Op 17 februari stond een tweede editie van Shades of Black op het programma, in een licht gewijzigde formule. Voor de eerste keer deed de organisatie de zaal van De Casino aan in Sint Niklaas, met de befaamde grote luchter. En voor de eerste keer was er ook plaats voor death metal. De opkomst was (veel te) laag, maar dat deerde de bands niet.
De eerste band op de bill is het Belgische When Plagues Collide, dat uitpakt met vievige deathcore. De enkele aanwezigen kunnen zich tegoed doen aan pompende riffs en de nodige core. Deze band zorgt voor de helft van het nachtlawaai in Zaventem met zijn EP Shrine of Hatred en moet zich zeker staande kunnen houden op openluchtpodia in de Lage Landen.
Tweede band van de avond is het Letse Eschatos. Ik ben nog steeds gek van de EP MÆRE die helaas nog steeds enkel digitaal verkrijgbaar is. De band met de blootvoets optredende, eigenzinnige frontdame Kristiāna Kārkliņa begint met de volledige EP en veroorzaakt meteen kippenvel. De progressieve en beklijvende nummers brengen ook live de speciale spanningsbogen en verrassen met multigelaagdheid, onverwachtse overgangen en blackmetal-versnellingen. De nummers die volgen na de EP zijn mij niet bekend en bevatten meer black, en thrash zelfs, met meer screams en hoofdbeukmateriaal. Prima optreden!
De volgende op het programma: Virvum uit Zwitserland. Deze über-technische band met de gekende basgitaar en zijn bezitter (check even Google anders) hadden problemen met de wagen en werden met een taxi (!!!) opgehaald vanuit Zwitserland. Er wordt veel gespeeld van het Illuminance-album, zoals het titelnummer, The Cypher Supreme en Earthwork. Voor mij gaat het allemaal wat te snel, het is met de mond open staan staren en plots is het voorbij. Wat een woestenij.
Op naar Zhrine. Deze band uit IJsland bracht een monster van een blackmetalplaat uit in 2016, genaamd Unortheta. Toch bleef de band onder de radar hangen, wat vreemd is voor een IJslandse band. Daar komt bij deze verandering in. Groot is de verrassing wanneer op het podium geen langharige bende demonen blijkt te staan, maar iets wat lijkt op een jonge jazzband. Van de hippe haarsnit van frontman Þorbjörn tot het grote basinstrument van Ævar … het is bijzonder … hip. Ook het geluid is niet bepaald brommend en monsterlijk, wel spannend en met zeer veel overtuiging en charisma gebracht. Deze band heeft overduidelijk een pak arrogantie over zich en maakte dat gelukkig ook waar. Je moet wel voor het midden van het podium gaan staan om alle geluid te kunnen absorberen. Het afsluitende nummer Unortheta komt zowaar te vroeg voor velen.
Het Franse Eryn Non Dae zit tegenwoordig op Debemur Morti, maar ik ken ze niet. Heel vreemd. De reden wordt me al snel duidelijk. Dit is – net zoals heel veel andere Franse bands – eerder een industriële band. Zelfs Metal-Archives laat ze niet toe op hun site. Mij niet gelaten, kijken doen we toch. En hoewel dit vaak vergeleken wordt met Gojira (geen idee waarom) waar ik geen fan van ben (mag het even ja?), kan ik het goed hebben met deze mix van industrieel aandoende postdeathmetalen-metal. Daarbij is dit het uitgelezen moment voor een goede maaltijd.
Over naar de hoofdbrok van de avond, het Nederlandse Dodecahedron. Ik was sceptisch, het leek me allemaal nogal gehypet. Wanneer de heren eenmaal op het podium staan ben ik meteen onder de indruk van de lengte van deze heren, waarbij één van hen een boomlange gitarist blijkt te zijn. Ook muzikaal begint het pijlsnel te groeien bij mij en de andere aanwezigen. Wat een monsterlijke band blijkt dit te zijn zeg. Een muur van dreunende, fascinerende frequenties binnen het extreme metalgenre, met composities die subliem sterk zijn. Het baswerk, het agressieve drumwerk, de consequente overgave aan de micro … Dodecahedron breekt potten per gros. Meteen shirtje halen en aanprijzen bij de metalen goegemeente. Ook interim bassist Arran McSporran van Virvum zag dat het goed was en haast zich naar de merch zodra de laatste noot gespeeld is. Heerlijk!
Deze avond had dan wel een halflege zaal, de zaal was zalig (no phun intended) en enkele optredens waren meer dan memorabel. Benieuwd wie de volgende editie zal vullen.
Datum en locatie:
17 februari 2018, Sint-Niklaas, De Casino
Link: