Op een warme zaterdag in Rotterdam staat deel één van het twee dagen durende blackmetalfestival Veneration of the Dead op het programma. Alle bands die uw razende reporter wil zien spelen op deze dag, een geluk dat maar zelden voorkomt. Het mooie weer trekt een hoop bezoekers, maar zorgt er ook voor dat er meer mensen buiten de zaal dan in de zaal staan. Met name Gotmoor had daar last van, terwijl die band nou niet bepaald elke week langskomt.
Ibex Angel Order mag de zaterdag aftrappen en doet dat met verve. De band leunt op black metal met een occulte inslag en na een intro met de bijbehorende kaarsen en wierook, gaat het tweetal Ludas en Herr Aids aan de slag. Het is soms niet helemaal te horen welk nummer er gespeeld wordt, maar gaandeweg gaat het geluid de goede kant op. Ibex Angel Order is de opvolger van de band Funeral Goat en van die band wordt ter ere van de helaas overleden Michiel Eikenaar het nummer Calling Forth the Storm gespeeld. Kort maar krachtig, een goed begin van de dag.
Dat Gotmoor live speelt is wel opvallend, aangezien de laatste release uit 2005 stamt en dat was niet eens het beste werk van de Vlamingen. De compilatie Vlaemsche Premitieven is het kroonjuweel van de band en die werd negentien jaar geleden uit de modder getrokken. Dat is positief bedoeld. De heren spelen een aparte vorm van metal, waarin black de hoofdmoot is, maar uitstapjes naar alle kanten gemaakt worden, zoals folk, doom en thrash om even wat te noemen. Vrouwelijke vocalen en keyboards zijn op de fysieke releases ook aanwezig, maar vandaag hoor ik deze niet. Helaas moet ik na een tiental minuten weg en kan ik nog net het laatste nummer zien. Wat ik zag en hoorde was geslaagd te noemen, al was er wel een storend mankement met de drumkit. De indrukwekkende frontman Angelo blijft koel en Gotmoor kan voor een niet bijzonder volle zaal de set afmaken.
De derde band van vandaag is Lucifericon en ik ken de band niet zo heel goed. Ik heb niks tegen de band zelf, maar er zijn al zóveel bands die een thrash/blacksausje over hun metal gooien en er zijn er ook veel die dat beter doen. Het verplichte showelement is dan ook iets wat écht niet hoeft. Synchroon headbangen, de hoorntjes in de lucht et cetera. Na de show spreek ik een aantal mensen die het een geweldig optreden vonden, dus het ligt echt aan mij.
Infinity bestaat al een flink aantal jaren en levert met enige regelmaat een schijfje van top niveau af. Zanger/drummer Belgradon en gitarist Draconis zijn de sterkhouders van de band en de twee zijn als machines op elkaar ingespeeld. Grotesque is vandaag de tweede gitarist en achteraf hoor ik dat hij definitief bij de band zit. Infinity heeft een mooie show, met kaarsen, banieren, wierook en daarmee dus een dikke scheut occultisme. Waar dat bij Ibex Angel Order nogal theatraal is, is dat bij Infinity niet zo. De hoofdzaak ligt op het spelen en dat doen de heren dan ook. Het trage maar super heavy titelnummer van de laatste cd Hybris valt goed in de smaak in de volle zaal, maar ook het snellere werk laat menig hoofd zwaaien. Ook na een aantal keren de band te hebben gezien, blijft het gaaf om Belgradon te zien zingen en drummen tegelijkertijd. Infinity kwam, zag, overwon en staat nog altijd aan de top in de blackmetalscene.
Hecate Enthroned speelde in 2000 voor het laatst in Nederland en de Welshmen hebben in de afgelopen negentien jaar een flinke omslag gemaakt. Speelden de heren eerst nog Cradle of Filth na, later werd de symfonische black metal ingeruild voor een meer deathmetalgeluid. Eerlijk is eerlijk, ik had er een hard hoofd in hoe de belangrijke keyboards er live uit zouden komen en hoe de band überhaupt zou klinken, maar dat was totaal ten onrechte. Een fantastisch geluid, een setlist met maar liefst zeven oude nummers en een super relaxte band op het podium. Zanger Joe is goed bij stem en laat meerdere malen weten oprecht blij te zijn met de stampvolle zaal en support. The Spell of the Winter Forest, The Pagan Swords of Legend en The Slaughter of Innocence, a Requiem for the Mighty worden met luid gejuich ontvangen. De nieuwere nummers hebben toch net wat minder impact dan het oudere werk. Aan Sabathan de taak om dit optreden te overtreffen!
Sabathan was jarenlang de zanger en bassist van Enthroned, maar stapte in 2006 als laatst overgebleven origineel lid uit de band. De afgelopen jaren trad hij onder zijn pseudoniem op en speelde daar met name de nummers van de eerste twee Enthroned-albums. En dat is exact wat we vandaag voorgeschoteld krijgen. Iets later dan gepland gaan de remmen los en knalt The Ultimate Horde Fights door de speakers. Zonder moeite weet Sabathan de zaal voor zich te winnen en de oude nummers gaan erin als koek. Zwartgeblakerde koek, uiteraard. Ook van het debuut Prophecies of Pagan Fire komt er een handvol nummers langs, met At the Sound of the Milennium Black Bells als hoogtepunt. De band speelt met Genocide stiekem nog een nummer van Apokolypse Manifesto, een nummer dat duidelijk de omslag laat horen die Enthroned toentertijd maakte. De toegift bestaat uit de twee beste nummers van de EP A Tribute to Cernunnos en daarna is het rennen naar de trein.
Datum en locatie:
20 april 2019, Baroeg, Rotterdam
Link: