Metallica + Godsmack, 06-12-2003 Gelredome Arnhem
Voor de tweede keer dit jaar deed Metallica Nederland aan: afgelopen zomer speelde de band op Fields of Rock in het Goffertpark in Nijmegen, en op de verjaardag van de goedheiligman werd het stadion van die andere voetbalclub uit de regio aangedaan: Gelredome Arnhem.
De staanplaatsen waren binnen een mum van tijd uitverkocht, en deze mensen werden via twee ingangen het veld op geleid. Er werd niet zeer grondig gefouilleerd, en daarom spijt het me ook enorm dat ik geen camera meegenomen heb, aangezien ik deze makkelijk binnen had kunnen krijgen. Ondergetekende stond tijdens het concert op zo’n 4 tot 6 meter afstand van het podium (vergeleken met de 100 meter tijdens Fields of Rock een flinke vooruitgang).
Godsmack
Muzikaal doet Godsmack me helemaal niks: saai simpel riffwerk, staccato “rugbang” riffs afgewisseld met melodische “gevoelige” stukjes, zoals het NU metal betaamt. Maar het showtje dat Godsmack weggaf wist de stemming er zelfs bij mij al erg goed in te brengen.
Achter het drumstel was een scherm opgehangen, waarop (vermoedelijk) stukjes van clips van Godsmack geprojecteerd werden. Aan beide zijden van het scherm werden groene lasers gebruikt voor een beperkte lasershow. Na het tweede nummer, waarin sterke WAH-effecten op de vocalen gebruikt werden, legde de vocalist zijn gitaar aan de kant en richtte hij zich alleen nog maar op zijn stem en op het publiek. Het Godsmack optreden bereikte zijn hoogtepunt met een drumshowtje: het drumstel werd naar voren gereden, en de vocalist nam achter een tweede drumstel plaats, dat van de zijkant onder een doek vandaan kwam. Daar begon hij met een stel hand-drums, waarna het gehele drumstel om zijn as draaide en de zanger verder ging op een standaard drumset. Er werd nog even een stukje van Aerosmith’s “Walk this way” gespeeld, waarna het laatste nummer ingezet werd.
Metallica
In de voorbereidingen werd achter op het podium een verhoging neergezet, met meerdere microfoons daarop. Het kippevel stond velen op de armen toen “The Ecstacy of Gold” aanving, en in tegenstelling tot wat verwacht werd, trapte Metallica af met “Battery”. De band had het erg goed naar zijn zin on stage, getuige het vele onderlinge contact. Zo werd er voor “Nothing Else Matters” door Kirk met een drumstick de intro aangeslagen op zijn gitaar, waarna Kirk plaatsnam achter het drumstel en Lars de intro van “Nothing Else Matters” speelde op Kirks gitaar.
“The Thing that should not be” werd vertolkt met een echo effect over de vocalen heen en een mooie lichtshow. “The Unnamed Feeling” vind ik zelf een nogal zwak nummer, en live kwam dit nummer ook totaal niet uit de verf. Het hoogtepunt van de avond was voor mij (net als op Fields of Rock) “Creeping Death”, wat toch mijn favoriete Metallica nummer blijft. Het viel me op dat een groot deel van het publiek vanavond niet uit metalkringen kwam, vooral doordat ik enorm aangekeken werd toen ik mijn zwiepende haar de volle ruimte gaf.
“One” werd voorafgegaan door de gebruikelijke geluidssamples en vuur(werk). Tijdens “Master of Puppets” werd het publiek aangespoord om de interlude riffs mee te zingen, en het laatste vuur werd ontstoken tijdens “Enter Sandman”. Tijdens de setlist kwam Metallica (gepland) tot drie keer toe terug op het podium, en de avond werd afgesloten met “Whiplash”. Vergeleken met de setlist van afgelopen vrijdag in Hannover, werd geopend met “Battery” (wat in Duitsland niet gespeeld werd) in plaats van “Blackened”, en werd “Damage Inc.” helaas niet gespeeld.
Lars heeft beloofd dat Metallica op 21 juni 2004 weer terug zal zijn om in Amsterdam het 3e concert op Nederlandse bodem in een jaar tijd te gaan geven.
Setlist:
Battery
Fuel
Seek & Destroy
Fade to Black
The thing that should not be
Frantic
Creeping Death
Unnamed Feeling
Sad but True
One
Blackened
——————-
Harvester of Sorrow
Nothing Else Matters
Master of Puppets
——————-
St. Anger
Enter Sandman
——————-
So What
Whiplash
Links: