Ook deze zomer is het weer feest in het land der Friezen: het jaarlijkse Into the Grave festival heeft wederom een intens ogende line-up op haar affiche gezet. Na het optreden van Slayer vorig jaar, mogen nu bands als Amon Amarth en Saxon laten zien dat er meer in metalland is dan de vorig jaar aanwezige legendes. De line-up is ook dit jaar weer aardig divers, met bands uit bijna elke hoek van ons geliefde genre. Alleen het ontbreken van een blackmetalact is een minpuntje voor uw verslaggever. Ach ja, daarvoor is er nog altijd Into Darkness natuurlijk. Afijn, verder met Into The Grave! (Met dank aan Erwin Jonkman voor de foto’s.)
Deze eerste dag van het festival doet men nog een beetje rustig aan; rond een uurtje of vier in de middag gaat het feest beginnen. Het is aan de Nederlandse band The Charm The Fury om het spits af te bijten. De band uit Amsterdam is bezig aan een opmars in bekendheid en speelde onder andere al op Pinkpop. De metalcore van deze groep wordt aangevoerd door een zangeres met een beste strot, en dat zorgt ervoor dat de al aanwezigen een prima openingsshow te zien krijgen. Gedurende dit optreden begint het terrein al aardig vol te stromen, en de eerste headbangers en moshers melden zich reeds bij het succesvolle optreden van The Charm The Fury.
Als tweede band mag Flotsam and Jetsam zijn kunsten vertonen op het podium. Deze ervaren Amerikanen traden ook in 2014 al eens op tijdens Into The Grave, en zijn dit jaar dus nog eens uitgenodigd. Het publiek is inmiddels in aardige getale aanwezig en men lijkt opgewarmd. De opzwepende thrash metal van Flotsam and Jetsam gaat erin als koek en zo ontstaan er al gauw de nodige moshpits. De stem van frontman Eric A.K. mag er na al die jaren nog steeds zijn: met zijn rauwe stem en ferme uithalen weet hij het riffwerk van zijn band goed te complementeren. Het lijkt zelfs alsof dit optreden beter uit de verf komt dan hun verschijning op de editie van 2014.
Ik besluit dan eens de tijd te nemen om te luisteren naar mijn knorrende maag en dus dien ik mij, gevuld en wel, weer aan bij de vierde band van dag één: Alestorm! Deze Schotse piratenbende is stiekem toch wel één van de acts waar ik het meest naar heb uitgekeken in de aanloop naar het festival. Ik moet toch even melden dat de vlag met bananeneenden (ja, bananen + eenden) meteen de toon heeft gezet voor deze met humor en satire doordrenkte band. Zodra de eerste noten klinken, gaat de menigte meteen los, en dit stopt niet voordat de laatste noten hebben geklonken. Met gepaste (en gespeelde) onnozelheid trakteert frontman Christopher Bowes de massa op het feest gehoopt werd. Bekende fuifnummers als Keelhauled, Drink en Mexico doen roeiboot-pits ontstaan, waarbij men op de grond zit en roeibewegingen maakt. Ook het popnummer Hangover wordt gecoverd, tot groot genoegen van het publiek. Na de afsluiter Fucked With An Anchor, die ook luidkeels wordt meegezongen, is het toch echt tijd voor de piraten om afscheid te nemen. Grootse show en optreden!
De op één na laatste band van de eerste dag is de Duitse powermetalformatie Powerwolf. Deze band staat bekend om de kerkelijke invloeden, met als kopstuk zanger Attila Dorn, die zijn operastudie heeft gecombineerd met power metal. Ook Leeuwarden is niet veilig voor een ‘Metal Mass’. Powerwolf zet een mooie show neer, en betrekt het publiek enorm actief bij het meezingen, wat zorgt voor een hele gemoedelijke sfeer. Met krachtige en simpele refreinen zoals die van Army of the Night, Amen & Attack of Resurrection by Erection wordt het de luisteraar bijna onmogelijk gemaakt om niet mee te gaan zingen. Het publiek is ook bij deze groep uitzinnig, en dat zorgt voor een contente uitstraling op de gezichten van de muzikanten. Ook Powerwolf weet hoe je moet performen op een festival, en men is volop aan het genieten.
Dan de headliner van deel één van deze editie: Saxon! Deze absolute veteranen van de Britse heavy metal gaan al heel wat jaren mee en brachten in 2015 hun 21e plaat uit(!), genaamd Battering Ram. Het kan eigenlijk bijna niet anders dan dat je als metalhead wel eens hebt gehoord van deze band en de vele Saxon t-shirts op het terrein getuigen daarvan. Iedereen heeft er dan ook zichtbaar zin in wanneer het beukende titelnummer van Battering Ram ingezet wordt. Het valt direct op hoe geroutineerd de band is, want werkelijk álles wat deze lui doen, klinkt goed. Ook boegbeeld Biff Byford is nog altijd goed bij stem.
Op het inmiddels in duisternis gehulde terrein wordt flink geproost (en geknoeid) met het bier, terwijl de Britten strooien met zowel oude klassiekers als nieuwere songs. Bekende heavy metal-anthems als Heavy Metal Thunder, 20.000 Feet, 747 (Strangers in the Night) en Wheels of Steel worden met uiterste overgave gespeeld, terwijl ook nieuwere nummers als Let Me Feel Your Power, Solid Ball of Rock en Batallions of Steel aan de beurt komen. Zanger Biff laat weten dat hij schijt heeft aan de setlist, en om dit nog extra duidelijk te maken propt hij de setlist in zijn mond. Oké Biff, ik denk dat het publiek het snapt! Er komt, tot ongenoegen van de organisatie, nog een toegift in de vorm van Denim and Leather en Princess of the Night, en dan moet Saxon toch ook echt het podium gaan verlaten.
Dag één zit erop, en ik denk dat iedere aanwezige het erover eens is dat het een geslaagde eerste dag was. We hebben een scala aan hele goede optredens voorbij zien komen, en een knaller van een afsluiter brengt de avond tot een spetterend einde. Gauw naar huis fietsen, want morgen weer een dag en ik wil natuurlijk zo min mogelijk missen!
Foto’s:
Datum en locatie:
- 11 augustus 2017, Leeuwarden
Link: