Concertverslag “An Evening With opeth”
Nog geen 2 weken geleden las ik op de Opeth website dat Opeth een extra concert zou geven in Stockholm met als doel te
oefenen voor de op te nemen DVD in Londen op 25 september. De set zou werk bevatten van “Damnation”, Deliverance”
en “Blackwater Park” en dat wilde ik wel graag zien. Ik meteen achter kaarten aan maar die waren niet te verkijgen tot
zo’n week geleden. Gelukkig was ik een der gelukzaligen die binnen dit korte tijdsbestek een kaartje kon regelen voor dit
monumentale binnen 3 dagen uitverkochte gebeuren.
Dus stapte ik op 23 september om 7 uur vol verwachting op de fiets om richting Södrateatern te gaan alwaar Opeth zou
optreden. De zaal was uitermate sfeervol en in barok stijl gedecoreerd, meer eigenlijk een zaal om een opera te bekijken.
Voor dit concert waren stoelen toebedeeld aan het publiek en nadat 8 uur iedereen zijn zitplaats had gevonden kwam
Opeth het podium op. De opener “Windowpane” werd prachtig neergezet en wat meteen opviel was dat het geluid
fantastisch was. Het samenspel tussen de heren was duidelijk te zien en verliep vlekkeloos. Ook de voor de sessie
ingehuurde toetsenist, Per Wiberg, die tevens ook de backing vocals verzorgde paste perfect in het geheel en zo werd “In
My Time Of Need” ook weer prachtig vertolkt. Het laatste juweeltje van Opeth “Damnation” mag dan op cd erg “soft”
klinken, live klinkt het toch allemaal stukken heavier en kon ik het niet laten om al zittende in mijn stoel lichtelijk aan het
headbangen te geraken. Vocaal zat het bij Mikael Åkerfeldt deze avond allemaal erg goed en sommige kippevel momenten
kon ik niet onderdrukken.
Klapper van de Damnation set was toch echt het nummer “Closure”. Mijns inziens was dit op de cd een van de mindere
nummers waar ik altijd aan het wachten ben totdat het nummer abrupt eindigt. Live is “Closure” toch echt een ander
verhaal. Atmospherische gitaarsolos, prachtig drumwerk waarbij de rest van de band zich behoorlijk inhield en een
gigantisch opzwepende climax maakten dat ik ongeveer 8 minuten lang vol bewondering en ademloos in mijn stoel zat.
Een break in the “Damnation” set was een strakke performance van Harvest afkomstig van “Blackwater Park”. Michael
Åkerfeldt laat zich weer vocaal van zijn beste kant zien en geen enkele noot deze avond is vals zeker als als afsluiter voor
de pauze “Weakness” wordt gespeeld waarbij alleen de toetsenist en Michael Åkerfeldt op acoustische gitaar op het
podium staan. Fantastisch…. ik pink een traantje weg.
Na een pauze met een heerlijk koud biertje en een aardig gesprek met Johan Niemann, de basgitarist van Therion die net zo onder de
indruk was van Opeth als ik, maakten we ons op voor de heavy set van de avond.
Na een bizar oosters aandoende intro werd meteen vol gas gegeven met “Master’s Apprentices”. Volledig omvergeblazen
door een muur van gitaargeweld, snel drumwerk en een afgrijselijk goede grunt van Michael Åkerfeldt vind ik het toch
jammer dat iedereen aan de stoel vastgeklinkt zit. Graag had ik willen moshen en bangen op dit nummer….maar ja met al
die stoelen gaat dat zo moeilijk. Dan is het de beurt aan “The Leper Affinity” waarbij Michael Åkerfeldt moeiteloos
omschakelt van grunt naar clean vocals. Alles verloopt werkelijk vlekkeloos bij dit concert, wat ten zeerste in dank wordt
afgenomen bij het enthausiaste publiek wat wel van zich liet horen afgezien van het feit dat iedereen netjes op zijn stoel zat.
Aangekondigt als het hardste nummer ooit door Opeth opgenomen is het de beurt aan het meest fantastische nummer van
de avond: “Deliverance”. Heilig Heilig Heilig, wat wordt hier een staaltje muziekvakmanschap getoond! Vooral het drumwerk van Martin Lopez doet mij kwijlen. Het einde van dit nummer wordt heftig uitgebouwd door de zware riffs door te laten
gaan terwijl de drums in het ritmisch zeer moeilijke stuk doorgaan met beuken!! Het totaal verbrouwereerde publiek brengt
een staande ovatie ter ere van Opeth!! En terecht, dit was geweldig!
Als dan ook nog “The Drapery Falls” gespeeld wordt is het feest compleet en als waardige afsluiter van de gehele avond
wordt “A Fair Judgement” met dank aan de toetsenist overtuigend gespeeld en laat Opeth het publiek achter met een zeer
voldaan gevoel.
Met die DVD komt het wel goed! En helaas, nee “To Bid You Farewell” werd niet gespeeld…. dit was puur een oefenavond
voor de sessie die op de DVD komt. Vanuit het publiek werd er wel om gevraagd met als antwoord van Mikael Åkerfeldt:
“We komen in Oktober weer terug naar Stockholm met onze “Damnation” tour en dan zullen wat lekkere snoepjes uit de
oude doos halen” Dat beloofd wat! Ik heb mijn kaartje in ieder geval al in mijn bezit om op 19 oktober weer een avond te
gaan genieten van de wereldband die “Opeth” heet!