Paganfest 2012
18 maart, poppodium 013 – Tilburg
Heft allen de hoorns en trek je zwaard, Paganfest is weer in het land! Voor het vierde jaar op rij komt dit rondreizende folkmetalfestival weer naar Nederland, en dit jaar met één van de sterkste line-ups die het festival gekend heeft.
Als opening stond één van de grote verrassingen van het festival op het programma: het IJslandse Sólstafir. Aangezien het nog erg vroeg was, en deze band niet echt tussen de line-up paste, bleef het erg rustig in de zaal. Jammer, want Solstafir speelde een sterke show. Gedurende de eerste twee nummers waren er nog wat kleine probleempjes met het geluid, waardoor vooral de zang lastig te horen was, maar die waren snel vergeten toen de band het mooie Fjara inzette. De geluidsman werd tijdens dit nummer eindelijk wakker, en zo werd het optreden van Sólstafir een geslaagde opening.
Als tweede was het de beurt aan Neerlands trots, Heidevolk. Met een nieuwe gitarist en een nieuw album was deze Gelderse band helemaal klaar om Paganfest te veroveren, en dat was te zien. De zaal was voor deze heren aanmerkelijk voller dan bij Sólstafir, en het publiek deed volop mee. Zo gaf Heidevolk plaats aan de eerste echte pit van de dag en werd er bij oude vertrouwde nummers als Saksenland voluit meegezongen. Tel daarbij op dat er een mooie variatie zat in de setlist, waarbij zowel de oude hits als het wat stevigere werk van het nieuwe album genoeg aan bod kwam, en het moge duidelijk zijn dat Heidevolk gerekend mag worden tot één van de hoogtepunten van de dag.
Het einde van Heidevolk was voor veel mensen het teken om de zaal te verlaten, waardoor het bij Negur? Bunget weer een stuk rustiger was. Deze band was, met haar Roemeense black metal, dan ook een vreemde eend in de bijt tussen alle vrolijke stuiterfolk. De geluidstechnici waren gelukkig wel gebleven, hetgeen resulteerde in een goed afgestelde mix tussen de grote verscheidenheid aan folkinstrumenten die de band had meegenomen én de zware metal waar deze mee gecombineerd werd. De overgebleven toeschouwers bleken wel voorbereid op deze aparte combinatie tussen Oost-Europese folk en black metal. Voorin de zaal was een klein groepje echte fans te vinden, en door de rest van de zaal verspreid zaten wat groepjes mensen voor zich uit te staren, opgaand in de muziek. Een (voor de hoeveelheid mensen in de zaal) groot applaus viel Negur? Bunget ten deel toen men aankondigde een nieuw nummer van hun aankomende album, T?u, te spelen. Een erg sterk nummer, dat een mooi vooruitzicht biedt op dit nieuwe album.
Na Negur? Bunget begon het hongergevoel zich te melden. Door de lange rijen en trage hulp bij de voedselstand hebben we helaas een groot deel van Equilibrium gemist, maar ook van buiten de zaal was te horen (en te zien) dat veel mensen hier voor Equilibrium naartoe waren gekomen. De mensen hingen bijna letterlijk buiten de zaal, en elk nummer werd gevolgd door een luid applaus.
Hierna klonk een vrolijk deuntje, dat de komst van de Schotse piraten van Alestorm inluidde. Zanger Christopher wist, samen met zijn keytar, het publiek snel voor zich te winnen, en de vrolijkheid van de rest van de band droeg hier ook zeker aan bij. Helaas stond de bas iets te hard afgesteld, waardoor vooral voorin de zaal de vrolijke keyboarddeuntjes wat moeilijk te horen waren. Dit mocht de pret echter niet drukken, want Alestorm bekijk je niet alleen voor de muziek. Met de stage presence zat het bij deze piraten zoals gewoonlijk wel goed, en ook enige zelfspot was Alestorm niet vreemd. Zo werd Death Throes of the Terrorsquid aangekondigd als zijnde ‘Quite long and quite boring’. Hierna werd nog het altijd epische Keelhauled gespeeld, en daarna was het alweer afgelopen voor Alestorm.
Als voorlaatste band kwam het Ierse Primordial het podium op, één van de wat donkerdere bands van de avond. Met Nemtheanga’s karakteristieke microfoonstand en de grote borden met de Puritan’s Hand uit de titel van hun meest recente album liet de podiumaankleding al goed zien wat we konden verwachten van Primordial: grimmige pagan metal met een boze uitstraling. Het grootste deel van het publiek bleek hier niet op voorbereid, en hoewel de zaal al goed gevuld was voor de headliner, deden de vele mensen die hier aanwezig waren nauwelijks mee. Ook bekende nummers als Lain with the Wolf en As Rome Burns konden hier geen verandering in brengen, en een vergeefse oproep van de frontman om mee te zingen kreeg geen gehoor. Primordial liet zich hier gelukkig niet door afschrikken en men gaf een indrukwekkende show weg, ook geholpen door het geluid, dat hier beter afgesteld was dan bij voorganger Alestorm.
Toen was het alweer tijd voor de headliner van Paganfest 2012, Eluveitie. Deze band staat altijd garant voor een strakke show, en gezien de hoeveelheid Helvetios-shirtjes in het publiek was dit een slimme keuze voor een headliner. Na de gesproken intro die ook op Helvetios staat, opende de band met de titeltrack van het nieuwe album. Het geluid stond bij deze Zwitsers vrijwel perfect afgesteld, met een goede balans tussen de fluit/viool en de brute metalgitaren. Eluveitie had ook een mooie balans weten te vinden tussen oude en nieuwe nummers, hoewel ook die laatste, een maand na de release van het album, al door het merendeel van de mensen meegezongen werden. Helemaal vrolijk werd het publiek toen men kraker Inis Mona speelde, gevolgd door het prachtige A Rose for Epona. Dit rustigere nummer bleek de stilte voor de storm en werd gevolgd door het zware Meet the Enemy. Hierna was het, een half uur voor het einde van de show, helaas alweer tijd om te gaan, met dank aan onze grote vrienden van de NS.
Zoals verwacht stond Paganfest 2012 garant voor een mooie dag. Een paar kleine probleempjes met het geluid en de voedselvoorziening daargelaten, valt er niks aan te merken op dit rondreizende festival.
Links: