What is a symbol of love? Salvation! Dat zal muziekminnend Enschede ook gedacht hebben, nadat dit jaar bekend werd gemaakt dat Metropool in Hengelo de regie zou overnemen van het gevallen Atak. De reanimatie van dit poppodium moet weer ruimte bieden aan nog meer optredens, en dat is een geruststellende gedachte voor de metalfanaat uit de regio. Vandaag is het Armored Saint dat op het programma staat. De legendarische jaren ’80 heavy metalband uit Los Angeles, waarvoor in 1992 het doek viel na eerst het overlijden van gitarist Dave Prichard in 1990, en vervolgens het vertrek van zanger John Bush naar Anthrax. Armored Saint kwam in 1999 weer bij elkaar en in het opvolgende jaar kwam het vijfde album uit, dat de titel Revelation kreeg. Verscheidene andere releases kwamen in de jaren erop uit, waaronder nog twee bejubelde studioalbums. Maar het laatste wapenfeit tot aan de reünie dateerde uit 1991, Symbol Of Salvation. En dat is wat we vandaag live ten gehore krijgen: een integrale uitvoering van een klassieker.
De band die vandaag mag openen wordt door omstandigheden gemist, waardoor het erop lijkt dat Lovell’s Blade slechts een halfuur heeft gekregen om het publiek op te warmen. Persoonlijk heeft uw redacteur (in zijn vermeende jeugdigheid) nog nooit van deze Nederlandse hardrockband gehoord, maar afgaande op een verslag van vorig jaar van collega Vitus-Frank over het optreden van deze band in Baroeg, lijkt het erop dat hier wel een lekkere portie hardrock gemist is. Bij het betreden van de zaal is het dan ook afwachten totdat de Amerikanen hun opwachting maken. Voorzien van een gouden rakker nemen we een plek in achterin de zaal, die op dat moment behoorlijk vol is. Toch zorgt de hoogte van het podium ervoor dat er nog redelijk zicht is vanaf deze positie.
Wanneer de heren één voor één opkomen, met bassist Joey Vera die als vanouds weer in staat blijkt om vele gekke bekken te trekken, kan er gestart worden met (welk nummer anders dan) March Of The Saint, het titelnummer van het debuut (1984). Wat meteen opvalt is hoe sterk de vocalen van John Bush na al die jaren nog steeds klinken. Hij deed het toen, hij deed het bij Anthrax, en nog steeds is hij even toegewijd aan het intact houden van zijn stem. Vervolgens krijgen we Long Before I Die (1985) en Chemical Euphoria (1987) te horen en zien we hoe de band er schijnbaar zin in heeft. En wat staan zij sterk te spelen! Ouderdom of vermoeidheid? Niet bij Armored Saint, dat werkelijk nog steeds doormarcheert!
Na dit trio van nummers geeft Bush een korte inleiding over het album en vertrekt hij met de band even van het podium, waarop vervolgens een tape wordt afgespeeld met samples van de desbetreffende plaat. Wanneer de laatste woorden hierop ‘Symbol Of Salvation‘ zijn, start Reign Of Fire en is het weer genieten geblazen. Want Symbol Of Salvation is gewoon een knettergoed album. Dropping Like Flies klinkt uitgerekend door omstandigheden op deze dag nog net iets zoeter en Last Train Home is een ontzettende sterke, meevoerende powerballad, als je het die term wilt geven. De refreinen komen perfect tot hun recht met de achtergrondzang en weten met gemak kippenvel te bezorgen.
Na het groovende Tribal Dance kaart Bush nog even aan dat er nog een band is die een nummer met diezelfde titel heeft. Weet u het? Een enkeling in de zaal wel: 2Unlimited! Wanneer Bush reageert met: ‘You listened to 2Unlimited? That’s fucking lame man’, krijgt hij de lachers meteen op zijn hand. Voordat hij bekent zelf ook naar de technodance van de Nederlanders te hebben geluisterd. De loftrompet wordt geblazen voor Golden Earring, Focus en Urban Dance Squad, waarin laatstgenoemde dankzij zijn ‘swagger’ een bruggetje inleidt naar The Truth Always Hurts. Another Day zul je kennen als een sterke ballad en wordt opgedragen aan het enige bandlid dat er vandaag niet is, Dave Prichard. John Bush zal later verduidelijken dat verscheidene andere bands, nadat dit nummer verscheen, geïnspireerd zijn geraakt om dergelijke ballads te schrijven. Namen worden niet genoemd, maar aanvankelijk zou ik denken aan bijvoorbeeld Pantera met Cemetary Gates, maar ook een Testament met het nummer The Legacy. Deze verschenen echter een jaar eerder. Daarnaast heeft het overigens ook een behoorlijk Alice In Chains-gevoel, dus wie zal het zeggen? Deze vermeende pioniersrol neem ik persoonlijk dan ook met een korreltje zout.
Na een andere persoonlijke favoriet te horen met het titelnummer, dat meeschreeuwen bijna onmogelijk maakt, komen we aan bij Hanging Judge. Een nummer dat voor deze tour nooit eerder live werd gespeeld en om die reden opnieuw moest worden geleerd. En als je bedenkt dat dit een perfect nummer is voor in elke live set, dan vraagt het van mij om nog dieper in het werk van Armored Saint te duiken. Dit geldt ook voor Burning Question, dat wederom vraagt om wat bijscholing. Terwijl de band van mening is dat het perfect zou zijn voor in een groot stadion, mocht de carrière van de band anders zijn gelopen.
Wanneer alle nummers van Symbol Of Salvation aan bod zijn gekomen wordt het weglopen-voor-de-toegift-toneelstuk vooral niet opgevoerd. Wij willen meer, dus we krijgen ook meer! Eerst is het Win Hands Down, het titelnummer van het meest recente album uit 2015, om nog even te genieten. Maar liefst vierentwintig jaar verschil tussen deze en de voorgaande nummers die we vandaag hebben gehoord, en het staat als een huis overeind in de setlist. Armored Saint levert kwaliteit af en sluit in stijl af met een andere klassieker uit de oude doos, die meeschreeuwen opnieuw onmogelijk maakt: Can U Deliver! Dat kunnen ze, ja, dat kunnen ze! Het is pure kwaliteit vanavond!
Setlist
- March Of The Saint
- Long Before I Die
- Chemical Euphoria
- Reign Of Fire
- Dropping Like Flies
- Last Train Home
- Tribal Dance
- The Truth Always Hurts
- Half Drawn Bridge
- Another Day
- Symbol Of Salvation
- Hanging Judge
- Warzone
- Burning Question
- Tainted Past
- Spineless
- Win Hands Down
- Can U Deliver
Datum en locatie
2 November 2018, Metropool, Enschede
Links