Eigenaardig bandje, Burning Darkness. Niet omdat ze black metal maken en uit Zweden komen – metal maken is zo’n beetje de standaard hobby van een Zweed -, maar omdat ze al sinds 1999 actief zijn en in die jaren nooit verder zijn gekomen dan één album: The Angel of Light uit 2017. En oh ja, die naam… Het lijkt wel op de lagere school bedacht te zijn ‘omdat het zo lekker stoer klinkt’. Of het is overgenomen van die legendarische plaat van de landgenoten van At the Gates: With Fear I Kiss the Burning Darkness…
Maar goed, black metal dus en geen death metal, zoals At the Gates. Hoewel beide bands een gevoel voor melodie delen. Burning Darkness musiceert zeker niet onverdienstelijk. Sterker: het via het Nederlande Non Serviam Records uitgekomen Dödens makt (De macht van de dood) is gewoon een goed album. Het klinkt om te beginnen productioneel uitstekend: de toegankelijke en pakkende black van de heren kom er prima op naar voren. Daardoor is ook goed waar te nemen dat de zang van Per Kolderup Finstad niet helemaal op zijn plek voelt bij de muziek. Hij heeft iets kwaadaardigs in zijn krijsgrunt, waar de muziek van Burning Darkness weliswaar black metal is, maar dan wel van het meer gepolijste soort. Een album dat je rustig op kan zetten tijdens het avondeten omdat je niet constant de behoefte voelt de kat van de buren middels een ritueel te offeren aan een duistere godheid. Maar Kolderup Finstad zou niet misstaan op een duister album waarbij het gerucht gaat dat het is opgenomen in een gesloten inrichting.
Neonaticide wordt weer lekker stevig ingezet maar ook dit nummer heeft een bepaalde plakkerigheid waardoor het veel vaker langskomt dan nodig is voor een review. De toetsen die tegen het einde opduiken schrikken niet af, maar vormen een fijne overgang naar een opzwepend einde. En blijkbaar hebben de Zweden de smaak te pakken, want ook Draugr gaat furieus van start. Het toetsenmelodietje dat hier gebruikt wordt, bevalt minder. Het zorgt voor een jaren ’80 hairmetal-momentje, maar gelukkig komt het niet meer terug. Wel weet Kolderup Finstad steeds opgefokter over te komen: heerlijk.
Dat zet zich door bij het woeste In the Shadow of Webbed Wings, een nummer dat overgaat in Dödens makt är stor. Met een lengte van 8:48 minuten is dit het langste nummer op de schijf en een beetje liefhebber weet dan al welke kant het opgaat: Burning Darkness heeft gekozen voor uitsmijter waarin nog één keer alles uit de kast wordt gehaald. Agressief, meeslepend, gevarieerde zang (Kolderup Finstad kan opeens ook meer brommend grunten) en prima gitaarspel. Gaat u vooral zitten en ontvang het met open armen.
Dan is het al met al nog best moeilijk een juiste score te verbinden aan dit plaatje. Want het is weliswaar goed want Burning Darkness doet, het ontbreekt de band nog wel een beetje aan een eigen smoel om écht lang te blijven hangen. Dus: wel een overtuigende voldoende, maar niet té hoog omdat er nog meer in het vat moet zitten voor deze band.
Zelf horen hoe Dödens makt klinkt? Je vrienden van Zware Metalen geven cd’s weg!
Score:
80/100
Label:
Non Serviam Records, 2021
Tracklisting:
- Muspelhems vrede
- Sulphurous Wrath
- Chiropteran Demon
- She Who Dwells Beyond the Branches
- Neonaticide
- Draugr
- In the Shadow of Webbed Wings
- Dödens makt är stor
Line-up:
- Per Kolderup Finstsad – Vocalen
- Daniel Wennersten – Gitaar
- GhiauR – Gitaar
- Severin Gottsén – Bas
- Nemgrá – Drums
Links: