Interview Within Tempation
Op een vrijdagochtend rijd ik in mijn auto naar Hilversum. Het SONY gebouw is mijn bestemming alwaar ik een interview met Within Tempation zal hebben. In eerste instantie zou ik een gesprek hebben met Ruud en Robert maar Robert kan niet dus het interview zal alleen met Ruud zijn. Alvorens we beginnen kan ik in een kamertje het nieuwe album nog even luisteren ter opfrissing en daarna komt Ruud binnen die gelijk een paar broodjes met frikandel en een patatje besteld bij de SONY dame want de gehele dag op die koekjes en M&M’s gaat niet werken.
De nieuwe sound en de uiterlijke verschijning
Op het nieuwe album maken we kennis met wederom een andere band en een ander uiterlijk.
Per plaat proberen we iets anders te doen. We zijn niet een band die zichzelf willen herhalen. Aangezien we het muzikale- en het visuele aspect heel serieus nemen (tijdens de shows, de videoclips en wat wij aanhebben tijdens de shows en dergelijke), is dat een soort van natuurlijke ontwikkeling die zich voltrekt.
Creatieve vrijheid
Jullie hebben getekend bij een major maatschappij. Hebben jullie nog wel wat in te brengen dan?
Wij doen alles zelf. Eén van de voorwaarden die we als band hebben gesteld is het hebben van die creatieve vrijheid. Niemand zegt tegen ons:”Dat is te heavy of weet ik het”. Wij maken de liedjes die wij gaaf vinden en zo komen ze ook op de plaat.
Grote dynamische verschillen op het nieuwe album
Tijdens de luistersessie in Amsterdam viel me op dat de verschillen tussen de hardere- en zachtere delen in de liedjes groter zijn geworden.
We hebben op dit album sowieso meer geëxperimenteerd. We hebben het experiment meer aangedurfd dan voorheen. Een ander groot verschil zit ‘m in de balans tussen orkest en band. De vorige keer was het orkest heel prominent aanwezig waardoor er tijdens de mix vaak een keuze gemaakt moest worden tussen de gitaren of het orkest. Vaak werd er voor gekozen om het orkest harder te zetten om dat bombastische effect te krijgen. Door de kennis en de ervaring van de vorige keer is er tijdens het schrijven van de arrangementen voor het orkest al rekening mee gehouden. We hoefden dus nu niet zozeer een keuze te maken tussen het één of het ander want we hadden al een doelbewuste muzikale keuze vantevoren gemaakt. Daarom zijn er op dit album meer gitaren te horen, die harder klinken maar daardoor zitten er ook meer dynamische verschillen in de nummers. Zelfs één liedje zonder orkest.. Dat hadden we hiervoor ook nog niet gedaan. Dat is het nummer The Cross. Op deze manier creëer je een soort van dynamiek waardoor de zachtere passages zachter klinken en de heftigere passages harder. Ik denk dat dat een fijne ontwikkeling is met betrekking tot onze sound.
Vage samples
Ook meen ik daar wat ‘rare’ samples te hebben gehoord: soort van geluidseffecten.
Ja meer achtergrondgeluiden. Dat klopt. We vonden het allemaal wel een goede manier om een bepaalde sfeer neer te zetten. Churchill samples in Our Solemn Hour en in Final Destination zitten er ook een paar. Ze zorgen ervoor dat het allemaal nog beeldender en visueler maakt.
Keith en de eerste single
Jullie namen je eerste single op met Keith. Waarom met hem en is er nog een speciale reden waarom jullie deze single hebben uitgebracht die ik toch behoorlijk vind afwijken van de andere songs.
Op dit album staat geen enkel nummer dat de lading dekt van de gehele plaat. Het leuke aan deze plaat vind ik dat elk nummer anders is. Natuurlijk hebben een paar liedjes wel raakvlakken.
Keith Caputo was voornamelijk van Sharon en Robert een held. Tussen aanhalingstekens, zeg maar: iemand waar ze heel veel bewondering voor hebben. Ze hebben daar eens mee gespeeld op (ik zat toen nog niet in de band) Dynamo of Pinkpop. Ze waren erg onder de indruk van dat kleine kereltje die een ontzettend goede frontman was. Zelf heb ik vroeger ook veel naar Life Of Agony geluisterd dus dan is de keuze niet zo moeilijk. Je moet alleen nog het geluk hebben dat die persoon ook mee wil doen. Daar had hij wel oren naar. En dit vonden we allemaal een erg goed liedje dus vandaar dat we die als eerste single hebben uitgebracht.
Bonus songs
Hebben jullie nog extra nummers liggen of staat alles op de plaat?
Ja er is nog één liedje. Blue Eyes heet dat en dat staat op de single die vandaag uitkomt. Je hebt maar een X-aantal minuten op een cd en deze hebben we gehouden als B-kant voor de eerste single.
Within or without the grunt
Ik kan me herinneren dat ik als Bonus ineens het nummer Jane Doe hoorde en daar zat de oude grunt in. Gaat Robert die grunt nog vaker gebruiken of is dat de laatste keer geweest?
Op deze plaat staan geen grunts. Misschien gebeurt dat in de toekomst nog eens dat weet ik niet. Op het nummer Our Solemn Hour staat wel zoiets. Als je goed luistert, hoor je een hele lage diepe gruntachtige stem in het refrein en dat is volgens mij Robert. Zo prominent aanwezig als in Jane Doe of zoals tijdens de Enter periode op het moment niet. Maar met ons weet je het nooit dus ik sluit niks uit.
Grapjurk
Zouden jullie niet zelf eens in zo’n mooie jurk op de cover willen staan want het is altijd Sharon die de cover siert?
Dat hebben we toen op
Noorderslag
gedaan voor die popprijs maar dat is voorlopig weer even voldoende. Ik ga geen namen noemen maar jurken kunnen we onderling altijd nog uitwisslelen. Het zit trouwens wel heel lekker zo’n jurk.
Sharon’s stemmenpalet
Het viel me op dat er veel meer facetten van Sharon’s stem worden gebruikt. Ik dacht altijd dat dat kleine experimenten zouden blijven zoals dat toen gebeurde op het nummer Caged.
De stem is de manier om een bepaalde emotie over te brengen. Ik kan als gitarist wel zeggen dat dat met een gitaar ook kan en dat klopt, maar je stem is je spiegel. Je hebt een heel palet aan mogelijkheden en het ene dingetje vraagt om een andere manier van zingen dan het andere. Het is heel goed geweest om die mogelijkheden eens onder de loep te nemen en we zijn het er als band allemaal over eens dat dit heel goed is uitgepakt en dus een extra bijdrage aan de totale sound heeft geleverd.
Oude fans en de term sell-out
Met het komen van succes krijg je ook meer kritiek te verduren en dan ook voor een groot deel uit de hoek van de fans, die jullie in het begin juist zo steunde. Commercieël blijft blijkbaar een vies woord.
Ik kan me er niet druk om maken. Ik weet niet wat Sharon, Robert of iemand anders van de band zou antwoorden als je dat aan hen zou vragen. Ik heb in het verleden wel meegemaakt dat ik in Tilburg ergens was en dat een bandje me aansprak en begon van:
Ja jullie zijn commercieël en blablabla” en dan vroeg ik Jij speelt ook in een bandje?
Ja
Hebben jullie ook een demo?
Ja
En wat doe je daar dan mee?
Ja, euh verkopen, optredens mee regelen, opsturen naar platenmaatschappijen.
Waarom dan?
Om een cd op te kunnen nemen.
Dan zijn jullie toch ook commercieël bezig? Toch?
Een stempel opgedrukt willen krijgen
Door het uitbrengen van bepaalde singles roep je toch een bepaalde ‘dat lijkt op die en die’ reactie op. Brengen jullie bewust een single uit die ervoor zorgt dat jullie een bepaald stempel opgedrukt krijgen?
Nee we proberen nooit een stempel op onszelf te laten drukken. We proberen vooral onszelf te blijven. Mensen zullen altijd een bepaalde mening hebben en ons in een bepaald hokje willen duwen. Zo zit de mens nou eenmaal in elkaar. Dat helpt hen om het makkelijker voor henzelf te maken. Dat is verder ook niet zo erg. Ik weet niet wat de verdere psychologische reden erachter is.
Verschillende bands en het oergevoel
Je hebt ook onder andere in Brotherhood Foundation gespeeld. Dat is wel even wat anders dan de muziek die je nu maakt.
De muziek die ik nu speel in Within Temptation is anders dan bijvoorbeeld Brotherhood Foundation maar het is nog steeds heavy muziek. Het maakt mij niet uit in welk hokje je het duwt. Het heeft voor mij te maken met een soort van oergevoel. Dat klinkt misschien wat Neanderthalerig maar ik ben een grote liefhebber van heavy muziek of dat nou Iron Maiden is (die zijn niet echt super heavy meer maar 20 a 30 jaar geleden werden ze wel gezien als super heavy) of Brotherhood Foundation. In beide zit dat oergevoel en dat zit ook in de muziek van Within Tempation. Within Tempation is misschien wat meer melodieus. Ik heb ook Vals Licht gedaan en die muziek valt weer in een andere categorie. Toen ze begonnen, werden ze als de Nederlandse Nirvana bestempeld.
Affiniteit met Nederlandstalige muziek
Laatst stonden jullie op het podium met Frank Boeijen en in Vals Licht werd ook eens een cover van hem gespeeld. Heb je zelf ook iets met Nederlandstalige muziek?
Nou nee, niet echt. Ik had vroeger ook cassettebandjes van Doe Maar en Frank Boeijen. Ik zag mijn oudere neven en nichten met van die groen/roze 4-us buttons van Doe Maar lopen dus die moest ik ook hebben natuurlijk, hahaha. Ik vind de term Nederlandstalige muziek altijd een beetje raar want Vals Licht was dat ook maar een Frans Bauer is dat ook! Het moet dus geen muziekstijl aanduiden want je zegt ook niet van Jamiroquai, Tori Amos of Within Temptation maakt typische Engelstalige muziek. Aan de andere kant snap ik wel dat we in dat hokje worden geduwd want we komen uit Nederland. Alleen veel muziek die bestempeld wordt als Nederlandse muziek valt in een bepaalde categorie die een bepaalde groep Nederlandse artiesten maakt alleen vallen wij daar niet onder.
De nieuwe setlist
Hoe beslis je nou welke songs je wel gaat spelen en welke niet?
Daar hebben we het toevallig over gehad toen we in Ahoy bezig waren voor De Vrienden van Amstel. We hebben daar gerepeteerd enzo want we moesten daar toch de gehele dag zijn. We hadden daar een repetitieruimte ingericht. Komende week gaan we ook nog repeteren. Tijdens de al gedane repetities hadden we zoiets van”Man! elk nummer is eigenlijk wel gaaf om te spelen. Hoe vaker je iets speelt, merk je van:”Dit voelt lekkerder”. Op het begin kan je dat nog niet zeggen want dan moet je allemaal nog erg nadenken tijdens het spelen. Waarschijnlijk spelen we sommige nummers tijdens de eerste shows wel live en later niet meer omdat we er tijdens het liveproces achter komen dat het niet werkt. Misschien spelen we wel alles. Met het uitbrengen van een nieuw album word je poel van liedjes groter en een gemiddeld optreden duurt toch één uur en drie kwartier of twee uur hooguit. Je moet dan wel liedjes laten schieten: een oud liedje of een nieuw liedje. Waarschijnlijk eerder een oud liedje natuurlijk wanneer je een nieuw album gaat promoten. We kunnen nooit ons hele repertoire spelen maar hebben gelukkig meer dan één optreden per jaar en dus kunnen we variëren.
Spelen voor eigen publiek of het doen van een gerenommeerd pop-iets
Jullie speelden laatst op Vrienden van Amstel Live en staan wel vaker op dingen die weinig raakvlakken hebben met jullie muziek verder. Is dat niet raar om daar tussen te staan. Sta je niet liever gewoon voor ‘eigen’ publiek te spelen?
Het één sluit het ander niet uit. Je moet juist blij zijn/applaudiseren dat een bandje in deze stijl de kans krijgt om op bepaalde dingen te spelen en het ook opengooit voor andere bands. Wij vinden het leuk om met andere mensen te buurten en te lachen en of dat nou de rockers van The Sheer, Frank Boeijen of The Dolly Dots zijn maakt niet uit. Die mensen maken de muziek die zij gaaf vinden. Het zou natuurlijk wel raar zijn als mensen uit verschillende muzikstijlen niet met elkaar zouden mogen praten. Je kunt de metal wel altijd blijven zien als iets undergrounds dan heb je dat ‘ons bandje, ons bandje’. Maar omdat bands commercieël zijn en albums verkopen, hebben ze bestaansrecht. Het is een moeilijke tijd voor de platenbranche dus als een band niet verkoopt, generen ze geen inkomsten en dan kan een band geen volgende cd opnemen.
De algemene muziekkeuze van de mens
Jullie bevinden je in de hogere regionen in de muziekindustrie en staan tussen allerlei ‘gemaakte’ acts.
Ik heb het idee dat veel mensen zich van alles door de strot laten duwen. Ze nemen zelf geen initiatieven meer om iets nieuws te ontdekken. Ze hebben waarschijnlijk andere interesses. Dat geeft verder niet maar het is wel jammer dat mensen zelf minder actief bezig zijn met het vinden van nieuwe muziek.
Jouw inbreng op het nieuwe album
Het viel me op dat er op het nieuwe album wat akoestische gitaren bespeeld worden. Komt dat mede door jouw inbreng?
Ik heb heel veel akoestisch gespeeld. Voor ons doen dan. Ik ben een groot tokkelliefhebber en heb gezocht naar mooie akkoordjes. Het was vantevoren al duidelijk dat dit meer een gitaarplaat zou worden dus was er meer ruimte voor dat soort dingetjes. Ik vind dat super gaaf om te doen. Het maakt de muziek vetter en bombastischer.
Jazz, opleiding, strandjutter- en kampvuurakkoorden
Je hebt de jazz-opleiding op het conservatorium gedaan. Wat valt er te halen voor iemand die naar metal/rock luistert in de jazz. Want dat wordt toch vaak gezien als behoorlijk ouderwetse muziek.
Ik heb me op school voornamelijk bezig gehouden met Bbop: John Coltrane, Charlie Parker enzovoorts. De harmonieën in jazzmuziek zijn veel complexer. Akkoorden worden anders opgebouwd (toevoegingen aan het basisakkoord). De grepen zijn anders en soms hoor je een bepaald akkoord anders in je oren dan het standaard akkoord. Mijn docent wist alles van voicings. Dat wil zeggen dat je akkoord op een andere plek op de gitaar gespeeld anders klinkt. De beweging in de akkoorden is minder parallel. Je kan gewoon een F- en een C akoord als een barré spelen maar daar leerde ik om die akkoorden dichter bij elkaar te houden waardoor alles mooier in elkaar overloopt. Soms word ik gevraagd voor een clinic en dan probeer ik altijd iets uit te leggen over waarom je eens die of die akkoorden moet proberen in plaats van de strandjutter-en kampvuurakoorden en er vervolgens een bepaald kleurtje aan toe kan voegen.
Favoriete gitaristen
Heb je ook een aantal favoriete gitaristen?
Scott henderson, John Mayer, Steve Rotherey van Marillion, Alex Lifeson van Rush. Ik heb deze week op Youtube Andy McKee ontdekt. Oh man! die moet je echt uitcheken. Helemaal te gek. Akoestisch speelt ie. Ik ben een ontzettende bluegrassfan dus ook Brian Sutton vind ik te gek. Ken je de site Woodsongs? Dat is een internetradio-uitzending in Amerika, die zich voornamelijk bezig houdt met akoestische muziek. Die filmen van alles en vanuit het archief kun je al die concerten bekijken.
WT en akoestisch
Jullie hebben het nummer Ice Queen wel eens akoestisch gespeeld. Is dat iets wat jullie in de toekomst nog wel vaker gaan doen?
Dat hebben we net nog gedaan op 3FM. We gaan toevallig (ik weet niet hoeveel ik hierover kan zeggen want het is nog niet helemaal bekend) vanaf maandag zowel elektrisch als akoestisch repeteren. We gaan er dus een aantal akoestisch instuderen. Dat is sowieso handig en verder vinden we het super leuk want je krijgt een heel ander sfeertje. De liedjes lenen zich er wel voor.
Woekerprijzen en oplichters
Laatst hoorde ik dat kaarten van jullie voor belachelijk veel geld aangeboden werden op bepaalde sites. Kan je daar als artiest iets aandoen?
Je kan er weinig tegen doen. Ik zag een plectrum van mij voor 25 euro op Ebay staan. Tegen sommige dingen kun je je wel wapenen. Het kwam wel eens voor dat er mensen met een stapel cd’s of kaartjes staan te wachten die er niet uitzien als fans van ons. Niet dat we een bepaalde dresscode hebben maar er was gewoon iets fishy zo van:’Volgens mij klopt dit niet helemaal’. Toen ons gevraagd werd om te signeren, zeiden we dat we dat natuurlijk wilden doen maar vroegen ook op wiens naam. “Nee dat hoeft niet”, was het antwoord. “Jawel joh, dat doen we gewoon”. Die persoon wilde dat niet en toen zeiden we dat we dan niet zouden signeren. Toen wisten we dat ze weer voor veel meer geld verkocht zouden worden. Net als met dat plectrum. Onze tourmanager hoorde een keer het volgende: Er komt een gast naar mij toe en vraagt of hij een plectrum van me mag hebben. “Natuurlijk”, zeg ik. Vervolgens loopt hij weer weg en zei iets van:”Zo weer 25 euro verdiend”. Toen hebben we besloten de plectrums in de verkoop te gooien voor een euro of zo. Voor net zo veel als waar wij ze voor moeten kopen met het gevolg dat ze niet meer exclusief zijn.
Het ja-woord
Het duurde erg lang voordat je ‘ja’ zei tegen de band.
Toen ik voor het eerst werd gevraagd voor Within Temptation zat ik nog in Vals Licht. Ik wilde niet overstappen want ik ben op zich heel loyaal en ik kan niet van bandje naar bandje hoppen. De tweede keer dat ik benaderd werd, hadden we net te horen gekregen dat onze drummer Johan de Groot longkanker had. Robert wist dit niet. Dat wil ik even duidelijk zeggen: Het was dus niet zo van: ‘We gaan Ruud even wegkapen’. Ik kon niet weg gaan bij die band want de band, zijn vrouw en kinderen waren nog twee redenen om te knokken. Ik heb toen wel ingestemd om in te vallen en toen ben ik meegeweest naar Mexico. Toen werd ik eind december gevraagd voor een etentje en inmiddels had ik al een aantal shows met hen meegemaakt en had zoiets van ‘Dit is toch wel serieuze business’ en zo is het uiteindelijk dan toch nog gebeurd.
Links: