Sonata Arctica – Unia
Nuclear Blast – 2007
Wie Sonata zei, zei power metal. Zo was het ‘vroeger’ tenminste, anno 2007 gaat die uitspraak niet meer op sinds de band in 2004 het roer om heeft gegooid met Reckoning Night. De razendsnelle power metal was geen uitdaging meer voor Tony Kakko & co. en werd dus ingeruild voor een meer volwassener melodisch metal geluid. Alvorens nieuwe het album uitkwam was al bekend dat Unia het spoor van zijn voorganger zou volgen, geen power metal á la Ecliptica, maar melodische rock metal gerelateerd Reckoning Night. Een zegen voor sommigen, een vloek voor anderen.
De Finnen openen met het nummer In Black and White waarmee de toon voor dit album gezet is. De snelle power metal heeft plaats gemaakt voor mid-tempo metal, of heavy metal/rock zoals de heren het zelf noemen. De band schiet mede daardoor op deze cd nauwelijks meer uit de startblokken zoals men dat ooit deed (The Cage, Victoria’s Secret). Niet dat zoiets per definitie een kwalijke zaak is, zeker niet. Maar de nummers wisselen af tussen mid en slow tempo terwijl sommige fans, waaronder ongetekende, wachten op het moment waarop de band helemaal los gaat. Dat komt helaas op Unia niet voor.
Met het tempo heeft de band ook de muziek omgegooid. De uitgesproken solo’s zijn weggemixt, de vrolijke ondertoon is vervangen door een duister/droevig geluid en de teksten gaan voornamelijk over het verdriet van gebroken liefdes. Natuurlijk waren de twee laatstgenoemde ook elementen op voorgaande Sonata platen, maar daar had men ook tegenwicht van nummers als Black Sheep of Kingdom for a Heart. Door het ontbreken van zulk tegenwicht mist Unia evenwicht met als gevolg een constant beladen sfeer.
Maar eerlijk is eerlijk, het instrumentale gedeelte en zeker ook de mix zijn helemaal in orde op Unia. Er valt heel veel aan deze plaat te ontdekken, wat zeker getuigd van vakmanschap. Zanger Tony laat zich eveneens van verschillende goede kanten zien en ook de variatie in de muziek laat zien dat de band gegroeid is ten opzichte van vorige platen.
Toch mist Unia voor mij het gevoel van een echte Sonata Arctica plaat. Misschien ligt het aan het feit dat ik de nieuwe koers van de band niet kan waarderen en daarom deze plaat niet op waarde weet te schatten, maar ondanks de vele luisterbeurten weet Unia mij gewoonweg niet te overtuigen.
Tracklist:
- In Black and White
- Paid in Full
- For The Sake Of Revenge
- It Won’t Fade
- Under Your Tree
- Caleb
- Vice
- My Dream’s But A Drop Of Fuel For A Nightmare
- The Harvest
- The Worlds Forgotten The Words Forbidden
- Fly With The Black Swan
- Good Enough Is Good Enough
Line-up:
- Jani Liimatainen – Guitar
- Tommy Portimo – Drums
- Tony Kakko – Vocals & Keyboards
- Marko Paasikoski – Bass
- Henrik Klingenberg – Keyboards
Links: