Wegens groot succes in Finland zou ook Nederland op hun wenken bediend worden: Wintersun by request! Een avond met de Finnen waar de fans vooraf de setlist bepalen door op tien van hun favoriete nummers te stemmen. Als groot fan van de band kon ik niet anders dan mij aanmelden om deze memorabele avond mee te maken. Op 3 november begaf ik mij naar Amersfoort om getuige te zijn, samen met fotografe Lonneke Prins.
Ook een leuk weetje: de band deed enige weken geleden een oproep via social media aan zowel lokale als internationale bands om zich op te geven voor het voorprogramma. Uit de response is er gekozen voor het Nederlandse Vetrar Draugurinn en het Duitse Darkest Horizon. Om zeven uur ’s avonds gaan de deuren open en een kwartier later start de eerste band met de set. Snel de jas dumpen in een kluisje, een biertje halen in een poging de dorst naar metal lichtelijk te temperen en op naar de zaal om de Nederlanders te aanschouwen. Helaas is de fotografe door omstandigheden verhinderd en is het niet gelukt om de eerste band mee te mogen maken.
Conform het schema start Vetrar Draugurinn met frontvrouw Marjan Welman (Autumn, Ayreon) aan een half uur progressieve doom. Wat volgt is een meeslepende en melancholische gemoedstoestand, afkomstig van de kalme zang, gesteund door zware riffs en langzame drumpartijen. De basis klinkt aardig en we zien hier prima muzikanten presteren op het Amersfoortse podium, maar ontbreekt er aan variatie in zowel zang als spel. Een aardige eerste opwarmer, maar het verlangen naar de rest van de avond wordt alsmaar groter.
De tweede opwarmer, Darkest Horizon, start na een kwartiertje ombouwen met een potje epische melodeath. Het is bij deze band waar het bloed wat meer begint te pompen en ik een tweede glas bier soldaat maak. Stevige drums, scheurende gitaren en zware deathgrowls vullen de zaal en menig metaalhoofdjes beginnen los te komen en te headbangen. Inmiddels is Lonneke ook gearriveerd en heeft nog een paar kiekjes vastgelegd.
De komende dertig minuten worden wij allen verrast met een gedegen afwisseling van screams en deathgrowls, bloedstollend ruig kabaal en wat melodische momenten. Helaas staat het geluid niet al te best afgesteld en zijn de harde stukken al snel een brij van herrie. Enkel bij de kalmere stukken komen de verschillende riffs en melodieën tot hun recht en zijn er meerdere lagen in de muziekpartijen te horen. Een indrukwekkend voorprogramma en de moeite waard om meer van hen op te gaan zoeken.
Omstreeks kwart voor negen begint het spektakel waar iedereen op wacht. De zaal staat volgepropt en vol verwachting staan wij te turen naar het podium als de lichttechnicus de podiumlampen aangooit. De spanning wordt opgebouwd met een orkestraal intro, afgeleid van het nummer Winter Madness en na drie minuten staan de heren van Wintersun op het podium. De opener (hoe kan het ook anders) is Winter Madness. Vol geweld barst het magistrale nummer uit de speakers en gaat iedereen flink los. Luidkeels wordt er meegezongen met de ondersteunende zang (oooh’s en aaah’s), gaan de ‘devil horns’ de lucht in en is de zaal volledig tot leven gekomen.
Het enthousiasme van het publiek spat er van af en wij geven allen gehoor aan de gebaren van zanger Jari. Juichen ging naar verloop zelfs vanzelf en had geen aansporing van de muzikanten nodig. Gitarist Teemu steelt de harten met zijn epische soleerpartijen en gelijk is het duidelijk dat dit een concert voor de geschiedenisboeken zal worden.
Na het briljante The Forest That Weeps (Summer), volgt een ‘kalm’ momentje met Land of Snow and Sorrow en Loneliness (Winter). Ook bij de rustigere nummers doet het publiek leuk mee en zingt (soms knettervals!) uitbundig mee.
Het tempo gaat weer even omhoog met het epische Sons of Winter And Stars. Hier laat het publiek horen nog lang niet moe te zijn en zingt uitbundig mee met Jari en ‘the gang’. Halverwege het nummer volgt een prachtig intermezzo en gaan de zaklamp-apps op de telefoons aan. Misschien een cliché, maar nog altijd even indrukwekkend. De distortion in het nummer keert even later terug, het refrein doet zich opnieuw aan en de zaal zingt zowaar harder dan Jari (tenminste, zo klinkt het vanaf de positie waar ik sta).
Na deze ruim dertien minuten durende saga krijgen wij vier ‘gouwe ouwe’ nummers voor de kiezen, afkomstig van het titelalbum. Van het kalme Death and the Healing door naar de drie energiekere nummers Starchild, Beyond the Dark Sun en Battle Against Time. Het is gedurende de laatste twee nummers waar ik helemaal los ga, uitbundig mee blèr met de tekst en helaas mijn derde biertje van de avond laat sneuvelen. De sfeer kan niet beter en Wintersun geniet overduidelijk van het publiek. Vol energie en plezier verlaten zij even het podium, maar worden al gauw teruggeroepen door de metaalhoofden in de zaal voor een toegift. En wat voor een…het prachtige Time!
Terugblikkend op een avond die niet in een paar woorden te omschrijven valt, ben ik in het café aan het bijkomen. Een prachtig concert, een geweldige setlist, fantastische betrokkenheid van het publiek en Wintersun op zijn best. Het concept ‘By Request!’ werkt ontzettend goed en is echt een welkome vernieuwing. Drummer Rolf Pilve (Stratovarius) doet zijn werk meer dan goed en blijkt een uitstekende vervanging tijdens de absentie van Kai Hahto (Nightwish). Ook is gitarist Asim Searah een geweldige toevoeging in de line-up en is het duidelijk dat Jari zich stukken beter kan concentreren op het leveren van geweldige vocalen. Mijn dank is dan ook zeer groot en vol verwachting klopt mijn metalhart naar de eerstvolgende show in Nederland van deze giganten. Dankjewel en tot de volgende!
Setlist Wintersun:
- Winter Madness
- The Forest That Weeps (Summer)
- Land of Snow and Sorrow
- Loneliness (Winter)
- Sons of Winter and Stars
- Death and the Healing
- Starchild
- Beyond the Dark Sun
- Battle Against Time
Toegift:
- Time
Foto’s:
Lonneke Prins (Lonneke Prins Photography)
Datum en locatie:
3 november 2018, Fluor, Amersfoort
Link: