Na meer lijstjes dan ooit tevoren opgeteld te hebben, is de winnaar van de ZM Jaarlijst 2021 bekend! In 2017 schreef Amenra met Mass VI geschiedenis door als eerste band van eigen bodem bovenaan de lezerslijst van Zware Metalen te staan. Vier jaar later doet het Belgische vijftal daar nog een schepje bovenop: het opvolgende De Doorn staat wederom bovenaan en wel met een monsterscore. Alleen Gojira wist de race spannend te houden (de Fransen kwamen zelfs in meer inzendingen voor), maar Amenra stond hoger in de jaarlijsten. De emotie die de band in haar gewichtige sludge weet te leggen, speelt ongetwijfeld een sleutelrol. In deze moeilijke tijd, waarin we nu al bijna twee jaar collectief lijden onder een pandemie en de bijbehorende verstoringen van het leven, kan het door ons geliefde muziekgenre troost, verwerking en zingeving bieden. ‘Het wordt zoals voorheen / Heb goede moed / Je hebt geluk tegoed’, aldus zanger Colin H. Van Eeckhout tijdens het slotstuk Voor Immer. De Doorn is een fenomenale prestatie van een ongekend consistente band die zichzelf steeds opnieuw weet uit te vinden.
Waar enkele edities geleden geen enkel album kon rekenen op duizend punten, is de ZM Jaarlijst anno 2021 dermate gemeengoed geworden dat twintig albums over deze magische puntengrens heen gaan. Er lijken dus meer winnaars te zijn dan één en de resulterende toplijst is een samensmelting van de subculturen die onze scene rijk is. We hebben lokaal talent (Fluisteraars, Alkerdeel, Ossaert), grote bands van weleer (Iron Maiden, Cannibal Corpse, Exodus), moderne giganten (Wolves In The Throne Room, Swallow The Sun, The Ruins Of Beverast) en verrassende opkomsten (1914, Turnstile, Funeral Mist). Kitscherige power metal staat naast ijzige black, vluchtige hardcore naast uitgesponnen doom, jeugdige metalcore naast neerslachtige shoegaze, verbluffende techdeath naast vertrouwde old-school, gotisch gezwier naast creperende lijken in loopgraven. Het mag allemaal; zowel van de lezers als ons redactieteam. Met onze individuele smaken geven we kleur aan onze eigen scene en met de ZM Jaarlijst vieren we haar vele gezichten.
Om de honderden inzendingen terug te voeren tot één compacte lijst hebben we een puntensysteem bedacht. Iemands favoriete album van 2021 krijgt dertig punten, iemands nummer twee krijgt 29 punten, enzovoorts. Dit betekent dat een nummer één notering drie keer zwaarder weegt dan een twintigste plaats. Deze enorme optelsom levert de volgende, prachtige overzichtslijst op. Doe je voordeel met de ontdekkingsdrift van onze lezers en duik nog eens in de onderstaande lijst om te zien hoe jouw favoriete albums scoorden en wat je allemaal gemist hebt in 2021. Klik nog eens onze recensies aan (we hebben alle albums uit de top 50 beschreven) en zwier ondertussen deze afspeellijst van de top 100 aan. Scrollen maar!
- Bekijk hier de 25 beste albums van eigen bodem uit 2021
- Luister hier de nieuwste aflevering van onze Osmium podcast over de ZM Jaarlijst 2021
1. Amenra – De Doorn (2665 punten)
“‘Ze worden littekens.’ Met dat stukje tekst kan je deze nummers op de nieuwe plaat van Amenra eigenlijk samenvatten. Misschien bij sommigen in de negatieve zin, want deze Belgen zetten nog meer in op het maken van een divers kunstwerk waarin heel wat opbouw zit en mogelijk missen enkele luisteraars wel de aanhoudende sludge van de oudere misvieringen. Zelf vind ik dat het absoluut past bij het kunstwerk dat Amenra geworden is doorheen de jaren en op die manier vormt De Doorn bij mij een litteken dat me herinnert aan de diepgaande lijdensweg die het presenteert.”
2. Gojira – Fortitude (2552 punten)
“Eigenlijk doet Gojira al zeven albums hetzelfde: extremiteit en toegankelijkheid combineren tot een uniek eigen geluid dat hokjes en stiekem zelfs genre ontstijgend is. Fortitude is een verbluffend goede plaat. Geen perfecte, want er daarvoor zijn niet alle elf nummers goed genoeg. Maar de drie minder gelukte tracks zijn de band direct vergeven. Gojira balanceert nu eenmaal voortdurend op een dun koord vol muzikale tegenstellingen en dan kan je een keer een misstap hebben. Het is in ieder geval een fascinerende reis die Gojira nu al twintig jaar onderneemt en het is zo mogelijk nóg fascinerender om te zien wat het volgende reisdoel is. Met Fortitude is in ieder geval een afslag genomen die louter bewondering oogst.”
3. 1914 – Where Fear And Weapons Meet (2177 punten)
“Nadat we na een uur ook de groene Franse velden hebben betreden na al een historische tocht van verschillende veldslagen op het Europese continent, doet het lot ons alweer aanbelanden bij het outro War Out. Maar wat een indrukwekkende tocht is het weer geworden! 1914 klinkt op Where Fear And Weapons Meet nog grootser en bombastischer dan voorheen. Met een nieuw arsenaal op zak is het klaar om de strijd weer aan te gaan en zal het weer veel grond doen vernietigen en veroveren! En die albumhoes, die is ook weer van een formidabel kaliber.”
4. Mastodon – Hushed And Grim (1965 punten)
“Dit Mastodon-album was dus de anticipatie meer dan waard. Het progmetalkwartet bij uitstek verstevigt met deze Hushed And Grim zijn plaats bij de grootste metalbands van de 21e eeuw. Mastodons muziek draait steeds minder om intensiteit en des te meer om de gevoelstoestand. Het verraadt een zekere intelligentie die achter de muziek schuilgaat. De band houdt zich namelijk op strategisch goed gekozen momenten in en slaat zijn luisteraar op deze manier aan de haak, zonder kans dat deze zich nog lostrekt.”
5. Iron Maiden – Senjutsu (1727 punten)
“Ik ben er vrij zeker van de bandleden heel tevreden zijn met het resultaat en terecht! Ze mogen met reden trots zijn op deze Senjutsu. Het album beviel mij ook enorm en zal veel andere fans eveneens hard aanspreken. De onoverkomelijke haters zal het album uiteraard ook kennen. Dat is hun goed recht natuurlijk. Dit is geen Powerslave en al zeker geen Killers of Fear Of The Dark. Die platen gaan bij mij ook altijd hoger in de “hiërarchie” komen te staan. Ik hoorde echter een Iron Maiden dat ouder, rustiger en meer belegen klikt. Er spatte waarachtig zelfs een zweem van progrock vanaf. Deze band heeft alles al gezien en gedaan. Dickinson overleefde zelfs kanker en staat tegenwoordig rond te springen in een fonkelnieuwe heup. Laten we met ons allen nu eens gewoon blij zijn dat de band nog bestaat en dat deze nog de drive, energie en zin heeft om een album als deze Senjutsu af te leveren.”
6. Wolves In The Throne Room – Primordial Arcana (1486 punten)
“Het blijft een ras apart, dit Wolves In The Throne Room. Alles wat de heren uitbrengen is van zo een hoog niveau. Je hoeft niet te twijfelen: ook deze nieuwste plaat, Primordial Arcana, is het aanschaffen meer dan waard. Als rasechte blackmetalfan ga je je direct één voelen met de heren en hun omgeving.”
7. Cradle Of Filth – Existence Is Futile (1427 punten)
“Na dertig jaar Cradle of Filth, trakteert Dani Filth en zijn uitzendbureau aan muzikanten de wereld op een voortreffelijk klinkend album dat hevig doet verlangen naar meer. Voor de mensen die deze band langzamerhand uit het oog zijn verloren: als je één ‘nieuw’ album van de band nog eens een kans wil geven: neem dan Existence is Futile. Want het leven mag dan wel zinloos zijn, dit album is dat zeker niet.”
8. Carcass – Torn Arteries (1374 punten)
“Het heeft dan wel een flinke tijd mogen duren voor er een opvolger kwam op het ijzersterke Surgical Steel, maar Torn Arteries bewijst dubbel en dwars dat Carcass er nog steeds toe doet, nog steeds kan vernieuwen en absoluut solide materiaal kan uitbrengen. Allicht klinkt deze plaat wat toegankelijker dan zijn voorgangers, maar dat kan ook worden gezien als een pluspunt. Het kan een hele nieuwe generatie luisteraars kennis doen maken met deze geweldenaars.”
9. Fluisteraars – Gegrepen Door De Geest Der Zielsontluiking (1356 punten)
“Fluisteraars behoort nu al een aantal jaar tot de top van Nederlandse black metal en staat ook internationaal zijn mannetje. Gegrepen Door de Geest der Zielsontluiking levert hier andermaal het bewijs voor.”
10. Asphyx – Necroceros (1334 punten)
“Goede metal is goede metal! En goede metal is Necroceros zeker. We horen Asphyx in een prima vorm, met pakkende songs en gedreven teksten en dat alles in een uitstekend geluid. Meer hoeft dat niet te zijn!“
11. The Ruins Of Beverast – The Thule Grimoires (1297 punten)
“The Thule Grimoires is een subliem maar beklemmend luisterspel. Een plaat om je in onder te dompelen en maar te zien wanneer je weer boven komt. We spreken begin februari. Toch lijkt het niet voorbarig in te schatten dat we dit jaar niet veel indrukwekkender, emotioneel uitputtender platen dan The Thule Grimoires zullen horen.”
12. Soen – Imperial (1260 punten)
“Voor je het door hebt is het album alweer afgelopen. Mijn vinger beweegt zich langzaam naar de startknop, gewoon nog een keertje. Imperial is simpelweg een tentoonstelling van de waanzinnige kwaliteit die Soen bezit. Het moge duidelijk zijn dat deze Zweden mee kunnen doen met de grote jongens in de progressieve metal.”
13. Cannibal Corpse – Violence Unimagined (1248 punten)
“Al met al is Violence Unimagined een hele fijne doorhakker zoals we dat gewend zijn van Cannibal Corpse en krijg ik zin in bloedworst met harde brokken op een bedje van reuzel en gebakken pens. Luister en eet smakelijk.”
14. Hypocrisy – Worship (1207 punten)
“Ken je dat gevoel, dat je niet helemaal weet welk album je nu weer zult opzetten? Dat heb ik de afgelopen dagen ook meermaals gehad, maar telkens bleek toch Hypocrisy weer de juiste invulling van mijn muzikale honger. Fuck it, ik zet hem nu ook nog een keertje aan. ‘’You’re the chemical whooooooooore!’’”
15. Swallow The Sun – Moonflowers (1180 punten)
“Eens te meer toont Swallow The Sun zich een garantie op kwaliteit. De consistentie waarmee deze Finse band goede plaat na goede plaat blijft afvuren is stilaan echt indrukwekkend te noemen. Deze Moonflowers is dus opnieuw een schot in de roos. De band verweeft naar goede gewoonte melancholie, verdriet en pijn met schoonheid om zijn luisteraar aldus mee te nemen op een emotionele achtbaan doorheen de krochten van de menselijke ziel. Hoeveel pijn en verdriet de rit ook met zich meebrengt, toch wil ik na afloop van de plaat terug aanschuiven om nogmaals de hele attractie te doorlopen. Dit album is gewoon af en toch wil ik meer. Een kwaliteit die alleen de beste platen bezitten.”
16. Exodus – Persona Non Grata (1154 punten)
“Persona Non Grata laat een tot op het bot gemotiveerde band horen en is op en top Exodus van de eenentwintigste eeuw: een geslaagde combinatie van het venijn en de pakkende melodieën van Tempo Of The Damned (naar onze bescheiden mening een van de beste comebackplaten ooit) en de vermorzelende groove van Exhibit B: The Human Condition. En daar waren we nu echt eens aan toe!”
17. Funeral Mist – Deiform (1131 punten)
“Luistertip: ja. Gewoon ja. Kopen: ja. Neem de dubbel-vinyl editie best, met bijhorend boekje. Ruikt ook heerlijk rokerig.”
18. Archspire – Bleed The Future (1098 punten)
“Op de Facebookpagina van de band wordt op dit moment druk gediscussieerd over wat nu het beste nummer van de plaat is (de titeltrack wordt daarbij vaak genoemd). Laat lekker zitten joh! Er staat alleen maar sterk werk op Bleed The Future en de plaat laat zich sowieso het best als geheel beluisteren. Bleed The Future vloeit en bijt, pakt en stoot af, zweeft en slaat hard de grond in, maar houdt je steeds in zijn greep.”
19. Der Weg Einer Freiheit – Noktvrn (1064 punten)
“Krachtige nieuwe plaat die bol staat van de intrigerende nummers die nog eens een apart gevoel krijgen wanneer je ook de gastbijdrage van Dávid György Makó, The Devil’s Trade, op het erg bijzondere Immortal meetelt. Topschijf en dus zeker jaarlijstmateriaal!”
20. Harakiri For The Sky – Mære (1039 punten)
“Kort samengevat: klasse plaat die ook nog eens afklokt boven de tachtig minuten! Nog te vermelden dat de heren tijd gevonden hebben om een nummer te coveren, Song To Say Goodbye van Placebo. Luister maar eens, het heeft een eigen insteek.”
21. Converge – Bloodmoon: I (967 punten)
“Mogelijk is Bloodmoon: I gemikt op de Roadburn-doelgroep, en getuige van de veel voorkomendheid in jaarlijstjes is de plaat hier duidelijk in geslaagd. Maar zelfs dan blijft het zo dat zowel Converge, Cave In en Chelsea Wolfe los van elkaar veel betere platen uitbrachten dan Bloodmoon: I. Het is een tof initiatief, maar het mag allemaal wat beter uitgedacht worden. Dus laat die Bloodmoon: II maar komen.”
22. Dvne – Etemen Ænka (945 punten)
“Het album laat zich het best in zijn geheel beluisteren, precies zoals de band het bedoeld heeft. Van verschillende kanten gaf men mij al te verstaan dat Etemen Ænka van Dvne jaarlijstmateriaal zou zijn. Ik kan en wil het niet ontkennen. Wat een fraaie krachttoer!”
23. Helloween – Helloween (861 punten)
“Helloween levert met zijn zestiende album een puike plaat af waarop de band laat horen nog steeds vitaal en vol energie te zijn. De wisselwerking op zang tussen Andy Deris, Michael Kiske en Kai Hansen werkt bijzonder goed en geeft dit album absoluut iets extra’s. Ik kan niet wachten om te horen hoe de zeven heren dit album live ten gehore gaan brengen.”
24. At The Gates – The Nightmare Of Being (794 punten)
“Dit is zeker geen commerciële plaat van At The Gates en persoonlijk heb ik dan toch liever zijn voorganger (of Slaughter Of The Soul, natuurlijk). Ik denk ook wel dat de gemiddelde fan misschien wat moeite heeft om in het album te komen, maar geef het de tijd om het te laten rijpen. Er zit echt wel vakmanschap in The Nightmare Of Being en ik verwacht dan ook dat de meeste luisteraars bij een paar of meerdere luisterbeurten echt wel om zullen zijn.”
25. Alkerdeel – Slonk (779 punten)
“Het moet je ding wat zijn uiteraard, maar ik vind dit potje rauwkost van het platteland heerlijk om te verteren. Alkerdeel toont anno 2021 aan dat het een band is die verderbouwt op de oldschoolgrootheden, maar ook eigen smoelwerk vertoont. Niet enkel op vlak van minutieus uitgewerkte teksten, ideeën en artwork, maar ook op instrumentaal vlak. Rauwe muziek om stil en onverbiddelijk in te verzinken, net als de modderige onderbodem van het Oost-Vlaamse platteland.”
26. Wolvennest – Temple (759 punten)
“Hoewel de laatste drie liedjes van Temple in zichzelf niet vervelen, klinken ze toch als de B-kant of bonustracks van de vinyl. Door die ‘twist’ ben ik uit mijn rituele flow gehaald en zat ik ineens middenin een koude regenbui een sigaar te roken op de stoep van een verlaten gebouw, om vervolgens ineens weer een of andere Franse prediker tegen te komen die wat teksten oprakelde. De lijn tussen het ritueel en het gekkenhuis wordt daarmee overschreden. Het boet zodoende als albumgeheel in aan overtuigingskracht. Je moet hem er niet om laten liggen, want je gaat sowieso geraakt worden door deze plaat. Misschien moet je hem alleen even in verschillende playlists onderverdelen.”
27. Ossaert – Pelgrimsoord (755 punten)
“In vier lange, epische nummers etaleert Ossaert wederom tot de top van de Nederlandse black te horen. Absolute aanrader is het afsluitende De Dag en de Verschijning, waarin alle ingrediënten die Ossaert zo goed maken samenkomen: heerlijke riffs, vuig en onderhuids basgitaarwerk, uitgesponnen/repetitieve riffs en uitmuntend vocaal werk. Dit is een album waarvoor je vroeger naar de platenzaak fietste op de dag dat het uitkwam. Ik zeg: banden oppompen en maak die fietstocht!”
28. Rivers Of Nihil – The Work (739 punten)
“The Work is een interessant werkstuk geworden dat de artistieke ambitie van Rivers of Nihil goed bloot weet te leggen. Af en toe schiet de band daar wellicht iets te ver in door, maar het eindresultaat mag er zijn. Met iets meer dan een uur is het echter best een investering, wetende dat slechts een enkele luisterbeurt niet volstaat om overtuigd te raken van dit schijfje.”
29. Doodswens – Lichtvrees (717 punten)
“Het Nederlandse tintje wordt extra benadrukt doordat de samples ook in betreffende taal zijn. De niet-Nederlandse fans zullen het ermee moeten doen. Die zullen ongetwijfeld worden aangeboord want Lichtvrees is een album dat zich internationaal ook kan gaan laten gelden. Daarvoor is de kwaliteit groot genoeg. Dat de Nederlandse blackmetalscene de laatste jaren fors gegroeid is, mag als feit worden verondersteld. Het is nu zaak deze naar het buitenland over te brengen en daar ligt voor Doodswens een mooie uitdaging. Of (om het met Hollandse bravoure te zeggen) het moet een makkie worden voor de bandleden van Doodswens om de grens over te steken en ook daar een mooi plekje op een affiche te bemachtigen.”
30. Leprous – Aphelion (708 punten)
“De kortere nummers zorgen voor de nodige luchtigheid en afwisseling op Aphelion. Het zijn ook de nummers waar soms subtiel met andere genres wordt gespeeld. Neem bijvoorbeeld de funky gitaren in The Silent Revelation of de heerlijke bluesy gitaarsolo in The Shadow Side. Dit soort nummers zijn het cement tussen de langere proggy nummers en zorgen voor een heerlijke flow in dit album waardoor je dit album moeiteloos keer op keer luistert. Leprous levert met Aphelion een bijzonder sterk album af!”
31. Trivium – In The Court Of The Dragon (703 punten)
“Een tiende album is voor iedere band een mijlpaal, zo ook voor Trivium. De band groeide misschien niet uit tot een metalband die stadions laat vollopen zoals Metallica of Rammstein, maar dit album staat bol van de nummers die live op festivals episch kunnen worden gebracht. Een leuk voorteken voor de volgende zomer hoor. Zet maar op de affiche dit Trivium. De band heeft er zin in!”
32. Between The Buried And Me – Colors II (700 punten)
“Als opvolger van Colors schept naamdrager Colors II grote verwachtingen. Gezien de vele ‘wow’-momenten die deze plaat rijk is kan die verwachting als voldaan worden beschouwd. Een huzarenstukje, waarin Between The Buried And Me laat horen dat zijn creatieve hoogtepunt nog lang niet voorbij is. Koptelefoon op en genieten.”
33. Tribulation – Where The Gloom Becomes Sound (699 punten)
“Meer dan genoeg passages dan ook waarop Where The Gloom Becomes Sound doet wat de titel belooft. Toch zijn de momenten waarop de plaat echt onder de huid kruipt schaars. Daarvoor klinken de songs, met uitzondering van Funeral Pyre en The Wilderness net wat ongevaarlijk. Elk nadeel heeft echter zijn voordeel en in dit geval is de “plus” dat je dit vijfde album van Tribulation lekker vaak kunt opzetten zonder in een totale depressie te donderen. Behoorlijk lekkere luisterplaat dus.”
34. Turnstile – Glow On (696 punten)
“Dat Turnstile het live voor elkaar krijgt om ook dit werk te laten knallen staat buiten kijf, maar vastgelegd op plaat is deze stijlwijziging absoluut een spraakmakende keuze die ondanks zijn herkenbaarheid, allerminst memorabel uitpakt. Glow On zorgt voor grote contrasten onder de luisteraars: of je gaat dit geweldig vinden, of je kunt er niets mee.”
35. Kjeld – Ôfstân (676 punten)
“Kjeld laat met Ôfstân horen aan de top van de toch al bepaald niet kinderachtige Nederlandse black metal te staan en levert een album af waar niets op af te dingen valt. Ja, de drums van Fjildslach hadden wat voller gekund, maar godverdomme zeg hee, dit een release van Heidens Hart: een label dat zo ondergronds is dat de metro er niet eens een halte heeft. Stiekem gun je Kjeld een label met een iets dikkere portemonnee, maar koop dan wel eerst even massaal deze plaat bij Heidens Hart, want dat is een label dat de nek durft uit te steken.”
36. Dream Theater – A View From The Top Of The World (660 punten)
“Met dit nieuwe album weet Dream Theater weer een prima stukje progmetal af te leveren. Toegegeven, soms voelt het alsof de band niet helemaal weet wat het met de zangpartijen aan moet en lijken nummers volgens een vast stramien te gaan. Het stramien van instrumentaal beginnen waarbij de luisteraar naar het puntje van zijn of haar stoel wordt gebracht door de muzikale gekte, waarna gas wordt teruggenomen en James LaBrie zijn deel zingt tegen de achtergrond van een simpele, zware gitaarriff in een vreemd ritme. Vervolgens is het dan wachten op de instrumentale duels tussen toetsen en gitaar. Echter, elke Dream Theater-fan kan zijn hart ophalen. De heren demonstreren wederom dat ze meester over hun instrument zijn en in staat zijn om gezamenlijk tot een geweldige synergie te komen. Ieder nummer op de plaat blijft boeien en dat is een hele prestatie voor een album met songs van een gemiddelde lengte van tien minuten. Het album bevestigt weer eens dat Dream Theater de koning van de progressieve metal is.”
37. Deafheaven – Infinite Granite (659 punten)
“Al met al is op dit album dankzij een spaarzaam gebruik van harde vocalen en een kleinere rol voor metalriffs het licht de overwinnaar van het donker. Dit is in tegenstelling tot de vier voorgaande albums, waar metalelementen de overhand leken te hebben. Met Infinite Granite presenteert Deafheaven aan metalheads als het ware dé schoenlepel om in het genre shoegaze te stappen. Van dansend de dood in naar dansend het leven door. Ik heb veel bewondering voor deze dappere keuze en kan het alleen maar waarderen dat de band hiermee een grote stap in zijn oeuvre maakt.”
38. Flotsam And Jetsam – Blood In The Water (649 punten)
“Waar de vorige twee platen van Flotsam and Jetsam prima te pruimen waren, doet de band er hier nog een schepje boven op. Blood In The Water is dynamischer, pakkender en vooral intenser. Het zal dan ook deze veertiende plaat zijn die ik vanaf nu tevoorschijn haal wanneer ik het Flotsam and Jetsam van de eenentwintigste eeuw wil horen. En dat zal best vaak zijn, schat ik zo in.”
39. Spectral Wound – A Diabolic Thirst (636 punten)
“Boeiende release, dit A Diabolic Thirst van de Canadese blackmetalbroeders van Spectral Wound. Voor hen die deze plaat nog niet beluisterd hebben, zeker doen. Ondanks zijn vele verwijzingen naar de Scandinavische, meer precies Finse, black metal zit er genoeg eigen karakter in.”
40. Moonspell – Hermitage (625 punten)
“Hermitage is een moeilijk album: het vergt (veel) tijd en een open geest om het volledig naar waarde te kunnen schatten. Dit is materiaal voor de meerwaardezoeker. Als je echter op zoek bent naar een hapklare brok stevige gothic metal, dan kom je met dit album bedrogen uit. In dat geval pak je beter één van de oudere albums erbij, of zelfs het geniale maar meer toegankelijke Extinct. Aan u de keuze…”
41. Vola – Witness (594 punten)
“Vola brengt hiermee een geluid dat passend is in het eerdere werk, maar tegelijk ook verrassend genoemd kan worden. Een logische stap na Applause of a Distant Crowd had namelijk zomaar verder richting de pop en elektronica kunnen zijn. Het doet me deugd dat Vola met zijn derde schijf juist ook aandacht heeft gehouden voor de zware metalen. Waar de band tot nu toe nog in de relatieve luwte heeft geopereerd (ondanks een groeiende bekendheid) gaat dat zeker veranderen door Witness. Simpelweg een heel sterke plaat!”
42. Dordeduh – Har (591 punten)
“Op die manier is deze plaat van Dordeduh uitgegroeid tot een van mijn aanbevelingen van de zomer. Voer waar liefhebbers van genre overstijgende metal met een folkloristische en atmosferische insteek ongetwijfeld nog warmer van zullen worden.”
43. Year Of No Light – Consolamentum (581 punten)
“Zowel voor wie houdt van epische postrock, Amenra-achtige muziek, doom, drone, Regarde Les Hommes Tomber-postblack-bands als Consouling Sounds-materiaal.”
44. Frozen Soul – Crypt Of Ice (574 punten)
“Ga gerust eens een dagje kuieren in de sneeuw met deze plaat in je oren om je te vergezellen. Let wel op dat je je evenwicht niet verliest door een ijsplek door het vele headbangen dat je ongetwijfeld zal doen! En waarschuw je kinderen dat ze naast de film Frozen tegenwoordig ook kunnen uitkomen bij deze deathmetalband (die er toch niet zulke kindvriendelijke clips op nahoudt).”
45. Jinjer – Wallflowers (571 punten)
“Jinjer laat met deze vijfde langspeler een zeer consistente plaat op de wereld los, die eigenlijk geen zwakke momenten kent. Een aantal nummers blijven iets minder plakken, maar ze kunnen zeker geen opvulmateriaal genoemd worden. Hiermee rechtvaardigt de band zijn plek in de top van de metalen wereld en toont zich hiermee alles behalve een muurbloempje.”
46. Schavot – Galgenbrok (554 punten)
“Ongelooflijk sterke plaat, kwaliteitsvlees pur sang, aanschaf verplicht! Nee? Het schavot op, jij galgenbrok!”
47. Seth – La Morsure Du Christ (553 punten)
“Wat La Morsure Du Christ mist aan nostalgische rauwheid compenseert het ruimschoots door de zorgvuldige manier waarop de nummers zijn opgebouwd. Soms is het verwoestend als het vuur dat de glasramen van de Notre-Dame vernielde, soms hartstochtelijk als de toegewijde volgelingen van Satan. Alles bij elkaar is dit een album dat een ereplaats verdient in de annalen der Franse black metal.”
48. Spiritbox – Eternal Blue (547 punten)
“Productioneel en muzikaal is er geen speld tussen te krijgen, maar na enkele grondige luisterbeurten van Eternal Blue lijkt het toch oppervlakkiger te zijn dan op het eerste gehoor verwacht. Met uitschieters als Yellowjacket, Silk In The Strings en Holy Roller maakt de band weliswaar veel goed maar de balans tussen enerzijds de ingetogen, en anderzijds de harde tracks ligt scheef en tijdens de rustigere arrangementen gebeurt simpelweg te weinig. Echter, dat bij Spiritbox alle ingrediënten aanwezig zijn om een Jinjer op de hielen te zitten is een understatement.”
49. Stormkeep – Tales Of Othertime (545 punten)
“Potverdorie, wat een introductie. Nu maar hopen dat Stormkeep dit ook live teweeg kan brengen en dat ze bij een opvolger de lat nog hoger weten te leggen (want die ligt nu aardig hoog).”
50. Djevel – Tanker Som Rir Natten (534 punten)
“Erg sterke opvolger van Ormer Till Armer, Maane Til Hode, dit Tanker Som Rit Natten. Met name Maanen Skal Være Mine Øine, Den Skinnende Stierne Mine Ben, Og Her Skal Jeg Vandre Til Evig Tid steken er bovenuit. Nochtans is Vinger Som Tok Oss Over En Brennende Himmel, Vinger Som Tok Oss Hjem ook niet te versmaden, mede door het idee wat ik krijg dat de bas toch een keertje zijn ruimte neemt. Helder en duidelijk toch?”
Klik hier voor de 51 tot en met 610!
Bekijk hier de jaarlijsten van alle voorgaande jaren:
Bekijk hier de jaarlijsten van ons redactieteam: