Communic – Hiding From The World

Geschreven door op 03-12-2020 om 19:00.

Een groot probleem in de huidige tijd is keuzestress. Met de doorheen de tijd verworven vrijheden hebben we tegenwoordig meer keuze dan ooit om ons leven in te richten zoals we willen met alle gevolgen van dien. Wat is uit het grote assortiment van mogelijke keuzes de weg naar het ultieme geluk en hoe zorgen we er voor dat we geen definitieve keuzes maken waar we later spijt van krijgen?  Het Noorse Communic lijkt ook met deze vraag te worstelen. De band noemt zichzelf een progressive power thrash trio dat ook nog wat doom en groovy invloeden in de muziek verwerkt; oftewel ‘noem een genre en we maken het’. Dat wekt interesse voor de alweer zesde plaat van de band: Hiding From The World. Grappen over de ironie van zo’n naam voor een promo laat ik achterwege.

Ondanks dat dit alweer het zesde album van de band is en de heren eerder bij Nuclear Blast getekend waren heeft Communic redelijk onder de radar geopereerd. Echt een grote naam is het nooit geworden, maar zelf zien ze zichzelf na zeventien jaar nog als een belofte voor de toekomst als we de bijgeleverde biografie mogen geloven. De vraag is of met Hiding From The World deze belofte wordt ingelost.

Om meteen met de deur in huis te vallen: eigenlijk niet echt. Hoewel het album zeker niet slecht is breekt de verscheidenheid van stijlen de band op. Er wordt sterk geleund op de melodische powermetal-achtige vocalen, die op een gegeven moment gaan irriteren, terwijl de band tegelijk ook een thrashkant wil laten horen. Het lijkt allemaal niet echt goed te mengen met elkaar. Op Scavengers await gaat het eigenlijk voor de eerste keer goed. Het nummer vormt een welkome afwisseling op de muziek die aan dit nummer voorafgaat. Waar de eerdere nummers op het album steeds hints geven van goed beukwerk, maar steeds worden onderbroken door trage melodische gedeelten, is dit een van de eerste keren waar het eens een heel nummer lang wordt doorgezet. Het heeft daardoor minder te lijden onder de kwelende zangpartijen.

Met de power ballad Forgotten krijg je snel een haat-liefdeverhouding. Afgezien van de cheesy zang is het een nummer wat een enorme potentie heeft. In de tien minuten die het lied duurt wordt constant naar een climax toegewerkt. De drums zwellen aan, de gitaren worden dreigender, je denkt: nu gaat het los, dit klinkt goed… en dan trekt de band toch aan de handrem en wordt terug gegaan naar de rustige voortkabbelende muziek. Jammer, want daarmee wordt de kans op een grootse finale van het album gemist.

Het is eigenlijk iets wat exemplarisch is voor het hele album. Je weet dat de kwaliteit er is bij de band, er worden hints gegeven van hele toffe muzikale stukken, maar het wordt steeds niet echt doorgezet. Het barst weinig echt los en steeds wordt teruggegrepen op de melodische vocalen die allemaal net iets te clichématig aanvoelen. Helaas wordt zelden de tijd genomen om muzikale ideeën echt goed uit te werken en daarmee voelt het geheel steeds als een anticlimax. Je wordt constant lekker gemaakt, maar uiteindelijk wordt de honger niet gestild.

Score:

68/100

Label:

AFM Records, 2020

Tracklisting:

  1. Plunder Of Thoughts
  2. Hiding From The World
  3. My Temple Of Pride
  4. Face In The Crowd
  5. Born Without A Heart
  6. Scavengers Await
  7. Soon To Be
  8. Forgotten

Line-up:

  • Oddleif Stensland – Zang, Gitaar
  • Erik Mortensen – Basgitaar
  • Tor Atle Andersen – Drums

Links: