Derelict – Versus Entropy

Geschreven door op 05-07-2024 om 23:04.

Zozo, wie hebben we hier? Het verloren gewaande Derelict uit Canada komt zowaar met een volledig nieuwe LP aanzetten. Dat is toch wel een fijne constatering want ik mocht altijd graag naar de band luisteren. Zeker de laatste twee albums Unspoken Words en Perpetuation zijn zeer goed te beluisteren als je van snelle technische death metal houdt met licht experimenterend karakter. De laatste release is alweer twaalf jaar geleden en nu dus de nieuwe, genaamd Versus Entropy. Het wordt in eigen beheer uitgebracht.

Waar in Europa de tendens begint te worden dat de grenzen meer gesloten dienen te worden moet Derelict gedacht hebben dat die grenzen juist meer geopend dienen te worden. De band geeft aan dat de drang naar creatieve expansie groot is en dus moet er buiten de grenzen gekeken worden. Daarbij wil de band zijn roots niet verloochenen dus men hoeft niet bevreesd te zijn dat het roer volledig om gaat. Dat is ook te horen op het eerste gedeelte van de plaat waar duidelijk de basis van snelle technische death metal te horen is, zoals op de eerdere platen. Halverwege is er een eerste uiting van de vernieuwde richting door een progressief instrumentaaltje neer te zetten. Dit nummer fungeert ook als split tussen de oude Derelict en de vernieuwde versie en is tevens als aanloop naar de laatste vier nummers gebruikt, die dus meer buiten de origine treden van wat je normaliter mag verwachten van Derelict.

Voor wie nog niet bekend is met Derelict zijn de eerste vier nummers een goede kennismaking met wat de band zo al op zijn repertoire heeft staan. Je hoort snelle death metal met een raspend gruntende zanger, waar met enige moeite de maatschappijkritische teksten goed te verstaan zijn. Een lyricssheet zal wonderen doen. De band beschrijft dat de teksten bovengemiddeld meer inhoud hebben dan de reguliere deathmetalband. De nummers zitten boordevol afwisseling en frivool fretboardgymnastiek. Maar nergens wordt het disproportioneel, het brute deathmetalkarakter blijft alom aanwezig. Veel dubbele basdrums en een meedogenloos hakkende bas zorgen voor de duisternis.

Zoals eerder gemeld, Attunement is het eerste instrumentale nummer dat Derelict ooit heeft geschreven en tevens ook het meest progressieve. Het is een prachtige verzameling aan melodieën met heel veel gevoel geschreven en gespeeld. Hier en daar wordt het afgewisseld met brutere deathmetalgedeeltes om toch weer te vervallen in dromerige en meanderende gitaarlijnen. En dan vol spanning op naar deel twee van de plaat.

Voor wie na bovenstaande de angstrillingen over de rug voelt lopen, Derelict trekt hier wel een ander en vernieuwend register open, toch? Nou, wees gerust want Dans les Dents klapt er echt vol en meedogenloos op. De band heeft het meest brute geschreven in hun carrière tot nog toe. Snel, zwaar, hard en bruut blazen de mannen je omver. En tegelijkertijd is er genoeg ruimte om de befaamde technische snufjes terug te horen. Spectrum gooit het dan wel over een heel andere boeg, en ja hoor hier zal je het hebben. Cleane zang, cleane gitaarstukken verweven door de immer brute death metal. Veel invloeden vanuit de blues en Southern/country hoor je terug. Spannend, maar het werkt wonderbaarlijk goed! Het achtste nummer Derelict is een eerbetoon aan The Black Dahlia Murder, want het nummer is geschreven rond de inktzwarte periode dat Trevor Strnad zich van het leven beroofde. Uitstekend eerbetoon mag ik wel zeggen. Het laatste epistel van dit album, The Escapist, brengt death metal met wat meer progressieve elementen. Tegendraadse gitaarlijnen, blastbeats en aparte polyritmes voeren de boventoon. Gave afsluiter!

Derelict is terug. En hoe. Ik heb super genoten van Versus Entropy. Met een voorzichtig optimistische curiositeit heb ik dit album geluisterd en na meerdere keren ben ik hem steeds meer gaan waarderen. De muzikale experimenten op het tweede gedeelte pakken erg goed uit, waarbij het kunstig gedaan is dat je nog steeds het karakteristieke geluid van de band er stevig in terug hoort. Gave plaat en ik hoop dat er binnenkort fysieke exemplaren te krijgen zijn. Ik zou zeggen, geef de band een kans als je Revocation, Allegeon, Decapitated, Death, The Black Dahlia Murder en Cryptopsy een warm hart toedraagt.

Score:

84/100

Label:

Independent, 2024

Tracklisting:

  1. Versus Entropy
  2. Infinite Dread
  3. Terminal
  4. Workhorse
  5. Attunement
  6. Dans les Dents
  7. Spectrum
  8. Derelict
  9. The Escapist

Line-up:

  • Eric Burnet – Zang, gitaar
  • Max Lussier – Zang, gitaar
  • Sébastien Pittet – Basgitaar
  • Tommy McKinnon – Drum

Links: