Het is 24 november 1991 als er door de gehele muzikale wereld een golf van ongeloof trekt. Het is de dag dat Queen-zanger Freddie Mercury overlijdt nadat hij één dag eerder bekend had gemaakt dat hij aids heeft. Uiteraard overlijden er op zo’n dag nog veel meer mensen, maar er is er eentje wiens overlijden geheel overschaduwd wordt door het overlijden van Mercury. Op exact dezelfde dag overlijdt namelijk Paul Charles Caravello beter bekend als Eric Carr, drummer bij Kiss.
Geboren op 12 juli 1950 in New York groeit Paul Caravello op in Brownsville, een wijk in Brooklyn waar veel Afro-Amerikanen wonen. Na zijn studie aan de kunstacademie in 1967 breken er rellen los tussen blanke en zwarte bewoners van de wijk. Iets waar Paul weinig van mee krijgt. Hij doet gewoon zijn eigen ding en heeft vrienden van verschillende afkomst en ziet ze niet als zwart of wit. Op school speelt Paul al in verschillende bandjes die voornamelijk top-40 hits spelen variërend van rock tot country en van funk tot ballades. In 1965 wordt het wat serieuzer als hij samen met wat vrienden de band The Cellarmen begint. Met deze band spelen de vrienden veel in de lokale clubs in Queens en Brooklyn. Er worden zelfs enkele opnames gemaakt bij een lokaal platenlabel, Jody Records. Later verandert de band de naam nog naar Things That Go Bump in the Night en nog later naar Smack. Beide bands bestaan nagenoeg uit dezelfde vriendengroep.
Caravello stuurt een fel oranje envelop naar Kiss met daarin een bandje waarop hij het nummer Shandi zingt over de vocalen van Paul Stanley heen. Een slimme zet want de oranje envelop valt op en Caravello wordt uitgekozen om auditie te doen. Caravello is de laatste drummer die auditie mag doen. Bij binnenkomst vraagt hij eerst maar om een handtekening van de overige bandleden voor het geval hij ze nooit weer zou zien. Een totaal ongegronde angst bleek achteraf want Caravello speelt de Kiss nummers beter dan Kiss zelf. Na vele jaren van optreden waren er kleine dingetjes veranderd aan de nummers en Caravello moest de leden van Kiss keer op keer herinneren hoe de nummers ooit klonken toen ze waren opgenomen. Direct ontstaat er een samenwerking tussen de drummer en de rest van de band.
Eenmaal aangenomen begon de zoektocht naar een alter ego. Als eerst werd een naam gekozen. Bassist Gene Simmons oppert nog de naam Rusty Blade, maar die wordt gelukkig afgewezen. Aangezien alle namen van de overige leden uit drie lettergrepen bestonden, besloot Paul Caravello dat zijn naam ook drie lettergrepen moet hebben. Hij verkort zijn achternaam naar Carr en uit een lijst met namen die zijn vriendin hem geeft, kiest hij Eric. Een lid van Kiss kan natuurlijk niet zonder make-up. Als eerst wordt “The Hawk” geopperd. Dit blijkt echter niet zo makkelijk te realiseren en zag er in combinatie met de gekozen outfit schijnbaar uit als Big Bird (de Amerikaanse, gele, variant van Pino) aldus de woorden van Paul Stanley. Met nog slechts twee weken voordat de band weer moet gaan optreden bedenkt Eric Carr “The Fox”. De andere leden zijn akkoord en alles is klaar voor de nieuwe drummer om zijn opwachting te maken.
Nu alle bijzaken geregeld zijn is het tijd om muziek te maken. Na alle problemen met voormalige bandleden en alle eerdere successen is Kiss zoekende naar een nieuw geluid. Op Carr’s eerste Kiss album, Music From The Elder, horen we een heel andere band. Het album is een conceptalbum en op het nummer waar Carr aan mee werkt, Under The Rose, horen we zelfs een soort van koorzang in het refrein. Later zal Carr nog zijn bijdrage leveren aan nummers als All Hell’s Breakin’ Loose, Under the Gun en No, No, No. Zelf zou hij stellen dat het schrijven van teksten voor hem lastiger is dan het schrijven van muziek.
Carr ontwikkelt zich steeds meer als multi-instrumentalist en speelt, behalve de drums, ook gitaar, basgitaar en piano. Bovendien verzorgt hij vaak achtergrondzang op nummers. Leadzang doet hij alleen als het echt nodig is, zoals bij live uitvoeringen van nummers als Black Diamond of Young and Wasted. In 1988 verschijnt het verzamelalbum Smashes, Thrashes & Hits waarop Carr de zang van het nummer Beth voor zijn rekening heeft genomen. Om trouw te blijven aan het origineel neemt hij het nummer op in dezelfde studio als toen het nummer in 1976 werd opgenomen door Peter Criss. In 1989 maakt Carr samen met gitarist Bruce Kulick een demo waarbij Carr de muziek heeft geschreven en tevens de drums en bas voor zijn rekening neemt terwijl Kulick gitaar speelt. Omdat Carr niet zo goed was in het schrijven van teksten gebruikt hij de tekst van Ain’t That Peculiar, een liedje van Marvin Gaye. Gene Simmons voorziet het nummer van een andere tekst en onder de titel Little Ceasar verschijnt het uiteindelijk op het album Hot In The Shade ingezongen door Eric Carr zelf.
Op 24 november 1991 sterft Carr op 41-jarige leeftijd als gevolg van complicaties die optreden bij de kanker. De man die voor zijn gevoel altijd in de schaduw van zijn voorganger bij Kiss heeft gestaan wordt in zijn dood overschaduwd door de dood van een bekende zanger. De hoogste tijd om hem in de spotlight te zetten dus!
Link: