Ik ben evenmin een fan van dualiteit, dat komt goed uit. Althans, dualiteit op ethisch vlak. Rudra uit Singapore – ondertussen toe aan zijn 25ste levensjaar – heeft het blijkbaar ook gehad met de dualiteit, maar dan wel de dualiteit in de Vedische filosofische opvatting die onder andere door Tesla werd bestudeerd (niet de autobouwer, nee). Hoe dan ook, Rudra is terug na de Brahmavidya-trilogie met zijn eerste nieuwe album.
Rudra brengt op Enemy of Duality een licht gewijzigd geluid en dat is niet zo voor de hand liggend. De melodieën en ritmes zijn nog steeds begeesterend en duister/zwoel, maar steeds meer met een Melechesh-sfeertje. Qua uitvoering neigt de gezwarte death metal ook steeds meer naar melodische (black)thrash en krijg ik meer dan eens een God Dethroned-gevoel, niet in het minst door de Henri Sattler-achtige vocalen. Enemy of Duality is nog steeds een mengelmoes van invloeden en geluiden, maar voor het eerst mis ik de typische Rudra-hypnose. Dat komt deels door de wat makkelijker te volgen nummers, de rommelige drums (vooral het geluid is zeer matig) en het grotere aandeel aan thrashriffs. Ook de solo’s zijn deels subliem en deels … vreemd, in een niet al te positieve zin van het woord. Dit is (voor mij in ieder geval) zeker niet het beste Rudra album, daarvoor verwijs ik jullie naar de VIC Records periode.
Score:
75/100
Label:
Transcending Obscurity Asia, 2016
Tracklisting:
- Abating the Firebrand
- Slay the Demons of Duality
- Perception Apparent
- Acosmic Self
- Root of Misapprehension
- Seer of All
- Hermit in Nididhyasana
- Ancient Fourth
Line-up:
- Shiva – Drums
- Kathir – Keel, Bas
- Vinod – Gitaar
- Simon – Gitaar
Links: