Vanavond staan de grootheden van hedendaagse psychedelische rock op het podium: Motorpsycho. De heren hebben album nummer 22 dit jaar uitgebracht, zo’n anderhalf jaar na het vorige pareltje, Here Be Monsters. Waar dat laatstgenoemde album een sterke inspiratie door Pink Floyd liet zien, is The Tower, zoals het nieuwe album heet, een demonstratie van een meer stevige stijl van musiceren. De fijne lijn tussen de psychedelische luchtigheid van Pink Floyd en de meer groovende kant van Black Sabbath wordt met precisie bewandeld, met uiteraard ook weer de grote zorg voor een eigen draai, die Motorpsycho al bijna dertig jaar in zijn muziek verwerkt.
Nederland wordt tijdens de tour rond het nieuwste album meerdere keren aangedaan, dus voor Zware Metalen is er meer dan genoeg kans om erbij te zijn. Waar de heren vorig jaar nog in Tivoli Vredenburg werden aanschouwd, zijn ze nu onder andere in de intieme setting van 013 te bewonderen, een zaal die zonder twijfel recht gaat doen aan het geluid van de band. Met de bekende decoratie op het podium, in de vorm van grote, metalen lampen, en psychedelische projecties op de achtergrond, stijgt het goed geoliede ruimteschip op tijdens een ogenschijnlijk rustige avond in Tilburg.
De heren komen lekker in met Stained Glass, dat een mooie aanvang blijkt te zijn voor zo’n twee uur muziek. Het eerste gegeven is dat de band tijdens deze tour wordt versterkt, met de broodnodige invulling van de synthesizers en indien nodig ook een extra gitaarpartij om de band bij te staan. Het zal een avond zijn waar we een band aanschouwen die op meesterlijke wijze met dynamiek weet te spelen en op die manier de aandacht van het publiek volledig weet vast te houden. Het enorme oeuvre van de band is niet het minste hulpmiddel om dit effect te bereiken, waarbij we worden meegenomen langs jazzy improvisaties, groovende boogie en atmosferische, en vooral kosmische, hoogtepunten. Er is goed door de band gezocht binnen de discografie, met werk dat vooral de laatste zeventien jaar van het bestaan beslaat. De hoofdrol is echter weggelegd voor The Tower, dat met tachtig minuten meer dan voldoende material biedt, zeker als je de verlengde jams in het achterhoofd houdt.
Motorpsycho laat zien aan de top van het genre te staan, met bovendien een atmosfeer die zijn weerga niet kent in het huidige klimaat. Met name meneer Sæther lijkt goed bij stem, wat in het verleden nog weleens anders is geweest, maar vanavond bijdraagt aan de herkenbaarheid en energie die de band uitwasemt. Zoals gezegd, wordt er behoorlijk met de dynamiek gespeeld, maar de kunst van het uitlichten van atmosferische jams zonder de show te laten instorten door het gebrek aan impuls, wordt hier naar een nieuw niveau getild. Toch doet deze uitspraak niets af aan de immense kwaliteit van de zware, groovende riffs die worden uitgerold, want het publiek kan haast niet stil blijven staan, met zelfs wat toehoorders die een dansje wagen. Notitie moet worden geplaatst bij het publiek achterin de zaal, want ook zij tillen het een en ander naar een nieuw niveau, zij het op een uiterst negatieve manier. Het kabaal dat rondom de bar wordt geproduceerd, neemt een dusdanig volume aan dat de meer rustige passages haast overstemd worden, een gegeven dat niet alleen zonde is van de muziek, maar getuigt van een respectloze houding tegenover de band.
Gezamenlijk zijn we echter al geruime tijd onderweg, met diverse krakers uit het verleden, maar vooral ook nieuw werk zijn mannetje meer dan staat. Het feit dat dit mogelijk is, getuigt van de kwaliteit die Motorpsycho keer op keer weet tentoon te stellen, iets wat, zoals u wel weet, niet vanzelfsprekend is voor het gros van de bands. Als we uiteindelijk zo’n twee uur onderweg zijn, verdwijnt de band van het podium en besluit ik, in de overtuiging dat de heren na een kort intermezzo heus nog wel terugkomen, even bij de merchandise te gaan kijken, als het alarm van de 013 plotseling afgaat. Er ontstaat verwarring op de gang, met enkele individuen die stug naar binnen gaan, maar als een medewerker van de organisatie aangeeft dat het toch echt niet om een oefening gaat, besluit ik mijn spullen te pakken en naar huis te gaan. Binnen hoor ik de band nog aanvangen, om vervolgens weer te stoppen. Of er uiteindelijk nog gespeeld is, weet ik niet, want tegen die tijd was ik al ruimschoots op weg naar het station.
Setist:
- Stained Glass
- In Every Dream Home
- Heartattack Mac
- Lacuna/Sunrise
- Ship of Fools
- A Pacific Sonata
- The Cuckoo
- A.S.F.E.
- Bartok of the Universe
- The Wheel
- The Tower
- The Golden Core
Datum en locatie:
27 oktober 2017, 013 te Tilburg
Link: