Het is maar verstandig ook dat Hengelo niet zo godsdienstgezind meer is anno 2018. Op donderdag 6 december kleurt Metropool namelijk pikzwart van de blasfemie. Marduk is op tournee, komt naar Hengelo en weet maar liefst vier bands mee te nemen als support. De avond start dan ook vroeg maar uw verslaggever en fotograaf van de dag doen hun best om zoveel mogelijk vast te leggen. Christel Janssen weet met haar fototoestel alvast de eerste band van de avond in beeld te brengen, Stortregn. Redacteur Frank Geerligs komt echter later binnen en hoort om een paar minuten voor zeven uur, tijdens het aanschaffen van een drietal bandshirts bij de merchandisestand, hoe de Zwitsers hun laatste nummer hebben ingezet.
Wanneer Stortregn op een donderdagavond al om half zeven mag gaan openen in Hengelo, dan mag je er meteen vanuit gaan dat de opkomst nog mager zal zijn. Dat blijkt ook het geval te zijn. De planning is vandaag strak afgesteld, want immers staan er maar liefst vijf bands op het programma dat tot elf uur in de avond zal duren.
Om kwart over zeven is het dan ook alweer Attic dat op het podium verschijnt. De Duitsers zijn vandaag een beetje de vreemde eend in de bijt. Waar alle andere bands een eigen variant op black metal verzorgen is Attic pure King Diamond/Mercyful Fate verheerlijking.
Het vorig jaar verschenen Sanctimonious is één van de albums geweest die ik dit jaar heb grijs gedraaid. Had uw redacteur van dienst het in 2017 ontdekt, dat had het zonder gezeik meteen een hoge notering gehad in zijn jaarlijst. Dat juist deze opvallende toevoeging aan de tour van Marduk heeft plaatsgevonden is dan ook een persoonlijke bonus.
Het podium is aangekleed naar de stijl van het grote voorbeeld. Kandelaars, omgekeerde kruizen en zelfs Jezus Christus zelf mag het publiek aanschouwen, zij het op de kop. Het intro Iudicium Dei wordt ingezet om vervolgens echt van start te gaan met het titelnummer van Sanctimonious. Een heerlijk nummer, maar allemachtig wat staat het geluid hier veels te hard. Deze liefhebber mag van geluk (of wijsheid) spreken wat betreft zijn aanwezigheid van oordopjes, want zonder zou dit niet of nauwelijks te doen zijn.
Voorzien van noodzakelijke PBM en een eerste biertje lopen we naar voren in een zaal die veel te leeg is. Toch speelt de band professioneel door alsof de zaal tot de nok toe gevuld zou zijn. Het met de jaren tachtig-doorspekte gitaarwerk klinkt verrukkelijk, maar ook weet frontman Meister Cagliostro verdomd goed de hoge uithalen te pakken. Ronduit indrukwekkend, al zullen er vast en zeker wat aanwezigen zijn die even van de zangstijl zijn geschrokken. Het blijft immers iets voor de fijnproever. Van beide albums komen er nummers voorbij en wanneer het laatste alweer gespeeld is blijf ik achter met een gevoel dat vraagt om meer van deze band. Vanavond beschouw ik maar als een trailer, want de echte volwaardige show van Attic moet ik nog gaan zien. Een gedachte om naar uit te kijken!
De volgende band komt om het tempo op te schroeven: Valkyrja. Zodra deze Zweden beginnen te spelen sta ik alweer te genieten. Voor wie in het verleden afhaakte bij deze band vanwege de zanger is er nu goed nieuws. Sinds dit jaar neemt namelijk gitarist en oprichter Simon Wizén de vocalen ook op zich. Hoewel deze kerel de dertig nog moet passeren heeft hij een strot vol ouderwetse zwarte ranzigheid.
De band ragt door van begin tot einde. Af en toe wordt het publiek even de rug toegekeerd voor een tussenstuk en laat het licht zijn broeiende werk doen, maar al snel wordt alles weer in je smoel gesmeten. Als het sonische geweld van Valkyrja om te zetten was in een bron van hitte, dan waren de mensen hier in Metropool nu allemaal verschroeid en gesmolten. De afsluiter is tevens het slotstuk en titelnummer van Throne Ablaze – ook uit 2018 – en bevat het meest verrukkelijke gitaarwerk dat ons vandaag gaat passeren. Een grote kluif voor de volgende band om dit te overtreffen.
Archgoat bracht eerder dit jaar het album The Luciferian Crown uit. Reden dus om in aanloop naar dit optreden het album goed in me op te nemen. De blasfemische, occulte death/black beviel me op dit nieuwe wapenfeit goed en met redelijke verwachtingen kijk ik vanavond dan ook uit naar het optreden van de Finnen.
Ook nu weet het trio vanaf de start met de juiste lompheid te presteren, maar naar mate het optreden vordert kan ik toch niet aan de gedachte ontrekken dat de vocalen van bassist/bruller Lord Angelslayer wat ééndimensioneel klinken in een livesetting. Tel daar bij op dat het overmatige gebruik van powerchords naar verloop van tijd het gevoel geeft dat ik voor de derde keer in steeds een ander nummer dezelfde gitaarriff lijk te horen, dan worden de verwachtingen toch niet helemaal waargemaakt. Soms neigt het tempo zelfs wat meer richting blackened doom te gaan en juist na net Valkyrja te hebben gezien is dat wel een stap terug.
Echter smaakt het lompe blasfemische geweld van Archgoat voldoende goed voor deze donderdagavond. Het weet op mij niet helemaal over te brengen wat ik voel bij het beluisteren van het gehoorde studiomateriaal, maar als tussendoortje mag het er wel zijn.
En dan is het tijd voor Marduk, in een zaal die inmiddels slechts halfgevuld is. En dat op dezelfde dag waar 25 kilometer verderop Chris Barnes en zijn Six Feet Under met nog wat andere bands optreedt in Nijverdal. Naar horen zeggen scheen de opkomst daar wel beter te zijn. Maar wij zijn in hier in Metropool en voor ons geen vieze dreadlocks van Barnes, maar Marduk en Mortuus die als een baas het podium overneemt. Dit jaar werd het bejubelde Viktoria uitgebracht, maar wie denkt dat de setlist hierdoor gedomineerd zal worden zit er naast.
Gestart wordt er met Panzer Division Marduk, de titelnummer van het gelijknamige album. En zoals op dat album volgt meteen Baptism By Fire. Het snelle en korte Werwolf is het derde nummer van de avond en daarmee ook meteen het meest recente. De grootheden van de Zweedse black laten er geen gras over groeien vanavond en ze vuren als een MP 40 alle beschikbare kogels af. Zo veel mogelijk albums worden met één of twee nummers vertegenwoordigd, maar waarom echter het saaie semi-industrial gedrocht The Blond Beast live wordt gespeeld is me een raadsel. Helaas is binnen een uur het magazijn echter al leeg en zo komt er na Marduk een einde aan een avond vol kwalitatief sterke bands.
Foto’s:
Christel Janssen Photography (Christel Janssen Photography)
Datum en locatie:
12 december 2018, Metropool Hengelo
Link: