Interview Callenish Circle
Boze krachten hebben geprobeerd dit interview te verhinderen, daar ben ik
zeker van. Tot driemaal toe mislukte de afspraak die ik maakte met de band.
Uiteindelijk lukte het bij de vierde keer wel. Ik sprak met gitarist Ron.
In eerste instantie vond ik de nieuwe plaat een beetje tegenvallen. Toch
groeide mijn enthousiasme per luisterbeurt. Heb ik gelijk als ik zeg dat “Pitch.Black.Effects.”
meer tijd vraagt dan het oudere werk?
Ik denk het wel, zeker voor mensen die onze vorige cd’s hebben en die sound
gewend zijn. We hebben voor deze plaat bewust en weloverwogen, zij het
gedoseerd, het experiment opgezocht. We zijn zelf erg tevreden over het
eindresultaat, maar we wisten in ieder geval dat niet iedereen dit zou
prefereren boven onze vorige platen. Men is dat geluid nu eenmaal gewend. Dat
lezen we ook in veel recensies, dat mensen eerst een paar keer met de oren
moeten knipperen. Na een paar keer draaien, lijkt het ze dan wel aan te spreken.
Maar goed, ik kan het me inderdaad wel voorstellen. Ik denk dat het dus gewoon
een kwestie van gewenning is. Eens je die nieuwe invloeden gewend bent, wordt de
plaat des te interessanter.
De nieuwe plaat klinkt enerzijds organischer dan My Passion, your Pain,
anderzijds staat er een pak meer eletronica op Pitch.Black.Effects. Is dat
natuurlijke evolutie of een bewuste keuze?
Ik denk dat het beide is. We wilden na de vorige albums, die we met Andy
(Classen, CU) in de Stage One Studio hebben opgenomen, inderdaad
een organischer geluid. We wilden een echter gitaargeluid, een echt amp-geluid,
zeg maar. We hebben ook echt geëxperimenteerd met het drumgeluid. We hebben toen
geëxperimenteerd met verschillende microfoons in de hele ruimte om zo het
natuurlijke geluid te verkrijgen.
Aan de andere kant hebben we inderdaad meer digitale effecten toegevoegd. We
hebben die elementen echt in de muziek verwerkt, waardoor het inderdaad ook weer
digitaler is gaan klinken. We hebben op die manier, het beste van beide werelden
verenigd.
Hoe passen jullie de electronica in het geluid? Gebeurt dat bij het schrijven
of worden ze achteraf toegevoegd?
Op de vorige plaat hadden we ook al een aantal digitale stukjes en die waren
gemaakt door Gail, onze live-mixer en producer van Pitch.Black.Effects.
Nadat de nummers geschreven waren heeft hij een aantal dingen toegevoegd. Toen
waren dat nog voornamelijk intermezzo’s, intro’s en outro’s.
Nu wilden we die digitale effecten meer in de muziek zelf gaan verweven. We
hebben Gail zo echt bij het schrijfproces betrokken. We hebben de nummers
eerst zelf meteen digitale recorder opgenomen en daarmee naar hem toe gegaan.
Hij heeft dan zaken toegevoegd. Wij legden hem uit wat we wilden of wat onze
ideeën waren en zo ontstond een soort van wisselwerking. Dat werkte behoorlijk
inspirerend.
Vanwaar de keuze voor Gail Liebling en Tue Madsen?
Zoals ik al zei hebben we twee platen opgenomen met Andy in de Stage
One Studio We hebben een heel goed gevoel bij het geluid van Tue en
hij weet hoe een band moet klinken. We wilden desondanks geen typische
Antfarm Productie. Om een meer eigen geluid te creëren, hebben we een andere
aanpak gekozen en hebben we dus met Gail als producer hier in een studio
in Limburg opgenomen, de aRe U Studio was dat. Tue heeft die
opnames gemixt. De mastering hebben we door Peter Neuber laten doen, in
de Mega Wimp Sound Studio, waar we ook de mastering van My Passion,
your Pain hebben gedaan.
Gail is sowieso al jaren onze vaste geluidsman. We hebben met hem al
zoveel over producers en geluiden gesproken. Als één iemand weet hoe wij moeten
klinken, dan is het Gail wel. Vandaar de keuze voor Gail.
Schwarzes Licht is muzikaal gezien een buitenbeentje op de plaat. Wat
is het idee achter dit nummer?
Het hangt heel erg samen met de album-titel. Onze drummer Gavin heeft die
bedacht. Hij is een aantal jaar geleden in een museum geweest in Berlijn, een
museum over de Holocaust. Daar was een kamertje dat mensen het gevoel moest
geven van in een concentratiekamp te zitten. Het was er heel donker en koud. Er
was één klein raampje, waar maar weinig licht doorkwam. Toen hij weer buiten
was, was hij erg onder de indruk van het felle buitenlicht, een pitch black
effect heet dat dan. Vandaar de Cd-titel. Dat hele verhaal was ook de inspiratie
voor Schwarzes Licht. We wilden de sfeer van de Cd-titel vastleggen en
dat is uiteindelijk Schwarzes Licht geworden.
Zit er een concept achter de titel en het artwork?
Je ziet inderdaad weer dat overbelichte gezicht, het pitch black effect dus. We
hebben toen ook bedacht om de digipack, waar de DVD bij zit, zwart te maken. En
als je die opslaat, is het artwork ook weer heel fel en licht. Je kan dus wel
spreken van een heel concept, ja.
Jullie muziek is door de jaren heen erg geëvolueerd naar een eigen geluid.
Kun je nog duidelijke invloeden noemen?
Ik zou het eigenlijk niet weten. Ik luister ook niet zo heel erg veel meer naar
metal. Ik luister er wel nog naar, maar ook naar heel andere muziek. Dat zorgt
voor andere invloeden. Ik haal gewoon ook veel inspiratie uit alle geluiden die
ik hoor en daarbij komt dat ook de rest van de band naar heel erg diverse muziek
luistert. Ieder van ons heeft z’n eigen invloeden. Of we nog echte namen kunnen
noemen zoals vroeger… Ik denk het niet, nee.
Bij Metalblade zijn jullie in gezelschap van heel wat grote namen.
Doet Metalblade naar jullie gevoel evenveel voor jullie als voor de
grotere bands?
Wij hebben toch echt het gevoel dat Metalblade bouwt aan een band. We
zijn daar binnengekomen als relatief kleine band en ze hebben toch veel aan
promotie gedaan voor ons. We doen bijvoorbeeld erg veel interviews. Hun
distributie is ook erg goed. De Cd is overal ter wereld te krijgen. We hebben
dus wel het gevoel dat ze veel voor ons doen. Kijk, qua toersupport ben je
natuurlijk ook afhankelijk van het geld dat je binnenbrengt, hoeveel Cd’s je
verkoopt. Ze houden dus altijd rekening met het “break even”-punt. Dat budget
zal dus bij ons sowieso lager liggen dan een Six Feet Under. We kunnen
dus niet dezelfde soort toers doen als die band. Op dat vlak is er dan inderdaad
wel wat minder support.
Wat verkoopt een band als Callenish Circle dan wel?
Geen idee. Voor de nieuwe plaat krijgen we die cijfers pas na 6 maand. In juni
komen dus de eerste cijfers en natuurlijk zijn we erg benieuwd.
Wat zijn de plannen voor de rest van 2006?
We zijn nu bezig met het zoeken van een geschikte toer. We hebben allemaal een
full-time job, we moeten dus rekening houden met onze verlofdagen. We moeten dus
erg kritisch zijn naar de kansen die we krijgen. Zo hebben we al een aanbod
gehad om in Amerika te toeren, maar we willen toch echt de grootste krenten uit
de pap pikken. We letten er op dat we onze dagen zo goed mogelijk besteden. We
zijn nu bezig met een grote toer. We zijn al naar Mexico geweest als support
voor Paradise Lost, we gaan voor twee weken naar Spanje voor een aantal
shows, naar Engeland gaan we ook nog. Het zij allemaal weekend- of
vakantietoertjes. Verder proberen we nog op een aantal grote festivals terecht
te komen en zoveel mogelijk de plaat promoten.
Tot slot, hoe zie jij de band over pakweg 5 jaar?
Ik hoop nog steeg in de zelfde stijgende lijn als nu. We zijn met elke release
een stap vooruit gegaan, qua muziek, qua songwriting, qua productie en qua
naamsbekendheid. Ik hoop dat die stijgende lijn zich voortzet en dat we nog lang
mogen bestaan. Ik heb er in ieder geval nog altijd plezier in.
Bedankt voor dit interview!
Jij ook bedankt, het was een zware bevalling om het voor mekaar te krijgen.