Een verwarrende koortsdroom over kosmische ruis van post-industrieel leven, vanuit een obscuur perspectief op iets dat ooit vertrouwd was. Zo prees Denovali de tweede lp van deze soloartiest uit Chicago bij ons aan. Zit die beschrijving er even glansrijk naast zeg!
Wat heel minimalistisch begint, met twee keyboardgordijnen die als rooklijnen van een wierookstokje een wiegend ballet dansen, evolueert naar… nog steeds diezelfde keyboardgordijnen die als rooklijnen van een wierookstokje een wiegend ballet dansen. Prima als yogamuziek, totaal ongepast om je titelnummer – zeven minuten hetzelfde –mee te vullen.
Wanneer ook Late uit niet meer dan een paar voorzichtige drukken op een pianotoets, waar tijdens het uitklinken van die toets één tweede toets bijkomt, blijkt te bestaan, voelen we nattigheid. Er komt een repetitief geklik en gewarrel bij dat zachtjes in volume toeneemt en weer wegdeemstert. En zo gaat het dus maar door. Dit moet zo ongeveer de muzikale weergave zijn van wat comapatiënten, waar nog exact één hersenbacil levensvatbaar zou kunnen zijn, denken.
Alle begrip dat iemand yogamuziek moet maken. En we kunnen ons levendig voorstellen dat er een yogaclubcircuit bestaat, waar ze het kot afbreken op dit soort minimale leegtes. Dat mag. Laten we alleen hier en nu afspreken dat dit soort comateuze ‘expressies’, die eender welke kleuter had kunnen inspelen, alleen nog toegestaan zijn in Tibetaanse monniktempels, Indiase rozentuinen of eender welk oord waar de zinloze tijdverdrijving die meditatie heet, bedreven wordt. En dat als Michael de volgende keer een koortsdroom over ruimtelijke verwarringen van obscure herinneringsperspectieven krijgt, hij daar een pilletje voor neemt of juist geen pilletjes meer neemt.
Score:
0/100
Label:
Denovali, 2017
Tracklisting:
- Vivid Flu
- Late
- Pollen Blot
- Still Life
- Drug
Line-up:
- Michael Vallera – Alle instrumenten
Links: