The Gathering & Grizzly in Patronaat
Zaterdag 14 Oktober 2006, Haarlem
Het is een drukke avond in het Patronaat. De kleine zaal is geheel uitverkocht, daar speelt I Balladeer. Maar ook in de grote zaal is het behoorlijk druk. Daar speelt The Gathering, met in het voorprogramma de Haarlemse band Grizzly. Deze week is het Patronaat op een wat vervelende manier in het nieuws geweest. Sinds de nieuwbouw ruim een jaar geleden werd geopend, is zwaar verlies geleden. Dat als een van de oorzaken het meer dan verwacht toegenomen bezoekersaantal wordt genoemd, maakt het extra pijnlijk. Een financieel reddingsplan werd door de verantwoordelijke wethouder afgewezen, maar ook door mensen binnen de eigen organisatie niet gesteund. Treurig, juist omdat we spreken over een van de betere en mooiere complexen in Nederland. Bijna alle concerten die ik hier in het afgelopen jaar heb bezocht kenden uitstekend geluid en licht, werden prima georganiseerd en goed bezocht. Jammer dat dan blijkt dat dat niet genoeg is om ook financieel lekker te draaien. Nu maar hopen dat organisatie en gemeente er samen uitkomen. Het zou toch triest zijn als een dergelijk initiatief op deze manier ten gronde gaat.
Maar goed we komen voor de muziek. Wat direct opvalt is de nogal gemixte samenstelling van het publiek. The Gathering spreekt blijkbaar een heel breed publiek aan. Wat wel grappig is, is dat er nogal veel vader/dochter combi’s in de zaal te zien zijn. Vooral grappig, omdat ik zelf ook samen met mijn dochter op stap ben gegaan. Jong en oud, man en vrouw zijn dus uitgerukt en beleven een heel leuk avondje met een zeer relaxte sfeer.
Grizzly
De Haarlemse band Grizzly is door the gathering zelf gevraagd om het voorprogramma te vullen in Amsterdam en Haarlem. Progressieve powerrock met melodieuze invloeden wordt de muziek genoemd die de band speelt. In ieder geval is het een enthousiast en niet onaardig spelende groep met een grappige uitstraling. De houterig, maar heftig bewegende zanger in zijn net te krappe trouwpak steelt de show. Persoonlijk vond ik zijn stem, zodra die wat hoger ging niet echt lekker klinken. Maar voor de rest wordt de zaal aardig opgewarmd voor de hoofdact. Grizzly is duidelijk blij met de grote publieke opkomst en het publiek en The Gathering worden herhaaldelijk bedankt. Mij weten ze niet echt zwaar te overtuigen en ik voel dan ook niet echt de behoefte om de in 2005 in eigen beheer uitgebrachte EP alsnog aan te schaffen bij de merchandise stand. Diverse andere mensen zag ik dat overigens wel doen, dus misschien ligt het wel aan mij.. Het publiek is inmiddels klaargestoomd voor de hoofdact en dat is nu eenmaal de bedoeling van een voorprogramma, dus wat dat betreft zijn de mannen van Grizzly geslaagd.
The Gathering
Vanaf de eerste noot die wordt gespeeld wordt de zaal overdonderd door een vol, bombastisch en overtuigend geluid. The Gathering gaat er helemaal voor. Voorstellen hoeft denk ik voor de meeste mensen niet, maar toch doe ik het maar even. De band is in 1989 begonnen als metalband. Ze spelen een mix van Gothic en Doom in die tijd en zijn daarmee de voorloper van een hele generatie bands die daarna een soortgelijke sound gebruiken. In de loop van de tijd is de muzikale koers gewijzigd naar wat men zelf triprock noemt. De invloeden van gothic en doom blijven, maar daar worden ook psychedelische melodic rock en jazz invloeden aan toegevoegd. Dit ook door de invloed van zangeres Anneke van Giersbergen, die de oorspronkelijke zangeres komt vervangen. Met de veranderde muzikale stijl wordt een breder publiek aangesproken en de band reist de hele wereld over. Vooral de live optredens spreken daarbij tot de verbeelding.
En dat blijkt ook nu weer. De krachtige en overtuigende stem van de zangeres en het volle geluid dat de band als geheel produceert betovert de zaal. Het oog wil ook wat en daarom zit ook de show prima in elkaar met groot scherm afbeeldingen en video’s en fraaie lichteffecten. The Gathering begint hard en snel en bijzonder overtuigend. De zaal staat dan ook in een mum van tijd op zijn kop. Daarna is het tijd voor het wat sfeervollere en langzamere werk. Dat werkt ook wel een tijdje, maar toch begint de aandacht van het publiek hier en daar wat te verslappen. Er wordt wat drukker gekletst en heen en weer gelopen naar de bar en niet iedereen is meer helemaal bij de les. Toch blijft de sfeer goed en narmate het concert vordert en de muziek weer wat harder en overutigender wordt, komt ook de sfeer weer helemaal terug. In de twee toegiften die worden gegeven gaat de band nog eens echt helemaal los en speelt de pannen van het dak. The Gathering speelde vanavond onder andere Home, Shortest day, Box, Broken Glass, Even the Gods are afraid en Saturnine (If then Else).
Zoals gezegd licht en geluid waren prima in orde en ook muzikaal zat de show goed inelkaar. Vooral het oudere, wat snellere werk maakte op mij zeer veel indruk en lijkt nog niets aan kracht te hebben verloren en met de muzikale mix die werd geboden kreeg het publiek absoluut waar voor zijn geld.De stem van Anneke van Giersbergen, het gevarieerde en boeiende gitaarspel van Rene Rutten, het rustige, subtiele basspel van Marjolein Kooijman, de nadrukkelijk aanwezige keyboards van Frank Boeijen en het ook weer gevarieerde, soms heftig en dan weer uiterst subtiele drumwerk van Hans Rutten, zorgt voor een ongekend boeiend geheel. Het enthousiasme van het publiek bleek ook wel uit het feit dat de band tot tweemaal toe werd terug geroepen. Voldaan verlaten we na afloop de zaal. Dit smaakte naar meer. Toch maar weer eens die oude cd’s te voorschijn toveren.
Met dank aan Aafje voor de foto’s.