Vorig jaar had Steak Number Eight de eer om als eerste metalband ooit het podium van het prachtige Openluchttheater Rivierenhof te betreden. Het leverde een machtige show in een unieke setting op. Dit jaar heeft het OLT de metalhead helaas minder te bieden, maar voor Rodrigo Y Gabriela kwamen er toch heel wat langharigen opdagen. Ook Zware Metalen ging een kijkje nemen, want hoewel twee akoestische gitaren niet meteen heel zwaar lijken, liggen de roots van dit Mexicaanse duo wel degelijk in de metal. Met covers van onder meer Led Zeppelin en Metallica wisten ze heel wat metalfans te overtuigen, meer dan genoeg redenen dus voor uw dienaar om verslag uit te brengen.
Over het voorprogramma kan ik heel erg kort zijn. De Italiaanse singer songwriter Kiss & Drive had een aangename stem maar verdronk haar sterkste punten in overbodige effecten, bedenkelijke structuren en matige bindteksten. Sympathiek was ze zonder twijfel, maar muzikaal was het een twijfelachtige keuze.
Dan Rodrigo Y Gabriela, twee voormalige straatmuzikanten die ondertussen de wereld hebben veroverd. De band straalt nog steeds het spelplezier en de spontaniteit uit van de straat. Zelfs met haar linkervoet in het gips was Gabriela ontwapenend eenvoudig en naturel (gelukkig speelt ze steeds zittend). “I feel like Timmy from South Park.”, vertelde ze met een onschuldig lachje. “TIMMY!”, brulde het publiek met veel plezier terug.
Gelukkig was enkel haar voet gebroken, met de handen van Gabriela was gelukkig niets mis. Het is bijna onmogelijk om de kunde van het gitaarspel eer aan te doen, want de vingervlugheid van zowel Rodrigo als van Gabriela tart de verbeelding. Waar de eerste vooral uitblinkt met redelijk traditionele riffs en solo’s, was het voor mij vooral de dame van het gezelschap die de show steelt. Zij combineert een rol als soliste, ritme gitariste, percussioniste, bassiste en dat allemaal tegelijkertijd, gewapend met slechts één enkele gitaar en tien buitenaardse vingers. Alleen dat al maakt dat Rodrigo Y Gabriela over een stevig metalgehalte beschikt. De nummers waren bij momenten overweldigender dan heel wat death metal die ik de laatste maanden heb mogen aanschouwen.
Een volgelopen (het concert was al maanden stijf uitverkocht) Openluchttheater keek toe en genoot. Enkelen waagden zich aan het bespelen van hun eigen luchtgitaar, maar kwamen al snel tot de conclusie dat het nadoen van de twee tovenaars zinloos was. Om de vlam in de pan te houden passeerde er regelmatig een cover (Stairway to Heaven, Take Five, Killing in the Name) waarvan vooral die laatste met veel enthousiasme werd meegebruld.
Voor de bisnummers verontschuldigde Gabriela zich nog dat ze niet op en af het podium geraakt (TIMMY!) en ging de show gewoon door, tot het buitenaardse Tamacun het einde betekende van een memorabele show. Indrukwekkend hoe twee gitaren zoveel variatie en diepgang kunnen zorgen.
Foto’s:
Openluchttheater Rivierenhof
Datum en locatie:
13 juli 2017, Openluchttheater Rivierenhof, Antwerpen
Link