Opnieuw een avondje metal in Hedon. Vanavond zijn de thrashers van Suicide Attack headliner en mogen Hamerhaai en Dizer voor openingsact spelen. Hedon is zoals altijd redelijk gevuld en alle bands kunnen rekenen op enthousiaste reacties uit het publiek. De foto’s bij dit verslag zijn van Coen Slendebroek.
Dizer uit Hoogeveen/Enschede mag het spits afbijten. Het trio heeft qua uitstraling en muziek een hoog Venom-gehalte. De drums zijn simpel, maar doeltreffend en meestal redelijk strak. Meest in het oog springend zijn de prima solo’s, waarbij dankzij een loodzwaar geluid niet direct een gat valt in het geheel. Hoewel het voor de meeste mensen de eerste kennismaking lijkt te zijn met Dizer, valt de band goed in de smaak. Uitschieter in de set is het licht thrashy Torture. Muzikaal zit het allemaal vrij simpel in elkaar en na een half uur slaat de verveling wat toe. Een beetje meer van die thrashy invloeden zou de muziek van Dizer goed doen. Verder een prima eerste kennismaking.
Hamerhaai bestaat uit muzikanten die ook actief zijn in Dirty East Godverdomme. Zij mogen, na een vrij lange ombouw, verder gaan. Alle drie de bandleden trekken vlak voor aanvang van het optreden het shirt uit en dus kijken we vanavond naar een paar vol getatoeëerde bovenlijven. De drie heren hebben duidelijk plezier in het optreden en proosten enkele keren met een blik bier naar elkaar. Tussen de nummers zit meestal een lange pauze, die de band benut om de snaren te stemmen en contact met het publiek te zoeken. Organisatie en crew van Hedon worden uitgebreid bedankt en na amper een half uur speeltijd lopen de mannen alweer van het podium.
De heren van Suicide Attack gaan vanaf het begin fel van start. De thrash metal van de vier heren gaat erin als de spreekwoordelijke koek en de band oogt professioneel op het podium. De aankondigingen van zanger/gitarist Frans Swaters zijn doorspekt van humor. Zo geeft hij aan dat de bandnaam Suicide Attack is ontleend aan het feit dat gitarist Eelco Klis hun vaste chauffeur is. De band speelt zo strak als een mierenkut en daarbij valt op dat Swaters de ingewikkelde riffs schijnbaar moeiteloos combineert met zijn zanglijnen. Suicide Attack maakt optimaal gebruik van het podium, al valt op dat Klis wel erg weinig over het podium beweegt. Hij doet dat des te meer op de hals van zijn gitaar en blijkt een meer dan verdienstelijk riffmeester en sologitarist. De lichtshow vanavond is erg rustig, maar wel passend bij de sfeer. Suicide Attack wil na ruim drie kwartier het podium verlaten, maar wordt door de enthousiaste reacties uit het publiek verleid twee toegiften te doen, waarbij de heren onder andere kiezen voor een oud nummer (The Shadow), wat een mooi einde vormt van een prima optreden.
Links: