Urfaust, Alkerdeel en Lugubrum
8 mei 2010, De Lochtink – Eeklo
Niet ver van waar mijn ukkepuk naar school gaat staat een cafeetje. Klein, gezellig en vanavond ook het strijdtoneel voor een exclusieve avond. Lugubrum, Vlaamse boersk black metal van het bovenste schavotje. Alkerdeel die zijn nieuwste schijf De Speenzalvinge voorstelde. Urfaust die ik eindelijk (net als vele mensen) voor het eerst live kon zien. De reservaties kwamen zelfs vanuit Spanje binnen en men moest er dan ook als de kippen bij zijn om een plaats te bemachtigen. En toen was het zover.
Lugubrum
stak van wal als eerste band. Met het sonisch vermogen van een kudde beerkarren en een vracht jazzy ritmes wervelt de Oost-Vlaamse band door de zaal. Opener deze avond wordt het eerste nummer van het laatste studio-album Albino De Congo: Kadurha. Meteen een schot in mijn roos. De set wordt aangevuld met At the Base of Their Tail, Ratteknaeghen en Kannibaal. Een stinkende bloemlezing uit het werk van Lugubrum. Even hernemen met De Vette Cuecken en Gekloofd en swingend afmaken met Bwikalabalume en Voos. De zaal reageerde opgewonden al was het geluid soms zo lozend als mijn vissertje. Vele verdachte bierglazen werden uit voorzorg geledigd en de band mocht tevreden terugkijken op zijn donkerbruine prestatie. Een staande darmflora was het gevolg.
Alkerdeel volgde na een korte frietpauze. Enkele weken eerder wekte de band veel interesse (ook bij het black metal-volkje) met zijn vermaledijde vorm van sludge en black metal. Radbrakende basdreunen vormen voor de mensen die zich in de buurt van de boxen durven te begeven een ware gesel, het doet me bij momenten denken aan Boris. Mensen die geestelijk niet helemaal in orde zijn, vinden zeker een zielsgenoot in de vocale uitingen van zanger Pede die het er in alle organische geledingen der schreeuwkunst prima van af brengt.
Samen met de afwisselend loom en snel opgeklopte drumvellen en de brommende blubber maakt Alkerdeel indruk. De net aangekomen debuutplaat doet het hopelijk even goed. Setlist van vanavond: Wintertenen, De Bollaf!!!, Verdesteleweern en Horsesaw.
Afsluiter van de avond is het Nederlandse
Urfaust. Even een geel bandshirtje inkopen en dan de muziek zijn werk laten doen. Om de één of andere reden blijkt het live nog ontaarder te zijn dan thuis op de stereo. De lang uitgesponnen composities lijken een eigen leven te gaan leiden en balanceren met zichzelf. Dat doen trouwens ook behoorlijk veel aanstaarders, mede door de alcohol in hun hoofd. Verstard door de muzikale intoxicatie lijken enkel gezicht en gehoor nog actief qua zintuigen. Zelden zoveel stompzinnig uitziende zombies samen gezien, inclusief mezelf. Urfaust ziet het als een compliment (was het ook).
Wat de band speelde weet ik niet, de band zelf waarschijnlijk ook niet. Dat maakte geen teenslipper uit, Urfaust maakt namelijk Urfaust-essentie. Exclusief door Urfaust. Dit mocht gerust nog een tijdje langer geduurd hebben.
Zo zie je maar dat een lokale zaal toch groots kan zijn. Nodig drie authentieke bands uit, vraag niet teveel geld voor bier en beperk het aantal toeschouwers. Iedere aanwezige daar moet niet te elitair lopen doen omdat hij daar daadwerkelijk was, maar God bedanken dat hij dit mocht meemaken (en met God bedoel ik de organisatie). Subliem.
Links: