Grootse bands in een kleinschalige setting: onze vrienden van GRIMM Gent lijken er zo stilaan een patent op te hebben. Na in een recent verleden als gastheer te hebben gefungeerd voor onder andere Suffocation, Brujeria en Six Feet Under, was het zaterdag de beurt aan Paul Speckmann en diens Master. De tournee onder de noemer ‘actions speak louder than words’ (vrij vertaald zoveel betekenend als de lijfspreuk van voetbalclub Feyenoord) bracht in het kielzog van Master ook Sunlord, Apsara, Lefutray en Cemetery naar jeugdhuis Asgaard. Genoeg kwantiteit dus, zoveel is wel duidelijk. Of het eveneens op kwalitatief vlak de moeite loonde, verneemt u in onderstaande terugblik.
Het is half acht, een tiental minuten later dan gepland, wanneer Lefutray het piepkleine podium van Asgaard beklimt. Dat deze groep uit het verre Chili niet meteen een gevoel van herkenning oproept, zal u mij hopelijk niet kwalijk nemen. Als eerste van in totaal vier openers brengt dit, in de hoofdstad Santiago residerende, kwartet het er verdienstelijk vanaf. Moderniteit is duidelijk het sleutelwoord om de muzikale stijl van Lefutray te omschrijven. Als we de band zelf mogen geloven, dan speelt men een mengelmoes tussen thrash en groove metal. Dit mag dan allesbehalve inaccuraat zijn, andere subgenres vallen eveneens te herkennen. Om de avond op gang te trappen, opteren de Zuid-Amerikanen voor de composities The Wrath en Labyrinth: beiden afkomstig van het eerder dit jaar verschenen album Human Delusions. Met achtereenvolgens The World Infected, Minds of Horror en Silent Inferno wordt even teruggekeerd in de tijd. Dit is maar van korte duur: met The Waiting en The Mist, beiden gloednieuw, wordt namelijk een einde gemaakt aan deze passage. Een aantal leuke riffs en een gedegen ritmesectie: de liveprestatie van Lefutray mag er gerust zijn. Eén iets moet me wel van het hart: wat klinkt deze groep verwesterd, zeg! Wie ook maar op zoek is naar iets van exotische invloeden, is hier aan het verkeerde adres.
Dit jaar geen Oktoberfest voor het Beierse Cemetery. Als gevolg van een tournee met Master, zijn het de blastbeats (en dus niet het gerstenat) die rijkelijk vloeien. Deze van oorsprong Duitse groep lijkt vanavond wel te solliciteren voor de trofee van zwaarste geluid. Opener The Last Day on Earth en vooral het daaropvolgende Book of Lies zijn stevige deathmetalnummers zonder meer. Pas met Wings of Hate laat het viertal een iets ander geluid horen. Een naar black metal neigende gitaarriff weet de laatsgenoemde compositie naar een hoger niveau te tillen. De laatste noten van Dehumanized weerklinken door de luidsprekers, wanneer frontman Dani Zizek zich luidop afvraagt hoeveel tijd er nog rest. Niet bijster veel zo blijkt want een ogenblik later wordt middels Slaves to the Cross een einde gemaakt aan dit optreden. Dat Cemetery na een ruim twee decennia durende hiatus terug bijeen is, kan ik enkel maar toejuichen. Echt vernieuwend mag het vandaag de dag dan niet meer klinken, belabberd is dit evenmin.
De podiumkunsten van Apsara laat ik vandaag grotendeels aan mij voorbijgaan. Niets tegen dit Amerikaanse combo maar een bezoek aan de merchstand van Master, inclusief korte babbel met Paul Speckmann, geniet mijn persoonlijke voorkeur. De volgende groep op de affiche, het eveneens Amerikaanse Sunlord, besluit ik dan weer wel integraal mee te pikken. Dit trio uit grootstad New York City laat een heuse stijlbreuk met de voorgangers optekenen. De officiële biografie van de band mag er dan verrassend genoeg geen melding van maken, het zijn toch vooral de stonerinvloeden die de muziek van Sunlord op smaak brengen. Dat pakweg Like A Champion, Asteroid, The Vigilante en het razendsnelle Animal Man door High On Fire en aanverwanten zijn geïnspireerd, staat wat mij betreft buiten kijf. Opzwepend zijn de nummers stuk voor stuk, zeker met wat alcohol in het bloed is dit het geval. Naar het einde van de set toe, trakteren Alfonso Ferrazza en kompanen het aanwezige publiek ook nog op het onuitgebrachte Do Your F’ing Push-Ups. Met Forbidden Witch wordt een punt achter de set gezet. Vier openers mag dan misschien wat van het goede teveel zijn, van verveling is vooralsnog geen sprake.
Rond de klok van elf is het tijd voor de onbetwiste headliner van de avond: het in de vroege jaren tachtig opgerichte Master. Zanger annex bassist Paul Speckmann, de enige constante factor doorheen het bestaan van de groep, verschijnt samen met gitarist Pat Shea en percussionist Ruston Grosse op het toneel. Wie minder bekend is met Master, vergaapt zich mogelijks aan de lange grijze baard van Speckmann. Gecombineerd met de vele tattoeages die het lichaam van de in de Tsjechische Republiek woonachtige Amerikaan sieren, zorgt het voor best een opmerkelijk zicht. Dat Master op een harde kern trouwe supporters kan rekenen, is van bij de start duidelijk. De stemming zit er namelijk goed in wanneer met het zelfgetitelde Master, Judgement of Will, Submerged in Sin en Pledge of Allegiance al snel voor ouder materiaal wordt geopteerd. Het betreft overigens een trend die zich de hele set blijft doorzetten. Van de vele albums die de discografie van Master rijk is, wordt vanavond bijna uitsluitend uit de eerste twee langspelers geput. Opvallend: zelfs het vorig jaar verschenen (én positief onthaalde!) Vindictive Miscreant komt enkel en alleen met het titelnummer aan bod.
Tussen de nummers door is het snarenplukker Pat Shea die zich tot publieksmenner ontpopt. De New Yorker zweept de aanwezigen op terwijl opperhoofd Speckmann zich vooral op zijn muzikale prestatie toelegt. Geen moshpits of crowdsurfers vanavond, wel een gemoedelijke sfeer. Met het weinig subtiele Funeral Bitch, niet te verwarren met de gelijknamige compositie van Marduk, wordt (hoe kan het ook anders?) met ouder werk afgesloten. Dat Master op commercieel vlak een divisie lager speelt dan genregenoten als Obituary of Deicide, blijkt in Asgaard uit onder meer de bescheiden opkomst en de relatief lage prijzen van het koopwaar. Speckmann en diens bandmakkers laten het echter niet aan hun hart komen. Het trio doet vanavond gewoon waarvoor het bekend staat: het spelen van doodsmetaal zonder al teveel franjes. Het maakt Master in mijn ogen des te charmanter! Benieuwd naar welke namen we in de toekomst op het podium van Asgaard mogen verwachten.
Setlist Master:
- Master
- Subdue the Politician
- Pledge of Allegiance
- Judgement of Will
- Submerged in Sin
- Slaves to Society
- Return to Vietnam
- Terrorizer
- Vindictive Miscreant
- Collection of Souls
- Cut through the Filth
- Re-entry and Destruction
- Pay to Die
- What Kind of God
- Funeral Bitch
Datum en locatie:
5 oktober 2019, Jeugdhuis Asgaard, Sint-Amandsberg
Links: