Als er al een genre is waar elk bandlid een belachelijke virtuoos lijkt te zijn, dan is dat wel technische/progressieve deathmetal. Dit geldt ook voor het Canadese Beyond Creation. Hyperactieve gitaarloopjes, die vaak moeilijk te omvatten zijn, gaan gepaard met zeer speelse en buitenaardse basgitaarriffs. Dit wordt vanuit de fundering ondersteund door besmettelijk polyritmisch getrommel en genadeloos afgemaakt door de grauwe deathgrowls. Op 12 oktober verschijnt de derde hersensloper: Algorythm. Maar dan nu de vraag: weten de mannen te tippen aan het alom geprezen album van Obscura eerder dit jaar?
Laten we vooropstellen dat ik heel erg graag ‘Ja!’ wil zeggen, want het valt niet te ontkennen dat deze mannen extreem getalenteerd zijn en bijzonder mooie en complexe stukken schrijven. Toch bleef mijn hersenpan intact na het luisteren van het album. Het voelt het alsof er wat ontbreekt. Verder in deze recensie licht ik toe wat ik hier mee bedoel.
Wat bevindt zich dan zoal op dit album? Uiteraard de bizarre basloopjes die we van eerdere albums kennen. Deze zijn vaak zeer helder en wandelen met een belachelijke soepelheid over de frets heen. Het spel van Hugo lijkt, net als bij Obscura, geïnspireerd te zijn door de baslegende Steve DiGiorgio. De gitaarriffs zijn (hoe kan het ook anders) veelal bizar: inhumane akkoorden waarvan mijn handen al kramp krijgen als ik er aan denk, afgelost door riffs en solo’s waar menig gitarist jaloers van wordt. De lezers die de playthrough-video’s van Beyond Creation op YouTube hebben gezien, begrijpen denk ik wel wat ik met deze bewering bedoel. Het lijkt de heren met het grootste gemak af te gaan.
Drummer Philippe imponeert door zijn extreem strakke timing, zijn supersnelle fills en abstracte drumloopjes. Meer dan eens weet hij de atmosfeer van een nummer grondig te doorbreken door er een verrassend ritme in te gooien en behoudt hiermee een prima balans en dynamiek. De vocalen op het album zijn afwisselend de grauwe, lage deathgrowls en schieten af en toe de hogere frequenties in. Het compliment dat hier gemaakt moet worden, is hoe duidelijk en helder de stemmen klinken. Het kost mij relatief weinig moeite om de zang te kunnen verstaan.
Muzikaal gezien bevat deze plaat een hoog gehalte brutaalheid en muzikale afslachting. Om de overweldiging niet te laten overheersen, hebben de heren voldoende ‘rustige’ passages in de nummers ingebouwd en zijn deze op tactische momenten geplaatst. Verder laat het album de luisteraar rustig kennis maken met de opener Disenthrall. Halverwege is er in À Travers Le Temps Et L’Oubli een korte pauze van al het geweld.
Waar voor mij de crux ligt: er is niets op het album dat memorabel is. Geen deuntjes of zangmomenten die blijven hangen. Hoe vaker ik het album luister, hoe meer ik de aandacht verlies en me begin te vervelen. Eeuwig zonde, want de potentie is er! Beyond Creation heeft eigenlijk alles in huis om samen met bands als Obscura, Death en Necrophagist zich in de crème de la crème van dit genre te nestelen, maar komt toch net iets tekort om dit waar te maken. Voor nu geef ik Algorythm een ruime voldoende en hoop ik dat deze geweldenaars mij in de toekomst op andere gedachten kunnen brengen.
Score:
70/100
Label:
Season Of Mist, 2018
Tracklist:
- Disenthrall
- Entre Suffrage Et Mirage
- Surface’s Echoes
- Ethereal Kingdom
- Algorythm
- À Travers Le Temps Et L’Oubli
- In Adversity
- The Inversion
- Binomial Structures
- The Afterlife
Line-up:
- Simon Girard – Zang, Gitaar
- Kevin Chartré – Gitaar, Zang
- Hugo Doyon-Karout – Basgitaar
- Philippe Boucher – Drums
Links: