour is toch altijd een beetje aftasten en zoeken naar de goede vorm. Er volgt echter een foutloze show met een goede mix van nieuw en ouder materiaal. Uit de laatste catogorie waren onder andere Viande, Opus Brain en Tout Petit Moineau te horen, van het nieuwere werk kregen we Very Noise, Overweigh Poesy en het geweldige Camel Dancefloor over ons heen gestort. Zangeres Marthe mag zich trouwens een waardig vervanger noemen van Laure Le Prunenec, die in 2021 de band verliet. Igorrr kwam, zag en overwon met gemak deze avond in Tilburg!