Alter Bridge – Live at the Royal Albert Hall

Met dit tweede live album na The Last Hero uit 2016, brengt Alter Bridge al zijn vierde live registratie uit. Dat is best veel voor een band die vijf studioalbums op zijn naam heeft staan. De vraag dient zich dan ook aan: voegt Live at the Royal Albert Hall, na Live from Amsterdam, Live at Wembley en Live at the O2 nog wel wat toe dan? Het antwoord is enigszins verrassend: Ja, toch wel!

Allereerst bevat dit album een aantal nummers die niet op de eerdere live releases staan en zelfs niet of zelden eerder live gespeeld werden. Een mooi voorbeeld daarvan is Words Darker Than Their Wings van ABIII, waarin zanger Myles Kennedy (die ook bij de solo-band van Slash zijn stembanden laat trillen) met fantastische uithalen het kippenvel dik op de armen legt.

Net zo belangrijk is echter dat alle songs met een symfonieorkest worden uitgevoerd. Dat alleen al maakt deze release een markante, omdat in het verleden gebleken is dat de combinatie metalband en orkest niet altijd een volledig succes is (ik laat het even aan u om hier zelf een of meer namen in te vullen). In dit geval pakt het – misschien op een paar wat rommelige en drukke intro’s na – echter zeer goed uit. Men heeft er heel slim voor gekozen om het 52-koppige Parallax Orchestra veelal ondersteunend te laten spelen, om het in instrumentale breaks in de songs wat meer naar voren te duwen. Zo kan het orkest zijn kunnen laten horen, zonder afbreuk te doen aan de songs zelf. Heel slim gedaan. Een belangrijk pluspunt daarbij (voor mij) is dat het orkest in de mix minder ruimte lijkt te laten voor het publiek, waar je op vorige live releases van Alter Bridge het publiek nog wel eens dwars door de songs heen hoorde.

Daarbij komt dat de band zelf bij de twee uitverkochte optredens in de prachtige Royal Albert Hall op twee en drie oktober 2017 in goede vorm was. Hoewel niet iedereen de klankkleur van zijn (hoge) stem kan waarderen, weten we weten natuurlijk al langer dat de heer Myles Kennedy een zeer begenadigd zanger is. Je wordt immers niet voor niets door Jimmy Page gevraagd auditie te doen voor een Led Zeppelin-tour. Ook hier schittert hij, waarbij opvalt dat hij op momenten (nog) wat meer beheerst zingt dan voorheen. Misschien dat dit wat twijfelaars over de streep kan trekken. De achtergrondvocalen die gitarist Mark Tremonti toevoegt zijn her en der prachtig. Daarbij komt zijn gitaargeluid in alle drukte prima uit de verf, waardoor we nog maar eens kunnen horen wat deze man allemaal kan: rappe riffjes, logge stampriffs en prachtige solo’s, hij kan het allemaal en hij laat het allemaal horen boven op de strakke ritmesectie.

Hoogtepunten zijn er te over en iedere fan zal de zijne of de hare zelf wel vinden. Er zijn echter een paar nummers die mijns inziens een nadere vermelding verdienen. Allereerst is daar het emotionele In Loving Memory Of dat al lange tijd niet live gespeeld was. Hier krijgt het orkest veel ruimte om haar ding te doen, waarna Miles aan het eind toch de hoofdrol met gemak naar zich toetrekt. Verder is daar (enigszins verbazingwekkend) The Last Hero, de titeltrack van het laatste album, dat me eerder eigenlijk niet zo is opgevallen. Hier gaat men wat meer de metalkant op met later een prachtig vloeiende gitaarsolo die opbouwt en opbouwt. Het eerder genoemde Words Darker Than Their Wings is ook een hoogtepunt. Deze (semi-)ballad past het orkest heel goed en wordt fraai afwisselend gezongen door Myles en Mark. Die laatste zorgt met zijn wat ruigere stem (hij klinkt zelfs wat schor!) voor een volgend memorabel moment: Waters Rising. Voorspelbaar hoogtepunt is de akoestische uitvoering van de nummers Wonderful Life/Watch Over You, waarbij het orkest aan het begin zelfs een Disney-feel met zich mee brengt (wel even doorbijten als je daar niet van houdt). Laatste nummer dat hier genoemd ‘moet’ worden, is Blackbird, dat een lange uitvoering krijgt om ruimte te geven aan een aantal schitterende gitaarsolo’s. Nodeloos te zeggen: die negen minuten vliegen om!

De conclusie kan dan ook zijn dat we hier een prachtige live release in handen hebben.  Voor fans van de band lijkt aankoop dan ook een uitgemaakte zaak, maar ook andere liefhebbers van goed gespeelde en gezongen hardrock zouden hier best eens veel plezier aan kunnen beleven. Maar nu graag weer een studioalbum met – als ik zo vrij mag zijn – wat anthems als op de eerste drie albums.

Label:

Napalm Records, 2018

Tracklisting:

  1. Slip To The Void
  2. Addicted To Pain
  3. Before Tomorrow Comes
  4. The Writing On The Wall
  5. Cry Of Achilles
  6. In Loving Memory
  7. Fortress
  8. Ties That Bind
  9. The Other Side
  10. Brand New Start
  11. Ghost Of Days Gone By
  12. The Last Hero
  13. The End Is Here
  14. Words Darker Than Their Wings
  15. Waters Rising’
  16. Lover
  17. Wonderful Life/Watch Over You
  18. This Side Of Fate
  19. Broken Wings
  20. Blackbird
  21. Open Your Eyes

Line-up:

  • Myles Kennedy – Vocalen, Gitaar
  • Mark Tremonti – Gitaar, Vocalen
  • Brian Marshall – Bas
  • Scott Phillips – Drums

Links: