Over Phil Anselmo is al veel geschreven, en laten we eerlijk zijn, de laatste jaren niet veel positiefs. Na het Pantera-tijdperk volgden vele projecten waarvan Superjoint en Down toch wel de meest bekende waren. Wàren, want Phil boorde ze met enkele al dan niet dronken uitspraken op het podium regelrecht de verdommenis in. Een doetje is deze man niet en dat zal hij ook nooit worden. Dat hij al zijn hele leven mentale problemen heeft en daar ook voor behandeld wordt is misschien minder bekend. Toch heeft hij nog nooit die stoornis gebruikt als excuus voor zijn soms zeer onvoorspelbare gedrag. Dat siert hem wel. Daarom is de titel van deze cd zeer misleidend. Wat hij hier neergeschreven en uitgevoerd heeft is geen verklaring voor dingen, het is pure therapie. Dat de brave man nog leeft is al een wonder op zich, dat hij zichzelf hier binnenste buiten keert is dat evenzeer.
Anselmo klinkt nog steeds als Anselmo, laat dat van in den beginne duidelijk zijn. De opener Little Fucking Heroes is een pure grindcore-kogel die feilloos doel treft. Op een zeer rauwe manier wordt hier afgerekend met zowat alles wat de man dwars zit of gezeten heeft. Nadien blijft de hoofdtoon wel grindcore maar komen hier en daar zowaar ook doom-passages langs, die het geheel nog wat zwaarder doen aanvoelen dan het op zich al was. Het titelnummer is daar een mooi voorbeeld van. Op al wat hierop volgt worden al zijn duivels ontbonden. ‘I don’t need a fucking pill’ klinkt het in Individual. Een schreeuw om begrip is dat nummer, herinneringen aan momenten van pure wanhoop. Maar eveneens het bewijs dat hij er toch sterker uitgekomen is.
Het enige minpunt op deze cd is het lange Mixed Lunatic Results. Hier gaat Anselmo de black metaltoer op en dat past van geen kanten bij zijn stem. Bovendien wordt het nummer zeer langdradig en doodgewoon saai. Maar goed, het weze hem vergeven.
Met Choosing Mentall Illness As A Virtue heeft Phil Anselmo zichzelf helemaal teruggevonden, laat dat duidelijk zijn. Vrolijk wordt je hier zeker niet van, alleen de hoes al, maar dat hoeft ook helemaal niet. Eén van de meest iconische figuren uit de rockgeschiedenis staat terug op scherp en dat is alleen maar toe te juichen. Wie deze release kan zien als het resultaat van een lang mentaal proces heeft een prachtplaat voor zich. Wie de vergelijking blijft maken met vroeger werk zal hier misschien veel minder aan vinden.
Score:
85/100
Label:
Seasons of Mist , 2018
Tracklisting:
- Little Fucking Heroes
- Utopian
- Choosing Mental Illness
- The Ignorant Point
- Individual
- Delinquent
- Photographic Taunts
- Finger Me
- Invalid Colubrine Frauds
- Mixed Lunatic Results
Line-up:
- Philip H. Anselmo – Zang
- Mike DeLeon – Gitaar
- Jose “Blue” Gonzales – Drums
- Stephen “Schteve” Taylor – Gitaar
- Walter Howard – Bas
Links: