The Elysian Fields – New World Misanthropia

Geschreven door op 10-03-2019 om 22:15.

The Elysian Fields? Jazeker. De band kwam in 2014 voor de derde keer samen na een afwezigheid van vier jaar, maar ik ken ze eigenlijk alleen maar van het nummer Until The Night Cries Rise In Your Heart, dat op de Nederlandse verzamelaar Victims Of The Bubonic Plague 1 uit 1999 (waar ook Cradle of Filth, God Dethroned, Houwitser, Dellamorte, Morbid Angel, Carpe Tenebrum en The Crown op stonden, meen ik me te herinneren). Hoe dan ook, dat nummer had een memorabele hogesnelheidsacceleratie met vreemde keys na drie en een halve minuut, iets wat me altijd is bijgebleven. Voor de rest is me hun muziek niet bijgebleven. Het laatste volledige album van deze twee Grieken dateert uit 2005.

Deze nieuwe plaat zal zeker en vast in de smaak vallen van liefhebbers van Septicflesh, want The Elysian Fields heeft het blacke plaatje duidelijk uitgebreid naar monsterachtige en bezwerende death metal. De symfonische toetsen zijn talrijk aanwezig en zorgen voor de nodige goddelijke en mysterieuze sfeer, terwijl de drukke drums en het aerodynamische gitaarwerk niets dan moderniteit laten weerklinken. Veel bombast en grandeur in de epische en heroïsche melodieën en paukachtige tussenslagen, iets wat in Griekse extreme metal wel vaker aan bod komt, niet alleen bij Septicflesh en Rotting Christ, maar ook bij een Deviser en Nightfall. The Elysian Fields kan met deze nieuwe plaat bijna aansluiten in dat rijtje, maar behoudt vooralsnog het label “sterke subtopper”. Ook liefhebbers van Dimmu Borgir met een deathmetalvocalist kunnen hier echt wel mee aan de slag, getuige het titelnummer dat we hier even neerzetten voor jullie. Het is wel een feit dat de combinatie van de muziek, de hoes en de titel van deze plaat bij momenten te hard doet denken aan de DVD World Misanthropy van Dimmu Borgir uit 2002.

Het wordt dan ook uitkijken wat de toekomst brengt, welke richting het verder uitgaat (black, black/death, melodeath, … ?). Voor mij mag het allemaal nog net iets meer catchy en snedig zijn, met (waarom niet) van die experimentele synths/keys uit het verre verleden. Hoe dan ook een prima terugkeer.

Score:

81/100

Label:

Hammer of Damnation, 2019

Tracklisting:

  1. Chaoskrator
  2. The Clavis Magna Doctrine
  3. World Misanthropia
  4. Throne Urania
  5. Wolves Among Innocence
  6. Phyres I Breathe
  7. Deceiving the Children of Men
  8. Slain Upon the Earth
  9. Grandiosity

Line-up:

  • Michael K. – Gitaar, Keyboards, Piano, Programmering, Keel
  • Bill A. – Gitaar, Bas, Keel

Links: