Van gitarist in blackmetalbands naar synthwavemuzikant. Deze carrièreswitch maakte de Fransman James Kent. Bekend onder de artiestennaam Perturbator weet hij ook liefhebbers van zware metalen te bekoren met zijn synthwave. Zo speelde hij onder andere op Summerbreeze, Brutal Assault, Download en Graspop Metal Meeting vorig jaar. Redactrice Marleen vroeg zich af waarom zoveel metalheads van deze synthwave houden, dus stapte uit haar comfortzone en bezocht in goed gezelschap ‘Future Club‘ de Melkweg in Amsterdam om het te onderzoeken.
Met Dan Terminus uit Lyon in het voorprogramma waan ik mij subiet in een oude arcadehal wanneer ik de Oude Zaal van de Melkweg betreed. Glimlachend en met opgeheven armen brengt hij ons een set van progressieve cyber-soundtrackmuziek. Dit muzikale escapisme doet me denken aan de races in Miami die ik vroeger met Need For Speed speelde. Cyberpunk is zijn grootste inspiratiebron en zijn stijl gaat nog verder in de jaren tachtig door dan bij Perturbator. Voor mijn smaak is het toch wat te vrolijk allemaal met al die ‘bliepjes’. Daarom spreekt deze set mij als metalhead niet zo aan.
Wanneer Perturbator en zijn drummer het podium op komen, wordt het publiek als ‘deer in headlights’ verblind door ontzettend fel licht. Met Birth Of The New Model uit 2017 krijgen wij een kalme intro die laagje voor laagje wordt opgebouwd om er even in te komen. Neo Tokyo zorgt er met zijn hoge tempo en stevige beats voor dat het publiek definitief wakker wordt geschud. Het decorum is overigens simpel: boven het podium hangt een grote lichtgevende pentagram met de punt naar beneden gericht (een souvenirtje uit zijn tijd als blackmetalgitarist?) en verder staan er een paar lichtboxen die zijn afgestemd op het ritme van de muziek. Niet geheel tegen mijn verwachtingen in is het publiek ontzettend gemêleerd. Taake-truien, Clutch-shirts, space hamster spencers, lange baarden en gladgeschoren kinnen komen allemaal bij elkaar om deze autoriteit op het dark synthwavegebied te zien.
Voor mij komt het hoogtepunt in de set wel erg vroeg, namelijk al bij het derde nummer, Future Club. Dan blijkt ook de toegevoegde waarde van de livedrummer, ondanks mijn gevoel dat zijn drums niet optimaal in de mix worden opgenomen. Bekijk vooral onderstaande clip van vorig jaar om een idee te krijgen!
Een artiest die kei hard staat te headbangen achter zijn synthesizers zie je overigens ook niet vaak. Met handgebaren weet Perturbator het publiek op te zwiepen. Zelfs achterin de zaal beweegt men vrolijk mee. Perturbator speelt simpele muziek (kijk maar naar She Moves Like A Knife), maar het beukt wel allemaal lekker weg. Van eventuele blackmetalinvloeden is in de muziek zelf weinig te merken. Die zitten toch vooral verweven in de presentatie en het artwork van de Parijzenaar. Wel hoor ik bijvoorbeeld duidelijke punkinvloeden in Excess van het nieuwe album dat dit jaar nog moet uitkomen.
Waar het Nederlands elftal op deze zondagavond zich sterker weet te manifesteren in de tweede helft tegen Duitsland, lijkt bij Perturbator tijdens het laatste deel van zijn set die explosieve energie van het begin juist weg te blijven. Dit komt vooral door de wat verwarrende opbouw in de nummers. Een grande finale blijft dan ook voor mijn gevoel uit. Na een uur en een kwartier gaan de lampen in de zaal alweer aan en kijken mijn amice en ik elkaar aan: “Huh, was dit alles?”. De tijd is voorbijgevlogen en ook al was de set wat aan de korte kant, was het toch de moeite waard om naar Amsterdam te gaan om een beter idee van het fenomeen synthwave te krijgen. Misschien ga ik dan toch ook maar naar Carpenter Brut op Graspop Metal Meeting in juni kijken…
Datum en locatie:
24 maart 2019, Melkweg, Amsterdam
Link: