Antimatter – Planetary Confinement
Prophecy Productions 2005
Na een zwoele zomerdag begint hier de lucht flink te betrekken, het begint fijntjes te regenen en in de verte rommelt het. Nu beginnen ook de flitsen zichtbaar te worden, en begin ik te tellen… hoever is het onweer van mij verwijdert? Een enorme donder klapt boven het landschap, dat ik vanuit mijn raam kan zien uiteen.
Toch nog verrast door het overdonderende geluid keert mijn aandacht terug naar de fijne cd die zich rondjes draait in mijn cd speler. De perfecte muziek voor zulks een avond. Antimatter is de band en met hun nieuwe schijf Planetary Confinement maken Mick Moss en Duncan Patterson mijn hart sneller kloppen.
Ja, dit is een schijf die bol staat van de bloedstollende mooie muziek. Elk nummer is stuk voor stuk een juweel van de beste kwaliteit. Antimatter maakte al indruk op mij met hun debuut Saviour waarop schitterende nummers stonden zoals Over Your Shoulder, Flowers en het dreigend magistrale God Is Coming. Hierop volgde Lights Out wat een
iet wat rustiger plaat was dan zijn voorganger. Diepgaande muziek, relaxte gitaren en duistere loungy aandoende electronica. Al de samples en electronica zijn voor deze nieuwe plaat weggelaten. Deze is helemaal akoestisch opgenomen (behalve het ambient aandoende laatste nummer) wat het album een hele speciale sfeer geeft.
Het album opent met een kort maar prachtig instrumentaal nummer dat volledig op piano verzorgd wordt. Het 2e nummer The Weight Of The World is weer een typisch Antimatter nummer. Prachtige akoestische gitaar en relaxed drum werk. Nee geen loungy electronische beats op dit hele album, haast vrijwel geen drums dit keer. Ingetogen, depressief, melancholisch en verpletterend mooi. Am I The Only One, Crushed By The Weight Of The World? zegt genoeg denk ik
over hoe donker en depri de teksten weer zijn op deze schijf. Mick Moss zingt weer ontzettend gevoelig waardoor je niks anders kunt doen dan mee-voelen met wat hij ten gehore brengt. Het derde nummer Line Of Fire schittert door verrassende percussie en de prachtige vrouwen vocalen. Heerlijk om op weg te dromen. Dit hele album spelen deze vrouwen vocalen een belangrijke rol. Ik denk bijvoorbeeld hier aan de magistraal uitgevoerde cover van Mr. White. Het origineel is van de legendarische band Trouble en het nummer is afkomstig van de geweldige plaat Manic Frustration.
Hoe mooi is dit nummer wel niet in originele staat? Deze cover is wellicht nog mooier… O wat geniet ik van deze plaat.
Helaas heeft Duncan Patterson recentelijk de band om “persoonlijke redenen” verlaten. Dus of dit het laatste wapenfeit is van Antimatter weet ik niet, maar anders zal het waarschijnlijk wel worden daar Duncan het schrijven van de meeste nummers op zich nam. Nu maar hopen dat de solo projectjes van de 2 heren iets moois gaan worden. Ik ben werkelijk onder de indruk van deze rustgevende melancholieke super melodieuze en bovenal bloedstollend mooie plaat. Geweldig!!! Een dikke 9,5 op de schaal van 10 als ik zo vrij mag zijn!
Tracklist:
- Planetary Confinement
- The Weight Of The World
- Line Of Fire
- Epitaph
- Mr. White
- A Portrait Of The Young Man As An Artist
- Relapse
- Legions [mp3]
- Eternity Part 23
Links: