Interview met SQY
Bij het twaalfeneenhalfjarig jubileum van SQY in 2005 stond toenmalig collega Kees van Peer bij de band op de stoep voor een interview met zanger/gitarist Harald van Kruysdijk. Twee jaar later mocht ik het zelf nog eens dunnetjes overdoen en sprak ik voor een optreden in de Melkweg in Amsterdam backstage met gitarist Joost Deeben en bassist Martijn Mansvelders. We zijn alweer bijna vier jaar verder en bovendien is het nieuwe album van SQY net uitgebracht. Tijd dus om de kennismaking weer te vernieuwen. Ik sprak daarvoor met bassist Martijn Mansvelders.
Hallo Martijn, we hebben een tijdje niet met elkaar gesproken, dus ligt de eerste vraag vrij voor de hand: hoe gaat het met jullie?
Hoi Remi. Klopt, het is alweer een tijdje geleden. Leuk je weer te spreken en fijn dat jullie ons niet vergeten zijn. Het gaat goed met SQY. We kunnen nog steeds doen wat we (muzikaal) willen. We zien veel bands om uiteenlopende redenen afhaken of uit elkaar gaan. Wat dat betreft heeft SQY niets te klagen en beseffen we dat we het goed (voor elkaar) hebben. Nog steeds heerlijk om op deze wijze en op dit niveau zo intensief met muziek bezig te zijn.
SQY bestaat nu zo’n achttien jaar en zo te zien zijn er in de afgelopen jaren geen wisselingen geweest in de samenstelling van de band, dat betekent dat jullie nog steeds met elkaar door één deur kunnen?
Jazeker! Daar ligt denk ik ook de kracht van SQY. Het is een hecht Rocking Team, met twee broers in de gelederen. Eind 2005 heb ik de plaats ingenomen van bassist Joris Le Clerq. Ik merkte toen direct hoe hecht de band was, maar ook de mensen om de band heen: crew, fanclub en de overige mensen die de band een warm hart toedragen. Je brengt veel tijd door met elkaar en dit doet een groot beroep op een heleboel zaken. Communicatie is erg belangrijk. Ook al zijn we het niet altijd eens met elkaar over bepaalde zaken, alles blijft altijd goed bespreekbaar binnen de band en we staan open voor elkaars standpunten. Het is een democratisch bandje. Maar bovenal hebben we nog steeds erg veel lol met elkaar. Heerlijk om steeds weer die stinkende bandbus in te stappen en met flauwe bandpraat bezig te zijn.
Nog steeds hebben jullie de zaken rond de band volledig in eigen hand, daarbij geholpen door wat agents e.d.. Een bewuste keuze om dat te blijven doen?
Dat klopt en is zeker een bewuste keuze. We zijn trots dat we het nog steeds op ‘eigen kracht’ vol kunnen houden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we geen hulp uit diverse hoeken krijgen en hebben gehad, maar dit alles hebben we zelf afgedwongen en/of opgezocht. We willen op muzikaal vlak zeker geen concessies doen, vandaar dat we niet bij een bekend of groot label zijn ondergebracht. Ach, die zouden trouwens toch geen interesse in SQY hebben omdat we te weinig geld in hun laatje zouden brengen (lacht). Als je zaken uit handen geeft is het van belang dat men snapt waar je als band voor staat en wat je als band wilt uitdragen. Het is niet eenvoudig om hierbij de juiste personen te vinden.
Met al die nieuwe mogelijkheden, vooral via internet en met de nasleep van een economische crisis, is het nog wel te doen om zoveel in eigen hand te houden?
Er is inderdaad veel veranderd door de komst van internet. Er komt als band steeds meer op je af en het is zaak om hier goed op in te spelen. Vroeger regelde je optredens door het versturen van een cd (of zelfs cassettebandje, kennen jullie die nog?) en het bellen van de programmeur. Nu gaat alles via internet en de mail. Een stuk onpersoonlijker maar op sommige vlakken toch ook wel makkelijker en efficiënter. Vroeger had je als band één website bij te houden. Nu ben je bijna genoodzaakt om ook actief te zijn op Hyves, Facebook, MySpace etc. Daar gaat veel tijd en energie in zitten maar het levert daarnaast extra aandacht, publiciteit en mogelijkheden op. Bands breken zelfs door vanwege/door internet. Arctic Monkeys en Panic at the Disco! zijn daar een “goed” voorbeeld van. In mijn ogen draait alles (helaas!) steeds minder om de muziek en steeds meer om imago en marketing, kijk maar eens naar Lady Gaga.
Na slechte ervaringen met een label, hebben jullie ook opnames en releases steeds in eigen handen gehouden, maar nu las ik Panacea Records. Ik kan daar verder vrijwel niets over vinden, is dat een eigen label of hebben jullie toch weer een label gevonden waar je op vertrouwt?
Panacea Records is ons eigen platenlabel. Daar vertrouwen wij dus wel op ja!
Het leek de afgelopen twee jaar wat stiller te zijn rond SQY, is dat waar of gezichtsbedrog?
Dat is geen gezichtsbedrog. Naast de band hebben alle bandleden een fulltime-baan en een druk privé leven. Daarnaast speel ik als bassist ook nog in een andere band. Het is niet altijd even makkelijk om de drukke levens en agenda’s met de band te combineren. We hebben ervoor gekozen of niet langer meer 100 keer per jaar te spelen in bijvoorbeeld café de Schorre Kraai of zaal/dancing de Muffe Herberg. We maken nu bewustere keuzes ten aanzien van optredens waarbij we steeds de kwaliteit trachten te waarborgen. We spelen daar waar de randvoorwaarden voldoende zijn om als band datgene neer te zetten waar we voor staan.
Dan maar weer eens zeuren over de naam, Sequoyah, SQY Rocking Team, nu zie ik alleen SQY nog maar. Dat blijft nu zo voorlopig?
Nee, het is gisteren alweer veranderd in SKWIE en volgende week wordt het Harald and his Wild Sekwejoos! (lacht) Nee nu even alle gekheid weer op dat welbekende stokje. De naam Sequoyah werd voorheen op bijna alle posters verkeerd gespeld. Vandaar de naamswijziging in SQY. Rocking Team is een toevoegsel dat de lading goed dekt. Om het de mensen nóg makkelijker te maken wordt dat toevoegsel steeds vaker weggelaten. Natuurlijk is SQY nog steeds een hecht rockend team maar drie letters blijkt voor velen al lastig genoeg. Enkele optredens geleden werden we op de website van een zaal nog SYQ genoemd en op een andere muzieksite las ik SQR. Hoe moeilijk kan het zijn!? Al beseffen we ons dat er toch ook best veel combinaties mogelijk zijn met drie letters.
Nog steeds semi-professioneel bezig en zoja, beginnen ze daar thuis en op het werk niet over te klagen, want er moet toch wel heel veel tijd in gaan zitten?
Grappig dat je deze vraag stelt. Als je in een rockband speelt ziet men vaak alleen de rock ’n roll-aspecten en leuke kanten. Als we om zes uur in de ochtend thuis komen van een optreden wacht daar een gezinsleven en zullen er bijvoorbeeld luiers verschoond moeten worden. Daarnaast verwachten onze bazen dat ons werk niet lijdt onder al die bandcapriolen. Het is voortdurend zoeken naar de juiste balans tussen onze drukke privélevens en bandgerelateerde zaken. Het is niet alleen het optreden wat veel tijd kost, er moet ook gerepeteerd worden, websites bijgehouden worden, posters, flyers, banners of t-shirts gedrukt worden etc. Natuurlijk staan onze thuisfronten achter onze (uit de hand gelopen) hobby maar zij gaan er ook vanuit dat we thuis onze verantwoordelijkheden blijven nemen.
Toen ik jullie drie jaar geleden sprak waren jullie ook druk bezig in Engeland en de States, is daar nog wat leuks uit voortgekomen?
We hadden er toen net een tour opzitten met Erocktica (een band die seks met rock combineert) in Amerika (over rock ’n roll aspecten gesproken!). Wat daar uit voort is gekomen zijn prachtige herinneringen en mooie bandverhalen. In Engeland heeft SQY in al die jaren een trouwe schare fans en een goed netwerk opgebouwd. Dit jaar gaan we voor het twaalfde jaar naar Engeland en het blijft fantastisch om te zien hoe enthousiast mensen daar op onze komst en onze muziek reageren. Ook daar hebben we hulp van fantastische mensen die ons keer op keer vol gastvrijheid ontvangen.
Het nieuwe album dan, Demon Incite, wat vinden jullie er zelf van?
Een draak van een plaat. Die zevende plaat is altijd lastig om te maken (lacht).
We zijn natuurlijk trots op deze plaat. Demon Incite gaat deels over de duistere kanten van het leven en de positieve aspecten anderzijds. Een plaat vol tegenstellingen dus, zowel tekstueel als muzikaal. We hebben het ons niet altijd even makkelijk gemaakt en we hebben er dit keer wat langer over gedaan. We hebben voor andere opnametechnieken gekozen en zijn de samenwerking met andere technici aangegaan. Viek Gosen heeft de plaat gemixed en gemastered en is in het gehele opnameproces belangrijk geweest. Hij heeft een eigen kijk op het proces en hoe onze muziek moet klinken. Zijn visie hoor je natuurlijk terug in de eindmix. Tijdens de opnames onstonden spontaan de ideeën om met enkele gastmuzikanten samen te gaan werken, waaronder de wereldkampioen kunstfluiten Geert Chatrou. In onze ogen heeft dit verrassend goed uitgepakt. Misschien niet iets wat men in eerste instantie van een hardrockband verwacht, maar juist daarom in onze ogen ook geslaagd.
Ligt het aan mij, of is er toch sprake van een flinke muzikale ommezwaai? Ik vond het allemaal veel meer gepolijst en minder ruig.
SQY is een echte ‘live-band’. Het is niet eenvoudig om dit krachtige geluid op een cd te vangen. Wanneer je muziek opneemt klinkt het altijd meer gepolijst en minder ruig, dat is inherent aan het vastleggen van muziek. Misschien zijn de ruige randjes er in de loop der jaren wel wat van afgegaan maar daardoor ontstaat er wel ruimte voor meer afwisseling en creativiteit. Op dit album zijn we meer dan voorheen naar de grenzen van het hardrockgenre op zoek gegaan. Er zijn ook invloeden van blues en pop in de muziek naar voren gekomen, zonder ons eigen geluid en gezicht te verliezen. Demon Incite biedt meer afwisseling dan onze voorgaande albums waardoor het minder eenvoudig te duiden valt, laat staan in een hokje te stoppen. Toch is Demon Incite muzikaal een logisch vervolg op haar voorganger Top Fuel Tendencies. Dat album was op haar beurt weer een logisch vervolg op Full Throttle, al beschouwen wij zelf dit album nog steeds als het meest ruig.
Denken jullie met deze cd een breder publiek aan te spreken, of is dit iets wat gewoon in de natuurlijke lijn der muzikale evolutie lag?
We hebben er niet bewust voor gekozen om een album te maken dat een breder publiek aanspreekt. Dat werkt bij ons zo niet en er zijn maar weinig bands die hierin slagen. Heden ten dage wordt je als muzikant door uiteenlopende dingen beïnvloed. Dit scala aan invloeden zul je dan ook terughoren op onze nieuwe plaat.
Als liefhebber van vooral het ruigere rockwerk kon ik, eerlijk gezegd, een zekere teleurstelling niet onderdrukken, is dat een reactie die jullie vaker tegenkomen?
We hebben nog niet gehoord dat mensen teleurgesteld zijn. Wel dat het een meer afwisselend album is en mensen duidelijk hun voorkeur hebben voor bepaalde nummers op het album. Mensen zijn enthousiast over Hell Yeah! en High Roller. Een poppy nummer als Space Chick levert wat meer discussie en uiteenlopende meningen op maar dat hadden we ook wel verwacht. We hadden echter verwacht dat Through Hell and Back ook de nodige discussie zou opleveren omdat het een vrij uitgesproken nummer is. Tot nu toe is eenieder overwegend positief over dit afsluitende nummer. We zijn niet zo bezig geweest om ruig te willen of moeten klinken. Het klinkt misschien cliché maar we hebben ons gevoel gevolgd. Soms kun je dingen ook kapot analyseren en dan mist het gevoel en daardoor ook impact.
Laten we de boel eens omdraaien, wat vond je van mijn review
?
Een review van een review, leuk! Misschien moeten we de lezer dan vragen wat ze van mijn review van jouw review vinden?
Ik ben blij om te lezen dat je eerlijk bent. Blijkbaar hebben we niet aan je verwachtingen kunnen voldoen, dat is jammer. Ik kan verder moeilijk iets over je review zeggen omdat het uiteindelijk jouw mening is. Daar kan niets goed of fout aan zijn. Ik waardeer je eerlijkheid en je onderbouwt je mening goed. Ik ben het meest blij dat je erkent dat de muziek op Demon Incite muzikaaltechnisch verbeterd is. De rest is een kwestie van smaak. Jij vindt het jammer dat er niet meer ruig werk op staat, een andere recensent of luisteraar is blij hiermee en waardeert juist onze veelzijdigheid. Een recensent van de website Reflections of Darkness bijvoorbeeld vind Demon Incite zelfs ons meest rockende album. We beseffen dat, wanneer je op zoek gaat naar afwisseling binnen het genre hardrock, je niet iedereen tevreden kunt stellen. Je review is in mijn ogen luchtig geschreven en hij leest lekker weg.
Staat er nog wat leuks op de tourkalender de komende tijd?
Jazekers. 5 februari spelen we in Lokaal 8 te Veldhoven. Eind maart gaan we wederom naar Engeland om daar Demon Incite te promoten. Daarnaast zijn we nu druk bezig met het plannen van de optredens in Nederland waarmee we extra aandacht aan ons nieuwe album willen besteden. Let dus goed op de giglist op onze site. Oh, en bekijk ook eens onze nieuwste videoclips via onze site van Hell Yeah! en Space Chick die beiden gemaakt zijn door Demon Rob.
Hoe zie je de toekomst van SQY?
We hopen dat we in de toekomst nog lang bezig kunnen blijven met het maken en spelen van muziek. Blijven optreden en cd’s uitbrengen. We hebben in het verleden al prachtige supports gedaan van o.a. Deep Purple, Status Quo, DIO, Motörhead, Whitesnake, Uriah Heep etc. maar er staan natuurlijk ook nog wel bands op ons wensenlijstje!
In 2008 heeft SQY voor het eerst een meerdaags festival georganiseerd, LömpeKlompe genaamd. Dit om ons vijftienjarig bestaan te vieren. We hopen LömpeKlompe jaarlijks terug te laten keren en mogelijk dit festival wat uit te kunnen bouwen.
Tenslotte is het laatste woord aan jou. In ieder geval vast hartelijk bedankt namens de lezers van Zware Metalen!
SQY wil de lezers en medewerkers van Zware Metalen ook bedanken voor hun tijd en aandacht. We hopen de lezers natuurlijk bij onze optredens terug te (blijven) zien!
Op de valreep nog een laatste tip: Ga niet blind af op een review die je leest. De mening van een recensent kan ook afwijken van die van jezelf. In dit geval lijkt me het beste om de nieuwe cd van SQY aan te schaffen om zelf te oordelen of je het eens bent met Remi Peterse. (lacht). Luie muziekliefhebbers kunnen het album ook downloaden op:
deze website.
Links: