Zornheym heeft zijn heel eigen visie op hoe symfonische black/death metal moet klinken. Het thema van de band omvat vooral horror en psychiatrische ziekenhuizen. De dramatische symfonische metal klinkt echter geenszins alsof het van de afdeling plastische chirurgie komt, zoals dat in deze scene vaak het geval is. Liefhebbers van bands als Septicflesh moeten in elk geval hun oren vast spitsen.
Net als bij die Griekse band heeft de band van oprichter Zorn een mix van cleane zang, grunts en screams. The Zornheim Sleep Experiment klinkt misschien als een gekke titel, maar met de kennis van de alinea hierboven kan je hem in perspectief plaatsen. Het gaat om de slaapthematiek die ook inspiratie gaf aan Azatoth van Dark Fortress. Dit keer in combinatie met het thema psychiatrie zoals dat bij Vesania een rol speelde.
Op Dead Silence wandelt Morgul voorbij met een onheilspellend pianotussenstuk. De afwisseling tussen cleane vocalen en de screams versterkt elkaar. Het verhalende aspect doet echter weer aan Carach Angren denken. De symfonische apotheose is daarentegen weer typisch pompeus alsof het Dimmu Borgir is. Genoeg namen gedropt, maar het is sterk hoe de band herkenbaar klinkt, maar toch ook echt een eigen gezicht heeft. Dat eigen gezicht is enerzijds te danken aan de complexiteit van de geschreven liedjes, anderzijds zijn de uitstekende mix en het verhalende element op eigenzinnige wijze uitgewerkt. Op Keep The Devil Away doet de band zelfs zo theatraal in de refreinen dat het een beetje teveel van het goede is. De cleane vocalen mogen hier onder de vioolachtige keyboards meer drama brengen, maar het venijn van black of death metal is even kwijt. De ontknoping is verrassend en vet, maar past eigenlijk niet echt bij het nummer.
Slumber Comes In Time start wat rommelig en onduidelijk, maar het is de band gelijk vergeven wanneer het gezongen refrein verheffend boven de muziek uitsteekt. The Revelation en Keep Cutting zijn meer een consolidatie van wat de band al heeft laten horen. De riffs en melodieën weten hier geen potjes te breken. Bij The Revelation is het (lage) tempo daarbij een verzwarende factor. Keep Cutting klinkt wat twijfelachtig in de overgangen. De eindeloze solo leidt eveneens nergens toe. Het klinkt hooguit als een bonusnummer op een album van Naglfar. Het album sluit af met een wat al te stemmig symfonisch outro.
Heb ik ooit zoveel bandnamen in een review gestopt? Dat zal vast niet, maar het laat zien dat Zornheym op een hoog niveau concurreert met de gevestigde namen in symfonische black en death metal. Het beste nieuws is dat Zornheym echt niet onder doet voor zijn concurrenten. Dankzij verrassend geschreven liedjes, een uitstekende mix en sterke riffs is The Zornheim Sleep Experiment een gedenkwaardige plaat geworden. De tweede helft van het album is helaas wel een stukje minder catchy en spannend dan de eerste helft. Zornheym gaat wel eens een stapje te enthousiast op het symfonie-orgel, maar door de bank genomen blijft de band maat houden. Een album dat je blij gaat maken wanneer je een van de in deze review genoemde bands wel eens luistert en dan tegen jezelf zegt: ‘Dit stemt een mens tevreden’. Er is een grote kans dat The Zornheim Sleep Experiment je in dat geval ook tevreden gaat stellen.
Score:
85/100
Label:
Noble Demon Records, 2021
Tracklisting:
- Corpus Vile
- An Evil Within
- Dead Silence
- Keep The Devil Away
- Slumber Comes In Time
- Black Nine
- The Veiling Of Bettelheims Eye
- The Revelation
- Keep Cutting
- The Madness That Lurks Within (Epilogue)
Line-up:
- Scucca – Gitaar, achtergrondvocalen
- Bendler – Vocals
- Zorn – Gitaar, basgitaar
- Steve Pygmalion – Drums
Links: