Spellbound Dazzle – Unreal FairyTales
Limited Access Records, 2011
Een metalband uit Italië. Het is redelijk cliché om op te merken dat het land nou niet echt bekend staat om zijn goede metalbands. Ik zal het er dan verder ook niet over hebben. En toch, wellicht is het mogelijk dat het jonge Spellbound Dazzle daar verandering in gaat brengen. De band is een belofte op het gebied van de (moderne) zware metalen. Op Unreal FairyTales mietert de Italiaans/Kroatische band nu metal, metal, rock, folk en polka in een mix en weet er een logisch en uitdagend geheel van te maken.
Het is bewonderingwaardig, misschien zelfs wel moedig, dat een band met zo weinig ervaring op een eerste album met zoveel verschillende stijlen wil overtuigen. Men speelt met jeugdig enthousiasme en met veel bravoure. Zo opent het album met een intro die mij het meest doet denken aan een spaghetti western, om vervolgens met Goodbye My Love over te gaan op een nummer dat volledig staat voor datgene wat de band wil zijn. Denk dan aan de combinatie van vette (nu)metalriffs met ballad-achtige intermezzo’s. Het nummer stuitert gewoon continu heen en weer, maar vliegt nergens uit de bocht. Het nummer The Foolin’ Of Each Other is eigenlijk net zo. Het bevat aanstekelijke riffs en rolt gewoon lekker door. Het nummer zou het goed doen als een single en het is dan ook begrijpelijk dat men er een clip van heeft gemaakt. Het toont de band in optima forma en geeft een goed beeld van de muziek op Unreal FairyTales.
Niet alleen qua speeltechniek zit het goed, ook de composities zijn gewoon sterk. De band slingert met riffs die lekker vet zijn en in sommige gevallen zwaar aanstekelijk. De sfeer van het album is overwegend opgewekt en dat is ook wel eens lekker. Tot in zoverre allemaal positieve punten, maar het leengedrag mag niet onbesproken blijven. Hoewel men het tegenspreekt, lijkt System Of A Down wel heel erg belangrijk te zijn geweest. Op heel wat nummers ligt duidelijk de blauwdruk van de Amerikaanse band. Dat het aan de overeenkomstige roots zou liggen, of meer precies aan de Arabische en/of Russische toonladders, vind ik te makkelijk. De band heeft namelijk in meerdere opzichten heel nadrukkelijk naar anderen gekeken. Ik noem de afsluitende accordeon in So Close die wel heel erg doet denken aan Reise, Reise van Rammstein of Metallica‘s Orion in Rullo, ook Papa Roach en een vleugje Korn komen langs. Ach, misschien zit ik nu een beetje te zeuren, want Unreal FairyTales is modern en veelzijdig. Zie dan maar eens volkomen origineel te blijven.
Spellbound Dazzle toont met Unreal FairyTales aan dat het over buitengewoon veel talent beschikt. Het album is enorm gevarieerd en bovendien van goede kwaliteit. Of het nu van polka naar vette nu metal gaat, het maakt de band niks uit. Mij kan het wel bekoren en ik kan me zo voorstellen dat met name de jeugdigen onder ons hier wel wat mee kunnen. Of het een sprookje gaat worden moet nog blijken. De potentie is er in ieder geval, nu de optredens nog. Ik acht de band bij uitstek geschikt voor het spelen op festivals. Dus als er nog organisatoren zijn die een plekje over hebben… Eindconclusie: Talentvolle band met een sterk debuut!
Tracklisting:
- Intro
- Goodbye My Love
- The Foolin’ Of Each Other
- SBD
- So Close
- Monster
- In My Room
- Rullo
- Spaceman
- W.I.T.M.S. (When I Touch Myself)
- Ruska
- Outra
Line-up:
- Kresko Stekovic – Vocals, Keyboards
- Branko Stekovic – Guitar
- Stefano Artus – Drums
- Dante Bridda – Bass
Links: