Moon Tooth – Violent Grief Sessions (Live)

Geschreven door op 15-12-2020 om 18:40.

Metaalmoeheid. Het overkomt de besten onder ons. Terwijl ik me dezer dagen in warme dekens wikkel en me onderdompel in de funkescapades van Dirty Loops, de 80’s esthetiek van Donny Benét of de indieprog van The Dear Hunter eist Moon Tooth toch een deel van de aandacht koek op. Moon Tooth nota bene, een band die in het voorprogramma van Intronaut stond met het debuut Chromaparagon, maar mij toen absoluut niet kon overtuigen. De zanger, John Carbone, klonk alsof hij bij de verkeerde band zat en dat gevoel kon ik maar niet van me afschudden.

Het is pas tot collega-redacteur Niels mij vorig jaar de opvolger Crux voorschotelde dat er zich bij mij een intern schisma manifesteerde rond Moon Tooth. Het Long Islandse kwartet levert instrumenten die dit keer groovier, sneller en progressiever zijn. De drums op opener Trust knallen zo hard en het effect op de snare drum doet me letterlijk kwijlen. Echter was de zang hier weer een struikelpunt. Het is pas tot ik enkele dagen later de melodieën van Crux onbewust aan het neuriën was dat ik niet langer kon ontkennen dat Moon Tooth geweldig is. Moon Tooth torpedeerde Crux tot de beste albums van het jaar en nu nog staat die plaat vaak op. Omtrent de zang heb ik sindsdien ook een 180° draai gemaakt en ben enorme fan. John Carbone zingt met zulk een ongeëvenaarde passie en techniek dat ik nog wat zangles nodig heb om deze nummers ook maar eer aan te doen, en ik ben een getraind zanger. De frasering en legato’s zijn van een bijna ongezien niveau in het genre en qua timbre zitten we in de buurt van een iets minder nasale Greg Puciato (Killer Be Killed, ex-The Dillinger Escape Plan, The Black Queen).

Genoeg achtergrond. Moon Tooth levert met The Violent Grief Sessions akoestische liveopnames van hoofdzakelijk materiaal van Crux. Bij akoestische versies denk je vaak dat de muziek wat minimalistisch en versimpeld is, maar niets is minder waar hier. Snelle, groovy, progressieve metal van het kaliber Mastodon of een toegankelijke Dillinger Escape Plan vertaalt zich niet eenvoudig naar het akoestisch spectrum. Toch lukt het Moon Tooth wonderwel. Countryachtige tokkels werken zich naar de voorgrond (zie ook het werk van Brent Hinds, Mastodon) en John Carbone croont dat het een lieve lust is. Dingen waarvan je dacht dat studiomagie waren op Crux komen worden hier naakt gepresenteerd en zijn daardoor nog indrukwekkender. Zo domineert de zang Awe at All Angles in de akoestische versie, waartegen bij de studio-opname de zang eerder verdronk. Deze opnames schijnen dus een ander licht op de nummers en laten zien hoe goed de zang wel niet is.


Op The Violent Grief Sessions staan vijf nummers van Crux, waarvan Awe at All Angles en Musketeers veruit de beste zijn. Six of Swords is een nieuw, akoestisch nummer waarin kopzang domineert en de stijl van Incubus oproept. Fast as You Can (Fiona Apple) en het immerschone Changes (Black Sabbath) zijn meer rechttoe rechtaan, maar wel doordrenkt in een country sausje. Hoewel beide zeer sterke nummers zijn is het contrast met het eigen materiaal groot en ik had liever één cover minder op deze geweldige plaat gezien. Op The Violent Grief Sessions is de band te horen in een andere context en is een absolute aanrader voor mensen die worstelen met eerder werk. De kwaliteit van de vier muzikanten drijft naar boven en is een prachtige aanvulling op Crux. Echter blijft Crux wel het hoofdgerecht en dan in het bijzonder zijn Trust en Awe At All Angles de sterkste nummers. Veel plezier en bedankt Niels!

Label:

Pure Noise Records, 2020

Tracklisting:

  1. Trust
  2. Awe at All Angles
  3. Six of Swords
  4. Fast as You Can (Fiona Apple cover)
  5. Motionless in Sky
  6. Musketeers
  7. Through Ash
  8. Changes (Black Sabbath cover)

Line-up:

  • John Carbone – zang
  • Nick Lee – akoestische gitaar
  • Ray Marte – cajon, percussie
  • Vin Romanelli – akoestische basgitaar

Link: